Ուկրաինայի ընտրություններն ամբողջ աշխարհի ուշադրության կենտրոնում էին։ Զելենսկու հաղթանակն այս իմաստով շրջադարձային էր, որովհետև այստեղ լոկ նախագահի փոփոխություն չէր, այլ, խոշոր հաշվով, համակարգային մտածողության որոշակի բեկում։
Արդեն հերթական անգամ աշխարհն ականատես եղավ գործնականում հաստատված, այսպես ասած՝ փլուզման։ Դա առաջին անգամ տեղի ունեցավ Միացյալ Նահանգներում, երբ սկզբնական, նախնական վարկածով լուրջ չընդունվող Դոնալդ Թրամփը հաղթեց նախագահական մրցավազքում, երկրորդ անգամ տեղի ունեցավ Մակրոնի պարագայում, երբ որևէ քաղաքական դիրքավորման մեջ չգտնվող Մակրոնը հաղթեց։ Այս երկու դեպքերին ավելացնում են նաև Նիկոլ Փաշինյանի դեպքը, երբ, ինչպես ձևակերպեցին նախորդ իշխանությունները, 7 տոկոս ունեցող Փաշինյանը հաղթեց։
Ինչի՞ հետևանք է այս ամենը, և ինչի՞ մասին են խոսում այս միտումները «Առաջին լրատվական»-ի հարցին Հայաստանում Ուկրաինայի նախկին դեսպան, հայագետ Ալեքսանդր Բոժկոն պատասխանեց․ «Անցյալ տարի այդ ժամանակ ես Երևանում էի, որպեսզի հեղափոխության մասին գրեմ ուկրաինական թերթերի համար, և մտածում էի, թե ոնց է փոխվելու այստեղ իշխանությունը, որովհետև Սերժ Սարգսյանի համակարգը բավականին ամուր էր թվում։ Բայց մի քանի օր հետո Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը հանձնվել է, և մի խումբ ակտիվիստների շնորհիվ Հայաստանը նոր իշխանություն է ստացել։ Ինձ համար դա հանելուկ էր»։
«Պետք է ասեմ, որ ժամանակները փոխվում են։ Փոխվում են և՛ ժողովրդի պահանջները, և՛ իշխանափոխության ձևերը։ Ուկրաինայի ընտրություններում Զելենսկու հաղթանակը ևս մեկ անգամ հաստատում է՝ անցյալ տարի ոչ ոք չէր մտածում, որ Զելենսկին կարող է նախագահ դառնալ, չնայած՝ շատերը խոսում էին նման հնարավորության մասին, բայց մեծամասնությունը չէր հավատում։ Դա նշանակում է, որ երբ մենք խոսում ենք Ուկրաինայի կամ Հայաստանի մասին, դա հասարակության հոգնածությունն էր հին իշխանությունից։ Հին իշխանությունը երկու երկրներում էլ վաղուց սպառել էր իրեն և չէր արդարացնում»,- հավելեց Ալեքսանդր Բոժկոն։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
