ԲՀԿ խորհրդարանական խմբակցության պատգամավոր Վարդան Բոստանջյանն օրերս տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսում «սին, ունայն, տուպոգոլովի ու ողորմելի ինտրիգներ» է որակել Բարգավաճ Հայաստանի կոալիցիայից դուրս գալու և ընդդիմություն դառնալու մասին խոսակցությունները:
Միգուցե ոչ հենց այդպիսի բառապաշարով, բայց համանման ոգով են տարբեր այլ ԲՀԿ-ական գործիչներ արձագանքում կոալիցիայից դուրս գալու և ընդդիմություն դառնալու մասին խոսակցություններին, հրապարակումներին: Այնպիսի տպավորություն է, որ ԲՀԿ-ն կոալիցիայից դուրս գալն ու ընդդիմադիր ուժ դառնալը համարում է կամ մեծ մեղք, կամ մեծ հանցանք, կամ էլ մեծ փորձանք: Իրականում սակայն խոսքն ընդամենը քաղաքական գործընթացի սցենարային մի տարբերակի մասին է, որը գուցե թե իսկապես իրական կարող է չլինել, կարող է լինել շատ մտացածին, գուցե նաև կարող է լինել իհարկե քաղաքական հակառակորդների հաշվարկ, ինչ-ինչ տրամադրություններ ձևավորելու և կուսակցության հանդեպ ներսից ու դրսից ինչ որ վերաբերմունք տրանսֆորմացնելու համար:
Սակայն դա միանգամայն բնականոն քաղաքական գործընթաց է, որից պետք չէ «խաչակնքվել» այնպես, ինչպես սատանայից կամ վամպիրների երամից: Ավելին, եթե խնդիրը դիտարկում ենք հենց այդ քաղաքական տրամաբանության մեջ, ապա կոալիցիայից դուրս գալու և ընդդիմություն դառնալու տարբերակը Բարգավաճ Հայաստանի համար կարծես թե ունի շահեկան երանգներ, համենայն դեպս քննարկելիության իմաստով: Այսինքն, խոսքը մի անհավանական և անհեթեթ մտահղացման մասին չէ, այլ քաղաքական կանխատեսումների և ծրագրավորումների համակարգում տեղ ունենալու միանգամայն օբյեկտիվ հիմքեր ունեցող մի տարբերակի: Դրա հանդեպ ագրեսիվ և կտրուկ հակադարձումները իրականում ամենևին չեն կարող քաղաքական հակափաստարկներ համարվել, այլ ընդամենը կխոսեն քաղաքական պատկերացումների և մտածողության բացակայության մասին:
Միայն այդ դեպքում հնարավոր է, ասենք, որևէ կուսակցության ընդդիմադիր դառնալու մասին խոսակցությունները, հրապարակումները կամ կանխատեսումները ընդունել մոտավորապես այնպես, ինչպես ասենք վիրավորանքը կամ զրպարտությունը: Մի՞թե քաղաքականության մեջ սարսափելի է ընդդիմություն լինելը, կամ մի՞թե ընդդիմություն դառնալը հավասարազոր է պետական դավաճանության: Մյուս կողմից, հասկանալի է նաև, որ Հայաստանի իշխանական համակարգի, այդ թվում՝ ԲՀԿ ֆունկցիոներների մի զգալի, նույնիսկ երևի թե գերակշիռ մեծամասնությունը ձևով քաղաքականության մեջ են, իսկ բովանդակությամբ բոլորովին այլ հարթությունում: Եվ այդ հարթությունից էլ արձագանքում են քաղաքական սցենարների մասին քննարկումներին:
Հենց այդ որակն է, որ Հայաստանի քաղաքական ուժերին պարբերաբար կագնեցնում է ճգնաժամային կամ փակուղային իրավիճակների, պատային հանգամանքների առաջ, երբ հարկ է լինում այդ պայմաններում կտրուկ շրջադարձեր կատարել, ինչը հասարակության մոտ առաջացնում է տարընկալումներ, մեղմ ասած: Քաղաքականությունից պետք չէ վախենալ, հարգելի քաղաքական ուժեր և գործիչներ, պետք չէ վախենալ քաղաքական «ամենաանդուր» սցենարներից անգամ: Սարսափելին հակառակն է, երբ քաղաքականության մեջ ես, բայց քաղաքական չես: Դա է խնդիրներ առաջացնում, ոչ թե քաղաքական սցենարները կամ կանխատեսումները, եթե անգամ դրանք խիստ անցանկալի հեռանկարներ են պարունակում:
