«Շենգավիթ» բժշկական կենտրոնի սեփականատեր Սերգեյ Ուռումյանը նույնիսկ իր գլխավոր բժիշկներին չի գրանցում: Ավելին, ովքեր դրա դեմ ընդվզում են` աշխատանքից հեռացնում է և անմիջապես մոռանում, որ նման աշխատակիցներ է ունեցել:
Նրանցից մեկը, սակայն, որոշել է Սերգեյ Ուռումյանի հիշողությունը «վերականգնել» դատարանով: Հիվանդանոցի սեփականտերն էլ սպառնացել է, որ նրան կվերացնի, այնուհետև փորձել է կաշառքի միջոցով լռեցնել իր գլխավոր գինեկոլոգներից մեկին: Ի դեպ, Սերգեյ Ուռումյանը բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ հանդիսանում է Շավարշ Քոչարյանի բաջանաղը, ինչը ևս, ըստ տուժած աշխատակիցների, նպաստել է նրա մոտ ամենաթողության զգացում առաջանալուն:
Սերգեյ Ուռումյանի դեմ դատական հայց ներկայացրած նախկին աշխատակիցներից Քրիստինե Վեզիրյանը մեզ հետ զրույցում նշեց, որ «Շենգավիթ» բժշկական կենտրոնում աշխատել է որպես մանկաբարձ-գինեկոլոգ, սակայն իր աշխատանքային վերջին տարիների ընթացքում պարզել է, որ որպես աշխատակից ընդհանրապես ձևակերպված չէ: Ասել է թե` ապօրինի է աշխատել: Այնինչ աշխատանքի ընդունվելիս հանձնել է պահանջված բոլոր փաստաթղթերը` դիպլոմը, անձնագրի պատճենը, աշխատանքային գրքույկը, անձնական թերթիկը: «Տվյալ հիվանդանոցում շատերն են հայտնվել նման իրավիճակում, սակայն դեռևս միայն ես եմ դիմել օրենքին, որպեսզի վերականգնեմ այդ 3 տարվա աշխատանքային ստաժս: Սկզբում դիմեցի դատախազություն, որտեղից գործը ուղարկեցին հարկային տեսչություն, հարկային տեսչությունը ընդամենը թեթևակի ֆինանսական խախտումներ նշեց, և որոշակի չափով ապացուցեցին իմ աշխատելու փաստը, ինչից հետո առաջարկեցին դիմել քաղաքացիական դատարան` վերականգնելու իմ իրավունքները: Բայցևայնպես, ծածկեցին այն բոլոր անօրինականությունները, որ կատարվում են հիվանդանոցում», – մանրամասնեց տուժողը:
Սերգեյ Ուռումյանին հաջողվել է նաև ազդել Քրիստինեի հիվանդների հիշողության վրա: Նրա հիվանդների մի մասը կամ չեն հերքել, որ նա հիվանդանոցում աշխատել է, կամ ասել են, թե տեսել են, որ այնտեղ աշխատում է, բայց որպես ինչ է աշխատել` չեն կարողացել ասել, քանի որ չեն հիշում: «Ստացվում է, որ ես վիրահատություններ եմ կատարել, բայց ոչ ոք չի հիշում որպես ինչ եմ կատարել այդ վիրահատությունը: Բոլորի ցուցմունքներում գրված է` կամ չեմ հիշում, կամ երևի թյուրիմացություն է եղել», – նշեց Քրիստինեն և ավելացրեց, որ 10-ից ավելի աշխատակիցներ այսօր շարունակում են աշխատել նման պայմաններում: Սակայն նա վճռական է տրամադրված և ամեն գնով պայքարելու է իր աշխատանքային ստաժը վերականգնելու համար: Քրիստինեն տեղեկացրեց նաև, որ Ուռումյանն այսուայնտեղ խոստովանում է, որ հսկայական գումարներ է ծախսում այդ դատական գործընթացի համար: Իսկ մինչև դատարան հասնելը, նա փորձել է տարբեր եղանակներով նախկին աշխատակցին հետ պահել այդ քայլից: «Սկզբում ինձ կանչեց, ասաց` աղջիկ ջան, չբողոքես, ես շատ-շատ փող ունեմ, Հայաստանում բոլորի հարցերը փողով կլուծեմ: Այնուհետև անցավ սպառնալիքներին. սպառնում էր, որ ինձ կվերացնեն, չեն թողնի, որ Հայաստանի սահմաններում աշխատեմ, առավել ևս ապրեմ: Տեսնելով, որ ես չեմ վախենում այդ սպառնալիքներից, ինձ հսկայական գումարներ առաջարկեց` լռելու դիմաց, բայց ես հրաժարվեցի: Հիմա էլ իր ասած գումարներով փորձում է դատարանին գնել», – նշեց Քրիստինեն: Ի դեպ, այդ ընթացքում նա աշխատանքի է տեղավորվել «Մալաթիա» բժշկական կենտրոնում, սակայն շուտով այնտեղից էլ են աշխատանքից ազատել:
Իսկ այսօր արդեն Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների առաջին ատյանի դատարանի դատավոր Ռուբեն Ներսիսյանը թույլ չի տալիս, որ Քրիստինեն ներկայացուցիչ ունենա և մեկը մյուսի հետևից մերժում է նրա միջնորդությունները: Արդյունքում` տուժողն այսօր դատարանում զբաղված է ինքնապաշտպանությամբ: Դատական երեկվա նիստում ևս Քրիստինե Վեզիրյանը ներկայացուցիչ ունենալու միջնորդություն կատարեց, որը բնականաբար կրկին մերժվեց: Դատավորը հիմնավորեց, որ Քրեական դատավարության օրենսգրքի 290-րդ հոդվածը ներկայացուցիչ ունենալու արտոնություն չի նախատեսում: Այնինչ դատավորի որոշումը ֆանտաստիկայի ժանրից է, քանի որ օրենսգրքով նման արգելք չկա. Քրեական դատավարության օրենսգրքի առնվազն 10 նորմ վկայում է, որ յուրաքանչյուր ոք ունի իրավական օգնություն ստանալու հնարավորություն: Սահմանադրությամբ ևս նախատեսված է, որ յուրաքանչյուր ոք, այդ թվում նաև դիմողը, իրավունք ունի դատական վեճերին ներկայանալ իր ներկայացուցչով: Իսկ այս դեպքը չի կարող բացառություն լինել:
Ինչևէ, Քրիստինեն պատրաստվում է վերաքննիչ բողոք ներկայացնել և վերաքննիչ դատարանին խնդրել գնահատական տալ առաջին ատյանի դատարանի որոշմանը, քանի որ վստահ է, որ դատարանի որոշումը ապօրինի է ու չի բխում օրենքից: