Հայաստանում ՌԴ արտակարգ և լիազոր դեսպան Սերգեյ Կոպիրկինն այսօր հանդիպել է ՀՀ 2-րդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հետ․ տեղեկությունը հաստատել է Քոչարյանի գրասենյակի ղեկավար Վիկտոր Սողոմոնյանը։ Հանդիպումը, նրա փոխանցմամբ, կայացել է նախկին նախագահի գրասենյակում։ Հանդիպման մանրամասների մասին չի հաղորդվում։ Հայտնի է, որ այն տևել է մեկ ժամից ավելի։
Սա այն դեպքերից է, որ հանդիպման բովանդակությունը նույնիսկ երկրորդական է, որովհետև Մոսկվան՝ նման հանդիպումով, արդեն իսկ աննախադեպ քաղաքական աջակցություն է ցույց տվել Քոչարյանին։
Իհարկե, ընդունված պրակտիկա է, երբ օտարերկրյա դեսպանները պարբերաբար հանդիպում են հյուրընկալած երկրի նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ, նրանց հետ քննարկում են ներքին ու արտաքին քաղաքականության հարցերի լայն շրջանակ։ Սակայն արտառոց է, երբ դեսպանը հանդիպում է նախկին նախագահի հետ, որը ոչ միայն քրեական հետապնդման մեջ է, այլ նաև մեղադրվում է երկրում սահմանադրական կարգը տապալելու հատկանիշներով։ Ընդ որում՝ եթե հաշվի առնենք այն հանգամանքը, որ այս օրերին ընթանում է Քոչարյանի խափանման միջոցի հարցով դատական նիստ, ապա այս հանդիպումը ցուցադրական աջակցություն է Ռոբերտ Քոչարյանին, մյուս կողմից՝ բացահայտ արհամարհական վերաբերմունք Հայաստանի գործող իշխանությունների հանդեպ։
Մոսկվայում այլևս չեն կարող ասել, թե Քոչարյանի հետ հանդիպել է մասնավոր մարդ կամ պետության հետ չասոցացվող փորձագետ։ Այս հանդիպումը լակմուսային նշանակություն ունի ու բացահայտում է հայ-ռուսական այսօրվա հարաբերությունների «փայլը», մանավանդ որ Մոսկվայում հրաշալի գիտեն, որ Հայաստանում աննախադեպ կոնսենսուսով է առկա Քոչարյանին քրեական հետապնդման ենթարկելու և ազատազրկելու հարցում։
Մյուս կողմից՝ Ռուսաստանի նման վերաբերմունքը բացարձակապես զարմանալի չէ, եթե հիշենք, թե ինչպես է այս երկիրն անցած տարի բացահայտորեն միջամտել Հայաստանի ներքաղաքական կյանքին, երբ Քոչարյանի կալանավորումից հետո Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն երկու անգամ հանդես եկավ նրան սատարող ու Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությանը քննադատող հայտարարությամբ։
Անկասկած է, որ այս հանդիպման փաստը Ռոբերտ Քոչարյանի թիմն օգտագործելու է՝ «իր ընկեր» Պուտինի մասին հիշեցնելու, քրեաօլիգարխիկ համակարգի սեգմենտներին կոնսոլիդացնելու և դատարանի նկատմամբ ճնշում բանեցնելու նպատակով։
Նախկին հոդվածներում առիթ ունեցել եմ գրելու, որ Հայաստանի, նրա ինքնիշխանության դեմ վարվում է «հիբրիդային պատերազմ», որը, սակայն, ի հեճուկս տարածված կարծիքի, վարում են ոչ թե հայկական բարոյալքված ու ապակենտրոն քրեաօլիգարխիան կամ «սևազգեստավորները», այլ Մոսկվան, որը Հայաստանում գործի է դրել իր ազդեցության բոլոր միջոցները ու բազմաշերտ և բազմահարթակ պայքար է մղում Հայաստանի իշխանությունների դեմ՝ հեղափոխության արդյունքները չեղարկելու ակնհայտ նպատակով։ Ընդ որում՝ Մոսկվան բացել է մի քանի «ճակատ»՝ ակտիվորեն ու հետևողականորեն օգտագործելով ոչ միայն Հայաստանում իշխանություններից օբյեկտիվ կամ սուբյեկտիվ պատճառներով դժգոհ խմբերին, այլ նաև խաղադրույք է կատարել Հայաստան-Արցախ հակասությունների վրա։
Մոսկվան ակնհայտորեն օգտվում է նաև Հայաստանի իշխանությունների ոչ համարժեք քաղաքականությունից։ Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը հեղափոխությունից հետո ոչ միայն դիվերսիֆիկացված չէ, այլ շարունակվում է Մոսկվային սիրաշահելու անհեռանկար քաղաքականությունը։ Մյուս կողմից՝ երկրի ներսում շարունակվում է հասարակության սորտավորման ոչ մի տեղ չտանող քաղաքականությունը, ինչը «նվեր» է Մոսկվայի համար քաղաքական համակարգն ավելի վերահսկելի պահելու համար։