Սերիալներում «ենթատեքստ չկա», այն «նատուրալիստական արժեք է, գեղագիտական արժեք չէ», իրականության պարզ «արտացոլում է»: Այսպես բնութագրեց սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանը սերիալները` հակադրելով այն էլիտար, շատ թանկ, «բարդ ընկալելի» և «ենթատեքստ ունեցող» գեղարվեստական արժեքներին: «Ամեն մի ժանր պետք է իր տեղը գտնի, և մարդիկ ըստ իրենց ճաշակի ու կարողությունների պետք է դա սպառեն: Արևմուտքը արդեն պարզել է, որ կա էլիտար արվեստ, որը բավականին թանկ է: Եթե դուք ուզում եք Վիեննայում օպերա գնալ, չեք կարող, որովհետև տոմսերը 2-3 տարի առաջ արդեն վաճառված են: Բայց դուք կարող եք գնալ սովորական շոու բար, կիսամակարդակով համերգ լսել, կամ գնալ մարզադաշտ, որտեղ հավաքված են 30-40 հազար ֆանատներ և լսել ձեր սիրած երգչի համերգը»,- ասաց Ադիբեկյանը: Ըստ նրա` սերիալները, որ այսօր ցուցադրվում են, «չունեն կոնտեքստային բնույթ»: «Այսինքն` նրանք չեն հաղորդում ինչ-որ բան, նրանք արտացոլում են այն, ինչ կա: Եվ շատերին դա դուր է գալիս, որովհետև մտածելու կարիք չկա»,- նշեց սոցիոլոգը: Հարցին, թե ինքը սերիալներ նայո՞ւմ է, Ադիբեկյանը պատասխանեց. «Չեմ նայում»: «Նայել եմ որպես ժանրի տեսակ, որ հասկանամ ժանրի բնույթը որն է. ինձ համար բացահայտվեց, որ սերիալներում էրոտիկան պետք է չափավոր լինի, պետք է լինի դանդաղ, որ դու կարողանաս գնաս զուգարան, չիշիկ անես, գաս հետ նայես ու բան չկորցնես, կարողանաս մի 2-3 սերիա չնայես` սյուժեի վրա դա չի ազդում»,- ասաց Ադիբեկյանը` հավելելով. «Հասկացեք, գեղարվեստական գործը դա հատուկ կառուցվածք ունեցող միավոր է` իր օրինաչափություններով, սերիալներում դա լրիվ խախտված է»:
