«Հետխորհրդային չինովնիկը շատ հանգիստ է ընդունում իր ոլորտի վերաբերյալ քննադատությունը, բայց նույն պաշտոնյան կերպարանափոխվում է, երբ խոսվում է նրա, ինչպես գործընկերներն են ասում, «բիզնես սխեմաների» մասին, այն մասին, թե ինչպես նա, օգտագործելով իր կապերը, հնարավորությունները, ինչպես նաև հաճախ՝ սուղ բյուջեի միջոցները, բարեկամների, ընկերների, երրորդ անձանց միջոցով ստեղծում է այնպիսի կառույցներ, որոնք իրեն գերշահույթներ են բերում:
Ահա այստեղ է նա ԶԼՄ-ների նկատմամբ կիրառում սպառնալիքները, բռնությունները, դատարանները և կաշառքը, ամեն ինչ՝ միայն թե իր եկամուտների իրական աղբյուրների մասին չխոսվի»,- գրում է «Առավոտ»-ի խմբագիրը և հավելում. «Եթե ընդհատակյա միլիոնատեր Կորեյկոն մինչև ժամը 18.00-ը համեստորեն և բարեխղճորեն հաշվապահություն էր անում, իսկ 18.00-ից հետո ապրում էր հիմնական՝ բիզնես կյանքով, ապա ժամանակակից ԱՊՀ-ական բարձր չինովնիկները իրենց անմիջական պարտականությունների մասին օրը 5 րոպե էլ չեն մտածում, որովհետև միշտ ունեն «սուղ բյուջեի» և «ծանր ժառանգության» արդարացումը:
Դրա համար էլ մեր երկրներում ընղհանուր սոցիալ-տնտեսական վիճակը վատ է, իսկ բարձրաստիճան պաշտոնյաներինը՝ հրաշալի: Ճանապարհները, շենքերը, կոյուղիները և մնացածը նրանց համար թեթև հոբբի են, որին նրանք նվիրվում են այնքանով, որքանով ինչ-որ պաշտոն են զբաղեցնում: Ընդ որում, եթե Ռուսաստանում, Ուկրաինայում կամ Ղազախստանում այդ «բիզնես-սխեմաները» կարող են լինել բարդ ու միջնորդավորված, ապա Հայաստանի նման փոքր երկրում ամեն ինչ բաց է և թափանցիկ՝ քաղաքացիների մեծ մասը գիտի, թե ում ինչ է պատկանում»:
