«Ամերիկային արտասահմանում ատում են»,- գրում է ամերիկյան The National Interest պարբերականը, որը ներկայացնում ենք ձեր ուշադրությանը:
Հունիսի 16-ին The International Herald Tribune-ում հրապարակվել է մեծ հոդված Պակիստանի մասին, որը հիշեցնում է, թե ինչու են իրենց (Ամերիկային.– 1in.am) ատում: Ինչպես նշվում է, գեներալ Քայանին շրջում էր այն վայրերում, որտեղ ամերիկացիներն անցկացրել էին ռազմական օպերացիա և սպանել Ուսամա բեն Լադենին: Այն հարցի, թե այսքանից հետո պե՞տք է Պակիստանը վստահի ԱՄՆ-ին, նա պատասխանել է. «Մենք չենք կարող»:
Պակիստանը միայնակ չէ այս հարցում: Պատկերացումներն Ամերիկայի մասին՝ որպես համառ գերտերության, որը ցնորված՝ բոլորի վզին է փաթաթում իր կամքը, միայն Պակիստանում չեն: Գերմանիայում Ամերիկային շարունակում են ընդունել որպես աշխարհի ամենավտանգավոր գերտերություն: Իսկ հիմա նաև չեխերն են հրաժարվում իրենց տարածքում տեղադրել հակաօդային պաշտպանության տարրեր:
Ջեֆրի Ուիթքրոֆը (The International Herald Tribune-ում հրապարակված «Ո՞ւմ է պետք ՆԱՏՕ»-ն հոդվածի հեղինակը) հիմնավորված է հարցադրում անում, թե ինչներիս է պետք ՆԱՏՕ-ի գոյությունը: Իրոք՝ ինչո՞ւ: Արևմտյան Եվրոպան ի վիճակի չէ կամ պատրաստ չէ պահել զգալի զինված ուժեր: Նաև պարզ չէ, թե ով կարող է դառնալ նրա թշնամին: Իրա՞նը: Սակայն մոլլաներն առանձնապես պահանջ էլ չունեն Եվրոպայից: Ընդհակառակը` կցանկանային նրա հետ առևտրով զբաղվել:
Եթե Միացյալ Նահանգները կարողանային իրենց թույլ տալ վճարել բոլոր պարտավորությունների համար, այդ թվում՝ Արևմտյան Եվրոպայի պաշտպանության, ապա ամեն ինչ գերազանց կլիներ: Սակայն նրանք դա իրենց չեն կարող թույլ տալ: Այդ պատճառով ՆԱՏՕ-ն կշարունակի քարշ գալ Ամերիկայի հետևից: Ամերիկան կշարունակի ճոճվել պաշտպանությանը հատկացվող միջոցներից: Եվ ստիպված է լինելու լսել վիրավորանքներ իր դաշնակիցներից, ինչպիսին Պակիստանն է, որին դուր չի գալիս կախվածությունը «քեռի Սեմից»: Երախտագիտությունը հազվադեպ երևույթ է միջազգային քաղաքականությունում:
Սակայն ամերիկացիները լավ կանեին՝ հասկանային, թե ինչու նման դժգոհություններ կան: Հավանաբար, պատճառն այն չէ, որ մենք շատ քիչ ենք անում, այլ այն, որ մենք շատ ենք անում:
