«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ժողովրդավարական հայրենիք» կուսակցության նախագահ Պետրոս Մակեյանը:
–Պարոն Մակեյան, օրերս Ռոբերտ Քոչարյանը «Ռոյթերզ» գործակալությանը տված հարցազրույցում ասել էր, որ Հայաստանում հզոր ընդդիմադիր քաղաքական ուժ է ձևավորվում, որը շուտով ունակ կլինի մարտահրավերներ նետել իշխանություններին: Քոչարյանն ասել էր, որ ինքը ևս միանալու է այդ ուժին: Ձեր կարծիքով՝ ի՞նչ ուժի մասին է խոսքը, և ի՞նչ շանս կարող է ունենալ այդ ուժը:
-Գիտեք, այդ ուժերին պետք է տարբերակել: Արտախորհրդարանական ընդդիմությունը տարբեր է: Այն ուժերը, որոնք տարիներ շարունակ պայքարել են Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի դեմ, երբեք չեն միանա հինգերորդ շարասյանը: Այն հավաքը, որը երկու օր առաջ տեղի ունեցավ Արցախում, հինգերորդ շարասյան հավաք էր: Հիմնական ազդակներից երևում է, որ դա դրսի նախաձեռնությամբ կազմակերպված հավաք էր: Ես կարծում եմ, որ դա շատ վտանգավոր է երկրի համար, որովհետև Արցախում ընթացող խաղերը, որոնց ներկայացուցիչները մեզ հայտնի են, տարատեսակ գեներալներ են: Բնականաբար, այն ուժերը, որոնք տարիներ շարունակ պայքարել են Արցախի համար, այդ կլանի դեմ, սատարում են ներկա իշխանությանը: Բայց դա չի նշանակում, որ ով սատարում է ներկա իշխանությանը, իշխանության ամեն արած պետք է հալած յուղի տեղ ընդունի:
–Դուք նկատի ունեք, որ Քոչարյանի հենարանն ավելի շատ արցախյան ուժե՞րն են, Արցախի ներկայացուցիչնե՞րը, որոնք այսօր էլ անթաքույց իրենց աջակցությունն են հայտնում Քոչարյանին ու պահանջում ազատ արձակել նրան:
-Եթե հիշում եք, տարիներ առաջ Զորի Բալայանը մի նամակ գրեց ռուսաց թագավորին: Այդ նամակի ամբողջ բովանդակային մասը նախօրեին տեղի ունեցած հավաքն էր Արցախում: Արցախի հավաքը դա էր նշանակում; Հավաքի մասնակիցները այդ նամակի բովանդակության կրողներն էին: Դա միայն Ղարաբաղը չէր, ղարաբաղցիները չէին: Իսկ Զորի Բալայանը այդ նամակով խնդրել էր Ղարաբաղը վերցնել իրենց տիրապետության տակ: Այսօր էլ նույն պատկերն է: Դառնալ մի ուրիշ պետության հպատակ, ծառայել նրանց՝ կստացվի ազգային դավաճանական մի ուժ: Եթե անգամ նման ուժ, միավոր ստեղծվի, դա ազգային դավաճանական ուժ կլինի:
–Եթե անգամ հաջողվի ձևավորել նման ինչ–որ բևեռ, ի՞նչ շանս կարող է ունենալ այն: Կարո՞ղ է իրապես մարտահրավեր նետել իշխանությանը, ինչպես Քոչարյանն է պնդում:
-Իհարկե ոչ: Այդ ուժը կամ ուժերը մտածում են, որ ժողովրդի հիշողությունը կարճ է: Մտածում են, որ հանկարծ կարող է ժողովուրդը 10 տարվա կտրվածքով հիշողությունը կորցնե՞լ: Այս տասը տարվա ընթացքում ժողովրդի հիշողությունն ավելի է թարմացել: Նրանք որևէ շանս չունեն: Նրաք որևէ անելիք չունեն: Նրանց անելիքը, վերադարձը պետք է ժողովրդով լինի, իսկ ժողովուրդն այսօր ներկա իշխանությանն է պաշտպանում: Ներկա իշխանությունն էլ պետք է սթափ լինի, հասկանա ժողովրդի սպասելիքները, բավարարի դրանք, և դա լինի ռացիոնալ, ոչ թե նեյնիմներով ժողովրդին կերակրելով:
-Պարոն Մակեյան, այսինքն՝ Քոչարյանը և նրան միավորող ուժերը բացարձակապես չե՞ն կարող հավակնել ժողովրդի աջակցությանը: Այդ դեպքում ի՞նչ խնդիր են փորձում նրանք լուծել միավորվելով:
-Ես համոզված եմ, որ ոչ միայն առաջիկա ամիսներին, այլև առաջիկա տարիներին նրանք որևէ շանս չունեն: Նրանք անգամ չեն կարող մատնանշել ժամանակին իրենց ստացած ձայները, իրենց ընտրազանգվածին, քանի որ դրանք 10-20 հազարով գնված ձայներ էին: Նրանք ընտրազանգված էլ չունեին և չունեն: Սա է իրականությունը: Նրանք 20 տարի շարունակ ժողովրդին ստրկացրել են, նվաստացրել են, ապրանքի են վերածել ժողովրդին: Բայց այդ ժողովուրդն այսօր ուշքի է եկել, փորձում է կայանալ որպես քաղաքացի: Իշխանությունից է կախված, թե քաղաքացիական հասարակության զարգացումը որքան արագ տեղի կունենա:
–Պարոն Մակեյան, մայիսի 13-ին սկսվելու է Քոչարյանի և մյուսների գործով դատավարությունը: Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք: Կարծում եք՝ արդարադատություն կիրականացվի՞, թե՞ այս՝ նմանատիպ միավորումները, հինգերորդ շարասյունը կարող է ազդել այս պրոցեսների վրա: Հաշվի առնելով նաև այն հանգամանքը, որ հեղափոխությունը դատական համակարգ դեռ չի էլ հասել:
-Հայաստանում դատական համակարգ՝ որպես այդպիսին, գոյություն չի ունեցել և չունի: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ դատական համակարգը դեռ այս կամ այն կերպ կապված է նախկին իշխանության հետ, լուրջ կասկածներ կան այդ կապակցությամբ: Բայց դրան զուգահեռ կա չափազանց մեծ հանրային ճնշում: Իսկ քանի դեռ կա հանրային ճնշում, դատական համակարգը կխուսափի վրիպակներ թույլ տալուց: Հիմա, մեծ հաշվով, Քոչարյանի դատավարությունը ամբողջ հանրության աչքի առաջ է եղել, ամբողջ հանրությունը գիտի, թե ինչ է եղել մարտի 1-ին, գիտեն, որ իշխանությունը զավթվել է այդ ուժերի կողմից ու եղել է 10 զոհ: Ամեն ինչ շատ հստակ է: Մնացածը իրավական խնդիր է: Բայց ակնհայտ է, որ եթե հասարակական ճնշումը թուլանա, ապա ոչ մի բան բացառել չի կարելի: Պարզապես գոնե այս փուլում հասարակական ճնշումը շատ մեծ է:
