Ինչպե՞ս կարող է երկիրը ունենալ բարձր գնաճ, տնտեսական անկում, դեֆիցիտի ու արտաքին պարտքի կտրուկ ավելացում, բայց համարվել մակրոտնտեսական առումով կայուն: Այս հարցը ԱԺ պատգամավոր Արա Նռանյանը այսօր ուղղեց ԿԲ նախագահ Արթուր Ջավադյանին այն բանից հետո, երբ վերջինս, ինչպես նաև ֆինանսների նախարար Տիգրան Դավթյանը բյուջեի քննարկման ժամանակ իրենց ելույթներում, բնութագրելով 2009 եւ 2010 թվականների տնտեսական իրավիճակը, շարունակ կրկնում էին «մակրոտնտեսական կայունություն արտահայտությունը»: «Մակրոտնտեսական կայունությունը, այո, նշանակում է ցածր գնաճ, բարձր տնտեսական աճ, նշանակում է բյուջեի հնարավորին չափ կրճատում եւ արտաքին պարտքի հավասարակշռված բեռ: Արտաքին պարտքի մասով որեւէ վտանգ չկա, չի էլ սպասվում: Գնաճի մասով ասեմ, որ այն միջոցառումները, որ մենք իրականացնում ենք, հնարավորություն կտան մեզ 2011-ին վերադառնալու մեր կողմից նախանշված գնաճային միջակայքին, այն է` չորս պլյուս-մինուս մեկուկես տոկոս: Իհարկե, դուք ճիշտ եք, տարին դեռ չի ավարտվել, այս պահին բավականին բարձր գնաճ է արձանագրված, բայց կան գործոններ, որոնք ավելի շատ արտաքին շոկերով են պայմանավորված եւ մեր գյուղատնտեսության վերջին զարգացումներով: Այսինքն` գնաճը ավելի շատ առաջարկի շոկերի արդյունքում է եղել»,- պատասխանեց Ա.Ջավադյանը` հավելելով, որ այս տարի բյուջեի դեֆիցիտը կկրճատվի, իսկ ՀՆԱ-ն կաճի: «Իհարկե, դժվար է խոսել մակրոտնտեսական շատ լավ իրավիճակի մասին, բայց մակրոտնտեսական կայունության մասին մենք կարող ենք խոսել»,- հավելեց ԿԲ նախագահը: «Սա տնտեսագիտական նոր կանոն է, երբ հայտարարվում է, թե 10 տոկոսին մոտեցող գնաճի պարագայում մակրոտնտեսական կայունություն կա, այդպիսի բան չի կարող լինել, որևէ տնտեսագիտական դասագրքում անգամ նման բան չկա»,- արձագանքեց պատգամավոր Արծվիկ Մինասյանը: «Այդպիսի գրքեր կան, ես կարող եմ ձեզ ուղարկել, այդպիսի տեսություն էլ կա, որ բարձր գնաճի պայմաններում ավելի հեշտ է հասնել տնտեսական զարգացման, քան թե ցածր գնաճի»,- պատասխանեց Ա.Ջավադյանը:
