ՀԱԿ-ի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի անդամ Վլադիմիր Կարապետյանը, անդրադառնալով Հանրապետական կուսակցության ներկայացուցչի հայտարարությունը, որի համաձայն՝ «հայկական կողմն առնվազն վերջին բանակցություններում հասել է նրան, որ Լեռնային Ղարաբաղի համաձայնությունը լինի առանցքային, իսկ Ղարաբաղի անկախ դիրքորոշումը՝ պարտադիր։ Այսինքն՝ ուզեք, թե չուզեք, Ղարաբաղն արդեն դարձել է բանակցային կողմ, ընդ որում, օծվելով այդ գործընթացում վետոյի իրավունքով։ Իսկ սա նշանակում է, որ աստիճանաբար անիմաստ են դառնում ԼՂ-ի՝ գործընթացից դուրս մնալու առնչությամբ արվող բոլոր քննադատությունները»՝ ասել է.
«Սա շատ պատասխանատու հայտարարություն է, և ես հաստատում եմ իմ այն միտքը, որ «Հայաստանի արտաքին գործերի նախարար Էդվարդ Նալբանդյանի՝ օրերս արած այն հայտարարությունը, թե անհնար կլինի անցնել ԼՂ խնդրի կարգավորման երկրորդ փուլին, այն է՝ խաղաղության համապարփակ համաձայնագրի մշակմանը, եթե Ղարաբաղի կողմից համաձայնություն չլինի հիմնարար սկզբունքների ընդունման պատասխանատվությունը դնել Ղարաբաղի վրա»։ Նման պատասխանատվության բաշխումը կլիներ նվաճում Հայաստանի դիվանագիտության համար, և հենց Ղարաբաղի վրա պատասխանատվություն դնելով է, որ Հայաստանը կխուսափեր միջազգային ճնշումներից՝ Հիմնարար սկզբունքների ստորագրմանը հաջորդած ժամանակահատվածում՝ մինչև Խաղաղության համապարփակ Համաձայնագրի ստորագրումը: Ուրախ եմ, որ 1998 թվականից հակամարտության կարգավորման բանակցությունների լիարժեք պատասխանատվությունը կրող ՀՀԿ-ն էլ վերջապես հասկացավ, եթե չլինի Ղարաբաղի պատասխանատվությունը, ապա Մադրիդյան փաստաթղթի տարբերակով ստորագրվելու դեպքում միջազգային հանրությունը կհամարի, որ տարածքները զավթել է այն պետությունը, որի ղեկավարը ստորագրում է այդ տարածքները վերադարձնելու պարտավորության տակ:
Միակ մտավախությունս այն է, որ այլ մարդկանց կողմից տրամադրված գրավոր տեքստը հրապարակող Ա.Զաքարյանը չի տիրապետում լիարժեք տեղեկատվությանը: Այլապես կնշեր, թե ինչպես է «Ղարաբադը դարձել բանակցային կողմ», և որն է «Ղարաբաղի «վետոյի իրավունքի» կիրառման մեխանիզմը այն պայմաններում, երբ Հիմնարար սկզբունբների շուրջ բանակցություններին ԼՂՀ նախագահն ու ԱԳ նախարարը չեն մասնակցել: Հայտնի փաստ է, որ ԼՂՀ իշխանությունները նշում են, որ նրանք պաշտոնապես չեն ստացել Մադրիդյան փաստաթուղթը: Եթե, այնուամենայնիվ, Ս.Սարգսյանը ստորագրեց փաստաթուղթը, ապա ինչպե՞ս է ԼՂ-ն իրագործելու «վետոյի իրավունքը», և արդյոք այն այլևս ուշացած չի՞ լինի»,- ասել է Վ.Կարապետյանը:
«Հաշվի առնելով է.Նալբանդյանի և Ա.Զաքարյանի՝ ԼՂ հակամարտության կարգավորման համար աոանցքային նշանակություն ունեցող հայտարարությունները՝ կոչ եմ անում լրատվամիջոցներին պարզել նրանցից և ԼՂ իշխանություններից «Հիմնարար սկզբունքներին համաձայնություն տալու» մեխանիզմը»,- հավելել է Վ.Կարապետյանը: