Անգամ Ռոբերտ Քոչարյանին աջակցող փոքրաթիվ խմբի շատ ներկայացուցիչներ բացահայտորեն տարակուսում են, որ Սերժ Սարգսյանի մերժման հենքով տեղի ունեցած թավշյա հեղափոխության հաղթանակից հետո ճաղերի հետում հայտնվեց ոչ թե երրորդ նախագահը, այլ՝ Քոչարյանը, իհարկե՝ երկրորդ նախագահի պատմությունը գնալով նմանվում է պահմտոցիի։ Սակայն, այս տեսակետն ավելի, քան պարզունակ է, որովհետև «Մերժիր Սերժին» կարգախոսն ինքնին անձանվորված չէր կամ՝ լինելով այդպիսին, ամենևին էլ չէր վերաբերում միայն Սարգսյանի անձին ու հասցեագրված էր քրեաօլիգարխիկ ամբողջ համակարգին, նրա վերարտադրության հնարավորությանը։ Մյուս կողմից՝ ժողովրդավարական երկրներում, որպիսին կոչված է դառնալ Հայաստանը թավշյա հեղափոխությունից հետո, մարդիկ անազատության մեջ են հայտնվում ոչ թե իշխանությունների քաղաքական որոշումներով, այլ՝ իրավունքի թելադրանքով։ Իհարկե, այս տեսական դատողություններից զատ՝ գոյություն ունի նաև իրական վիճակ, որը հուշում է, որ Սերժ Սարգսյանը Մարտի 1-ի հիմնական շահառուներից մեկն է, եթե ոչ՝ հիմնականը։ Ու պատահական չէ, որ շատերն են տարակուսում, թե ինչու է Սարգսյանը գործով անցնում ընդամենը վկայի կարգավիճակով։ Այս հանգամանքը նույնիսկ դավադրական վարկածներ է ծնել, որոնցից ամենատարածվածն այն է, իբրև թե Նիկոլ Փաշինյանի ու Սերժ Սարգսյանի միջև առկա են ստվերային պայմանավորվածություններ։
Հայաստանի վարչապետը քանիցս հերքել է այս ասեկոսեները։ Երեկ Փաշինյանն այս թեմայով ավելի կտրուկ է արտահայտվել՝ հյուրընկալելով Ռուսաստանի առաջատար ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչներին։ Նիկոլ Փաշինյանն ասել է, որ Ռոբերտ Քոչարյանի նկատմամբ դատաքննությունը հայ հասարակությունում լայն աջակցություն ունի, իսկ ոմանք մեղադրյալի աթոռին կցանկանային տեսնել նաև ևս մեկ նախագահի՝ Սերժ Սարգսյանին: «Ես անկեղծ կասեմ. մարդիկ ինձ ուղղակիորեն քննադատում են նրա համար, որ Սերժ Սարգսյանը մինչև հիմա ազատության մեջ է: Պարզապես մարդիկ չէ, այլ ԶԼՄ-ներ, հասարակական կազմակերպություններ»: Սակայն Փաշինյանը հիշեցրել է, որ նման հարցերը որոշում են քննչական մարմինները և ոչ քաղաքական նկատառումներով: Հակառակ դեպքում, ըստ վարչապետի, «Սերժ Սարգսյանը վաղուց բանտում կլիներ»: Ի դեպ, այս բարձարագոչ հայտարարությունից ընդամենը մի քանի ժամ հետո ոչ միայն Սերժ Սարգսյնը չհայտնվեց ճաղերի հետևում, այլ հակառակը՝ ազատություն ստացավ նաև Ռոբերտ Քոչարյանը։ Ցավոք, հեղափոխության առաջնորդի շատ հայտարարություններ մնում են, այսպես ասած, օդի մեջ՝ մարդկանց մոտ կոտրելով հավատը Փաշինյանի հանդեպ
