Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարար Ահմեդ Դավութօղլուն վերջերս հայտարարել էր. «Բացարձակապես չենք արդարացնում տեղահանության որոշումը, տեղահանությունը անմարդկային արարք է»: Դավութօղլուն Երևան կատարած այցի ժամանակ էլ հայտարարել էր, որ Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանի և նախագահ Գյուլի զորակցությամբ էր, որ 2005-ին կայացավ համագումար, որի ժամանակ պաշտպանվեց այն գաղափարը, թե կատարվել է Ցեղասպանություն:
Ֆրանսիական «Նոր Յառաջ» պարբերականի փոխանցմամբ՝ Ահմեդ Դավութօղլուի այս հայտարարությունները արժանացել են թուրք պատմաբանների բուռն բողոքին:
Այդ թուրք պատմաբաններն են Թուրքական պատմության հիմնարկի նախկին նախագահ ու այժմ ազգայնամոլ, «Ազգային շարժում» կուսակցության (MHP) պատգամավոր Յուսուֆ Հալաճօղլուն և հայկական հարցերով զբաղվող Մեհմես Փերինչեքը: Երկու անուններ՝ որոնք արդեն Հայկական հարցի պաշտոնական տեսակետի պաշտպանության ախոյաններ են:
Հալաճօղլուն Դավութօղլուի վերոհիշյալ հայտարարությունների կապակցությամբ պնդել է, որ Հայկական Բացվածք կոչված երևույթը կամ այլ արարքներ դիտարկելով՝ կարելի է համոզվել, որ կառավարությունը, եթե իրեն թույ տրվեր, վաղուց պատրաստ էր ընդունել, որ հայերի դեմ ցեղասպանություն է կատարվել: Կառավարությունը պատրաստ է նաև զիջումներ անել հայերին:
«Երբ ես Պատմության հիմնարկի նախագահն էի, շատ լուրջ աշխատանք ենք կատարել այս հարցում: Այս խնդրի պատճառով եմ ես այդ պաշտոնից հեռացվել: Համոզված եմ, որ կառավարությունը այս խնդրում կարևորություն չի տալիս ճշմարտություններին: Նա ցանկանում է գոհացնել Ամերիկային՝ մերձենալով հայերին ու Հայաստանը ներքաշելով ԱՄՆ կողմը: Այդ պատճառով էլ կառավարությունը պատրաստ է զիջումներ անել: Եթե կառավարությունը հանրային կարծիքից չվախենար, արագ կընդուներ Ցեղասպանությունը: Կառավարությունը մոտավորապես նույնն արեց Կիպրոսի հարցում՝ հարցը դնելով հանրաքվեի: Կիպրոսը այլևս մեր ձեռքում չէ: Հիմա պիտի տեսնենք, թե կառավարությունը որևէ բան կանի՞ 2015-ը դիմագրավելու ուղղությամբ: Պիտի տեսնենք: Իմ ասածները պիտի իրականանան»,- ասել է Հալաճօղլուն:
Պատմաբան Մեհմես Փերինչեքը, որ ներկայանում է որպես Հայկական հարցի շուրջ ուսումնասիրությունների հեղինակ, հետևյալ կերպ է մեկնաբանել Ահմեդ Դավութօղլուի հայտարարություններն ու Թուրքիայի արտաքին քաղաքականությունը.
«Թուրքիան մինչև այսօր մի շարք նուրբ խնդիրների շուրջ իր կարմիր գծերն ուներ: Դրանցից էին Հայկական հարցը կամ Կիպրոսի խնդիրը: Այս երկու խնդիրների մասին որ կառավարությունն էլ իշխում էր, քաղաքականությունը չէր փոխվում, հարգվում էին կարմիր գծերը, այդ գծից այն կողմ չէին անցնում: Բայց այս կառավարությունը բոլորովին տարբեր ուղի բռնեց Թուրքիայի այս հիմնական կարմիր գծերի քաղաքականության հարցում:
Կիպրոսի հարցում մշակվեց Թուրքիայի հողային ամբողջականությունը շահագրգռող շատ տարբեր քաղաքականություն: Հայկական հարցում նույնպես գործադրվում են այլ քաղաքականության տարրեր: Այս ամենը վնասում է Թուրքիայի ազգային շահերին: Այս վերջին խնդրում ամերիկացիների ցանկությունը ակնհայտ է: Ամերիկացիները ցանկանում են Հայաստանը Թուրքիայի միջնորդությամբ վերցնել Ռուսաստանի վերահսկողությունից ու այն կապել Ամերիկային: Սա սկսվեց Հայկական Բացվածք կոչված շարժմամբ: Հայկական Բացվածք կոչվածը ավարտվեց ձախողմամբ: Սրանում անշուշտ իրենց դերն ունեին թուրք հանրային կարծիքից բխող բողոքները: Կառավարությունը ջանում է հիմա նույնը կենդանացնել: Սկսեցին հնչել խոսքեր, որոնք Թուրքիան կկանգնեցնեն շատ նեղ կացության առջև և կդառնան պատճառ, որ Թուրքիան հետքայլ կատարի: Դավութօղլուի խոսքերը ճշմարտության հետ որևէ կապ չունեն»:
Երկու պատմաբանների այս մեկնաբանությունները բավական խոսուն են: