Փաշինյանը կտրականապես հրաժարվել է լսել Պուտինի կարծիքը Քոչարյանի գործով. Կոլերով

«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ՌԴ առաջին կարգի պետական խորհրդական, «Ռեգնում» լրատվական գործակալության գլխավոր խմբագիր Մոդեստ Կոլերովը։

-Պարոն Կոլերով, Հայաստանում մեկնարկել է 2008 թվականի մարտի 1-ի գործով դատաքննությունը։ Երկրորդ նախագահ Քոչարյանի հնարավոր ճակատագիրն այս հարցում ինչպիսի՞ անդրադարձ կունենա հայ-ռուսական հարաբերությունների վրա։

-Անկախ նրանից՝ այս գործը կավարտվի Քոչարյանի ազատազրկմամբ թե արդարացմամբ՝ հայ-ռուսական հարաբերությունների վրա բացասական անդրադարձ կլինի։ Քոչարյանի գործը քաղաքական հետապնդում է հայ-ռուսական ռազմական համագործակցության հիմնադրի նկատմամբ։

-Այդ համագործակցության հիմնադիրը Լևոն Տեր-Պետրոսյանը չէ՞։

-Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ստեղծել է քաղաքական նախադրյալները, հետո իշխանությունից հեռացել է։ Նա պարզապես չհասցրեց իրագործել հայ-ռուսական ռազմական համագործակցությունն այն մասշտաբով, որով դա արեց Ռոբերտ Քոչարյանը։

Համագործակցության պրակտիկան ստեղծել է Ռոբերտ Քոչարյանը, իսկ քաղաքական որոշումը, այո, կայացրել էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանը։

-Լավ, ենթադրենք՝ այդպես է, Քոչարյանին այսօր բոլորովին այլ դաշտում է մեղադրանք ներկայացված՝ Հայաստանի ներքին հարցով, ինչո՞ւ դա պետք է անդրադառնա հայ-ռուսական հարաբերությունների վրա։

-Քոչարյանն այսօր դատապարտվում է հորինված գործով։ Նրան հասցեագրված մեղադրանքը հորինված է, հիմնավոր չէ։ Երկրի ղեկավարն ինքն իր նկատմամբ չի կարող պետական հեղաշրջում իրականացնել։ Առաջին մեղադրանքից հետո սկսեցին ավելացնել նորերը, և հենց այդ նորերը ուղիղ ապացույց են այն բանի, որ առաջինը, որով Քոչարյանը ձերբակալված է, փլվել է, այն հորինված էր։ Հիմա Քոչարյանին կարելի է մեղադրել, որ նա չթույլատրված տեղով է ճանապարհ անցել, բայց ձերբակալվել է նա բոլորովին այլ բանի համար։

-Կոնկրետ ի՞նչ հետևանքներ կունենա այս գործը երկկողմ հարաբերությունների վրա։

-Ես հույս ունեմ, որ ռազմաքաղաքական հարաբերությունները կպահպանվեն, բայց վստահություն չի լինի։ Դուք գիտեք, որ Սերժ Սարգսյանի և Ռուսաստանի միջև հարաբերություններում՝ իր կառավարման ամենամեծ հատվածի կտրվածքով, վստահության բացակայություն կար։ Հենց դա է պատճառներից մեկը, որ Սերժ Սարգսյանն ընտրեց իշխանության փոխանցման այն մեխանիմզը, որը Հայաստանի պաշտոնական քարոզչությունը անվանում է հեղափոխություն։ Իշխանության փոխանցման ակտը կապված էր Սերժ Սարգսյանի հրաժարումի հետ՝ Ռուսաստանի հետ ամբողջական գործակցության իմաստով։ Իշխանության խաղաղ փոխանցումը Սերժ Սարգսյանի արևմտյան կողմնորոշման բաղադրիչներից էր։

Պետք է անկեղծ լինենք և ասենք, որ Նիկոլ Փաշինյանն ուներ պետական մտածողություն ու հոտառություն, որ չդադարեցնի Ռուսաստանի հետ ռազմական փոխգործակցությունը։ Բայց այդ ռազմական հարաբերությունը այսօր մեր գործակցության միակ ուղղությունն է։

-Դրա մեղավորը Հայաստա՞նն է։

-Ես չգիտեմ, միայն ասում եմ այն, ինչ կա իրականում։ Այսօր բացի Հայաստանի՝ ԵԱՏՄ անդամակցությունից, գործնականում կա մեկ էլ Ռուսաստանի հետ ռազմական համագործակցությունը. կարող ենք խոսել երկաթգծի, ատոմակայանի մասին, բայց դա անցյալի ձեռքբերում է։ Նույն ռազմականն էլ՝ անցյալի, այսինքն՝ Քոչարյանի ձեռքբերումն է, և ձևացնել, որ դու անկեղծորեն շարունակում ես այդ համագործակցությունը և միաժամանակ առիթ փնտրում, հոդված հորինում, որով կարող ես Քոչարյանին նստեցնել, դրանով կասկածի տակ ես դնում այդ համագործակցությունը։

Հասկանալի է, որ Քոչարյանի նկատմամբ հետապնդման հիմնական պատճառը Նիկոլ Փաշինյանի անձնական վրեժխնդրությունն է։ Ով հետևում է հայաստանյան իրադարձություններին՝ դրանում վստահ է։ Դրա համար էլ մե՛կ այս մեղադրանքն եք հորինում, մեկ՝ այն։ Իշխանությունները խնդիր ունեն վրեժ լուծել այն ժամանակվա Փաշինյանի բանտարկության համար։

-Մամուլում գրվում է, որ հոկտեմբերին Հայաստան է ժամանելու Վլադիմիր Պուտինը։ Այդ այցն այս դատավարության հետ ինչ-որ առնչություն կունենա՞։

-Ո՛չ։ Եթե Պուտինն իսկապես գա, ապա դա չի նշանակի, որ նա համաձայն է, որ Փաշինյանը նստեցնի Քոչարյանին։ Պուտինը ոչ մեկ անգամ է հայտնել իր բացասական վերաբերմունքը Քոչարյանին հետապնդելու համար։ Իսկ Փաշինյանն էլ կտրականապես հրաժարվել է լսել Պուտինի կարծիքն այդ հարցում։ Ռուսաստանը շարունակում է հարաբերությունները Հայաստանի և ոչ Փաշինյանի հետ. դա պետք է հստակ հասկանալ։ Եթե Փաշինյանը չներկայացներ Հայաստանը, Ռուսաստանը նրա հետ որևէ կապ չէր ունենա, և դա ակնհայտ է։

Լուսանկարը՝ panorama.am-ի