«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է փաստաբան Գևորգ Գյոզալյանը։
-Պարոն Գյոզալյան, այսօր՝ մայիսի 24-ին կսկսվեն անցումային արդարադատության թեմայով խորհրդարանական լսումներ: Ձեր կարծիքով՝ անցումային արդարադատություն իրականացնելու անհրաժեշտություն կա՞։
-Ուսումնասիրելով աշխարհի փորձը՝ միանշանակ կարծում եմ, որ կա դրա անհրաժեշտությունը։ Կիսում եմ այն կարծիքը, որ ուշացնում են կամ ուշացած է, որովհետև անցումային արդարադատությունը պետք է անդրադառնա ոչ միայն, ասենք, Բուզանդի գործերի վրա, այլ պետք է անդրադառնա դատական համակարգին ամբողջությամբ։ Այսինքն՝ այն դատավորները, որոնք այն ժամանակ ակնհայտ ապօրինություններ են արել, անցումային արդարադատությունը նաև լծակ պետք է ունենա այդ դատավորների հարցը քննարկելու։ Մենք հիմա ունենք հին համակարգ, որն ինչպես կար, այնպես էլ կա և ունենք նոր իշխանություն, որ ըստ էության նստած է այդ հին համակարգի վրա։
-Վտա՞նգ եք տեսնում, որ անցումային արդարադատությունը ամբողջության մեջ չի կիրառվի։ Ընդհանրապես, անցումային արդարադատությունը ո՞ր ժամանակահատվածը պետք է ընդգրկի։
-Քանի դեռ նրանք այդ հայեցակարգը չեն հրապարակել, միանշանակ կա վտանգ, որ այն կարող է հատվածական լինել, կա վտանգ, որ կարող է ինչ-որ խմբի շահերը սպասարկել և այլն։ Այսինքն՝ քանի դեռ հրապարակված չէ, քանի դեռ մենք չենք ծանոթացել, չենք կարդացել՝ տեսնենք ինչ են նրանք ուզում, բնականաբար, կան դրանից բխող մտահոգություններ։
-Կան փաստաբաններ, որոնք նշում են, որ անցյալ տարի հրապարակում հավաքված ժողովուրդը և իշխանությունն էլ բարձր լեգիտիմություն ուներ ավելին, քան Սահմանադրությունը, հենց այդ ժամանակ այս խնդրին պետք էր լուծում տալ։ Համաձա՞յն եք արդյոք։
-Ավել կամ պակաս լեգիտիմության հետ կապված համաձայն չեմ, իսկ ո՞վ է ասում, որ հիմա չունեն այդ լեգիտիմությունը։ Համաձայն եմ նրա հետ, որ դա պետք էր շատ ավելի շուտ անել։ Փաստ է, որ մի փոքր ուշացնում են։ Ամենակարևորը՝ ես միանշանակ համաձայն չեմ, որ անցումային արդարադատությունը լինի, քանի դեռ ես դրան ծանոթ չեմ։ Ինձ համար բավականին հարցեր կան, և քանի դեռ իշխանությունը չի հրապարակել, ես չգիտեմ՝ ինչ նկատի ունի անցումային արդարադատություն ասելով։
Շատերը խոսում են անցումային արդարադատության մասին և ինստիտուցիոնալ, կառուցակարգային և փայլեցված բառեր են օգտագործում, կտրվենք այս ամենից, ինձ հետաքրքրում է բովանդակությունը։ Ձևը հասկանալի է, բոլորը բերում են տարբեր երկրների օրինակներ, իսկ կարևոր է՝ ի վերջո ի՞նչ են անելու։
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
