Ես հրաժարական չեմ տալու, Արցախի Հանրապետությունում ինձ պաշտոնանկ անելու հարց չի քննարկվում. Tert.am-ի հետ զրույցում ասել է Արցախի Հանրապետության Ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար Վիտալի Բալասանյանը՝ անդրադառնալով լուրին, թե Ղարաբաղում կարծում են, որ Բանակի տոնի առթիվ Եռաբլուրում հնչեցրած մտքերի համար չի բացառվում նաև Վիտալի Բալասանյանին հեռացնեն Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնից։
«ՀՀ-ից որևէ մեկը չի կարող նպաստել իմ հրաժարականին, որովհետև ես իմ պարտականությունները կատարում եմ, երբ չկատարեմ, ԱՀ նախագահը համապատասխան որոշում կկայացնի: Նույնն է թե՝ ՌԴ-ի, Մոլդովայի իշխանություններին հորդորեն մեկ այլ պետությունում որևէ մեկին պաշտոնանկ անել: Որևէ մեկը որևէ մեկին իրավունք չի վերապահում, որպեսզի Սահմանադրությամբ ամրագրված պետականություն ունեցող ԱՀ ներքին գործերին խառնվի»,- նշել է նա:
Վիտալի Բալասանյանն ասաց, որ Եռաբլուրում ինչի մասին խոսել է, կրկին պնդում է՝ սահմանադրական կարգի տապալման հոդվածը Մարտի 1-ի գործով ծիծաղելի է:
Ինչ վերաբերում է նրան, որ իր հնարավոր պաշտոնանկությունը կապվում է նաև ԱՀ-ում նախագահական վաղաժամկետ ընտրություններում իր հնարավոր մասնակցության հետ, նշվում է, որ եթե ՀՀ իշխանությունների ֆավորիտն Արայիկ Հարությունյանն է, ապա քոչարյանական թիմի թեկնածուն, ըստ ամենայնի, կլինի ինքը, Վիտալի Բալասանյանը շեշտել է. «Նախ՝ չեմ որոշել, որ մասնակցելու եմ ընտրություններին: Եթե որոշեմ մասնակցել, կլինեմ ժողովրդի թեկնածուն, մեկընդմիշտ մոռացեք, որ ես կլինեմ որևէ մեկի թեկնածուն, ես կլինեմ ժողովրդի թեկնածուն»:
Այսպիսով՝ արցախցի գեներալը սրում է Երևանի ու Ստեփանակերտի միջև առկա հակադրությունը։ Ուշագրավ է, որ Վիտալի Բալասանյանն ըստ էության չի հերքում, որ Երևանում ցանկանում են տեսնել իր պաշտոնանկությունը, սակայն հասկացնում է, որ հրաժարական չի տալու՝ հղում անելով Արցախի ինքնիշխանության վրա։
Իհարկե, համարժեք չէ, որ Բալասանյանը չճանաչված Արցախը համեմատում է Ռուսաստանի ու Մոլդովայի հետ, սակայն շատ ավելի տարակուսելի է, երբ գեներալը դա անում է Հայաստանի ու Արցախի հարաբերությունների մասին խոսելիս։ Սա արդեն հարց է, որ քննարկելի է ոչ միայն քաղաքական, այլ նաև բարոյական տիրույթում՝ մանավանդ, որ Արցախի պետական բյուջեն, ըստ էության, ձևավորվում է Հայաստանից արվող բյուջետային հատկացումների հաշվին։
Բացի այդ՝ եթե Վիտալի Բալասանյանը կարծում է, որ Հայաստանը չպետք է միջամտի Արցախի ներքին գործերին, ապա առնվազն անհասկանալի է, թե ինչու էր նա ժամանակին լռում, երբ ԼՂՀ նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանն ըստ էության «օկուպացրել» է Հայաստանի իշխանությունը։ Կամ՝ ինչո՞ւ է Բալասանյանը հիմա միջամտում Հայաստանի ներքին գործերին ու խոսում Մարտի 1-ի գործի մասին։
Սակայն խորքային իմաստով վտանգավորն այն է, որ գնալով մեծանում է անջրպետը Հայաստանի ու Արցախի իշխանությունների միջև, ու հակադրությունն արդեն բազմաշերտ է ու վերաբերում է ոչ միայն ԼՂ խնդրի կարգավորման գործընթացին, այլ նաև ներքին քաղաքականության մի շարք հարցերի։
Այս հարթության վրա Արցախի նախագահական ընտրությունները, որոնք տեղի են ունենալու մյուս տարի, կարող են ինտրիգային դառնալ։ Սակայն շատ կարևոր է, որ Հայաստանի իշխանությունը հրաժարվի ղարաբաղյան կլանի 1998-ի գայթակղությունից ու չփորձի «օկուպացնել» Արցախի իշխանությունը։ Հայաստանի ու Արցախի միջև անհրաժեշտ է ձևավորել ներդաշնակ ինստիտուցիոնալ հարաբերություններ, ու դրա բանաձևը ԼՂՀ-ում միանգամայն օրինական ընտրությունների անցկացումն է՝ անկախ դրանց արդյունքներից։