Ուշագրավ է, որ Փաշինյանը երեկվա հայտարարությունն արել է ռուսաստանյան լրագրողների հետ հանդիպմանը ու շատ հնարավոր է՝ նրա խոսքերի հասցեատերը Վլադիմիր Պուտինն է, այլ խոսքով՝ Հայաստանի վարչապետը հասկացրել է, որ եթե Մոկվայի կողմից Քոչարյանի հարցով շարունակվեն ճնշումները պաշտոնական Երևանի վրա, ապա Հայաստանի երկրորդ նախագահի ճակատագրին կարող է արժանանալ նաև Սերժ Սարգսյանը։ Եթե այս վարկաը ճիշտ է, ապա Փաշինյանն առնվազն մարտավարական պարտություն արձանագրեց, որովհետև Պուտինն այսօր հերթական անգամ ապացուցեց, արա անգամ Քոչարյանին բռնելու կամ ազատելու հարցերում ինքն ունի վետոյի իրավունք։
Սակայն շատ հնարավոր է՝ Փաշինյանը խիստ զգուշացում է արել հենց Սերժ Սարգսյանին՝ վերջինիս հասկացնելով, որ նրան է կասկածում Արցախի ներկա ու գործող նախագահների «դավադրության» հարցում։ Որն էլ լինի Հայաստանի վարչապետի հայտարարության իրական մոտիվն՝ ակնհայտ է, որ այն պատահական բնույթ չունի, մանավանդ, որ հնչել է Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցի հարցով դատական որոշման նախորդ օրը։ Ի դեպ, Փաշինյանը երեկ ակնհայտորեն «սրեց» խաղը, սակայն հայտնվեց ցայտնոտում, ինչի դրսևորումը դարձավ Քոչարյանին ազատ արձակելու մասին դատարանի այսօրվա որոշումը։
Սակայն ուշագրավ է, որ Սերժ Սարգսյանը թիրախավորվում է ոչ միայն Նիկոլ Փաշինյանի, այլ նաև՝ Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից։ Նախօրեին Ռոբերտ Քոչարյանը բավականին ծավալուն ելույթ էր ունեցել դատարանում, որի առանցքային դրավագներից մեկն առնվազն անուղղակիորեն վերաբերում էր հենց երրորդ նախագահին։ Քոչարյանը կասկած էր հայտնել՝ 2008-ի սահմանադրությամբ այդ օրերին նախագահի, թե վարչապետի լիազորություններն էին ավելի շատ: Վարչապետը, հիշեցնենք, նախագահի պաշտոնը ստանձնող Սերժ Սարգսյանն էր: «Իսկապես այն ժամանակ դեռ մեծ հարց է ում լիազորություններն են ավելի շատ՝ վարչապետի, թե՞ նախագահի։ Կիասնախագահական համակարգում վարչապետը, ով ունի խորհրդարանի մեծամասնության ավելի մեծ լիազորություններ, քան նախագահը, որը անկուսակցական է և չունի այդ ազդեցությունը խորհրդարանում, սա ակնհայտ է։ Այդ կոնտեքստում ասել, որ այս ամենը արված է իշխանությունը հանձնելու համար, դա աբսուրդ է, որպիսին գոյություն չունի», – հայտարարել էր Ռոբերտ Քոչարյանը։ Արդյո՞ք Քոչարյանը տողատակով ուղերձ է հասցեագրում Սերժ Սարգսյանին՝ հասկացնելով, որ գոհացած չէ վերջինիս վարքագծից, թե՞ երկրորդ նախագահն իրապես մտադիր է «փուռը տալ» երրորդ նախագահին։ Այս հարցը, գոնե այս պահին, չունի միանշանակ պատասխան ու անշնորհակալ գործ է ենթադրություններ անելը։ Մի բան հստակ է՝ Մարտի 1-ի գործը բազմաշերտ քաղաքական զարգացումների ազդակ է հանդիսանում ու այս համտեքստում պայքարը սրվելու է ոչ միայն նախկինների ու հեղափոխության թիմի միջև, այլ նաև՝ հենց հին համակարգի ներսում։
