Կինոգործիչների միության նախագահ Ռուբեն Գևորգյանցը հայտարարել էր բառացիորեն հետևյալը. «Ով ազգի դեմ բան է անում, պետք է չլինի»: Նա մամուլի ասուլիսի ժամանակ կարծիք էր հայտնել, որ Աշոտ Բլեյանի և Գեորգի Վանյանի նման մարդկանց պետք է գնդակահարել, քանի որ Բլեյանը պատերազմի ժամանակ մեկնել էր Բաքու, իսկ Վանյանը ցանկանում է Հայաստանում անցկացնել ադրբեջանական ֆիլմերի փառատոն: Նորմա՞լ է նման հայտարարություններ հնչեցնելը մեր հասարակության մեջ: Հրապարակախոս Տիգրան Պասկևիչյանը, արձագանքելով մեր հարցին, ասաց. «Ես խորհուրդ կտայի, որ Ռուբեն Գևորգյանցը վերցներ ատրճանակն իր ձեռքը և իրեն գնդակահարեր: Իմ կարծիքով, ամենաշատը ինքն է դեմ մեր ազգին»: Մշակութաբան Վարդան Ջալոյանը նշեց. «Ազգ ասելով՝ այդ մարդիկ մեկնաբանում են որպես էթնիկականություն: Մինչդեռ` նրանք չեն մտածում պետականության մասին: Ինչ վերաբերում է այն մարդկանց, որոնք մտածում են խաղաղության մասին, նրանց տեսակետները չափազանց կարևոր են: Խաղաղության և պատերազմի հարցերը վերաբերում են բոլորիս և ոչ թե միայն Ռուբեն Գևորգյանցին ու Սերժ Սարգսյանին: Ռուբեն Գևորգյանցը յուրացնում է պետական բարձրագույն գործառույթ, քանի որ ինքը դատելու իրավունք չունի: Այդպիսի հայտարարությունները, որոնք վերաբերում են ինչ-որ մարդկանց գնդակահարելուն, հանցանք են համարվում»:
