Խորհրդարանի երկու ուժերի ներկայացուցիչներ՝ մեծամասնությունից փոխնախագահ Ալեն Սիմոնյանը, իսկ ԲՀԿ-ից նախկինում մարզպետ աշխատած Սերգեյ Բագրատյանը կողմ են փոխմարզպետների թվի կրճատման վերաբերյալ «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության առաջնորդ Էդմոն Մարուքյանի առաջարկին, որով նա դիմել է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին: Մարուքյանը նշել էր, որ փոխմարզպետների թիվը 2-3 անգամ ավելացել էր 2003 թվականին կառավարող կոալիցիայի քաղաքական պայմանավորվածությունների արդյունքում, իշխանական կարկանդակը ավելացնելու համար: Վարչապետ Փաշինյանից առայժմ արձագանք չկա, թեև դրական, որ խորհրդարանի մյուս երկու ուժերի ներկայացուցիչները արտահայտվում են առաջարկին կողմ: Սակայն Էդմոն Մարուքյանի առաջարկը, թերևս, բավականին համեստ է և կարող է լինել ընդամենը ավելի լայն խնդրի առաջին փուլին առնչվող իրողություն:
Բանն այն է, որ պետք է ընդհանրապես դրվի մարզպետարանների գոյության հարցը, համենայնդեպս, դրանց ներկայիս տեսքի առումով: Ավելին, այստեղ կարող ենք խնդիրը դիտարկել ոչ միայն ֆինանսական օպտիմալության, այլ նաև քաղաքական իրողությունների տեսանկյունից: Ի՞նչ գործառույթ են ունեցել մարզպետարանները իրենց այս տեսքով: Դրանք եղել են իշխանության վարչական միավորներ, որոնք գերազանցապես կրել են վերարտադրողական բնույթ, իրականացրել են այդ գործառույթին միտված առաքելություն: Մարզպետարանը ոչ թե կառավարման, այլ վարչական ռեսուրս է: Եվ քաղաքական զարգացումների և մրցակցության տեսանկյունից գործընթացները շատ ավելի կարող են շահել հենց մարզպետարանների արմատական օպտիմալացումից և բնութային տրանսֆորմացիայից, քան, ասենք, վարչապետի այս կամ այն գերատեսչությունների կարգավիճակի և լիազորությունների վերաբաշխումից: Որովհետև մարզպետարանները անվրեպ աշխատող վարչական ռեսուրս են, ընդ որում՝ գրեթե անխոցելի: Դրանք պետք է օպտիմալացվեն հիմնավորապես, ու լինեն ոչ թե պետական կառավարման կառույցներ, այլ դառնան պետական ներդրումներով զարգացման գործակալություններ, որոնց ձևավորումը դուրս պետք է բերվի քաղաքական գործընթացների արդյունքից, այսպես ասած՝ կախվածությունից:
Հայաստանի վարչական տարածքը չափազանց փոքր է, մարզպետարանների օղակի լուրջ կարիք ունենալու համար և առնվազն հնարավոր է 10-ի գործը անել հինգով, ոչ ավելի, իսկ մյուս հինգի համար ծախսվող փողերը ուղղել համայնքային զարգացման ներդրումային ծրագրերի: Անշուշտ, այդ ամենն ունի խորքային քննարկումների և մշակումների կարիք, սակայն հենց դա էլ պետք է սկսել՝ Էդմոն Մարուքյանի առաջարկը դիտարկելով իբրև մեկնակետ, որից պետք է սկսել խորհրդարանական օրակարգի մակարդակով դնել տեղական կառավարման հարցերն ու գնալ հիմնարար լուծումների: Առավել ևս, որ այդ իմաստով բավականին խորքային աշխատանքի տրամադրվածության մասին է հայտարարել «Իմ քայլը» դաշինքի, անկասկած, բազմափորձ և բարձր մակարդակի մասնագիտական պատրաստություն ունեցող պատգամավորներից մեկը՝ Վարազդատ Կարապետյանը, որը գլխավորում է ՏԻՄ կառավարման հարցերի հանձնաժողովը:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի