Ընդդիմություն-իշխանություն երկխոսության մասին մի քանի արվեստագետներ թերթին են ներկայացրել իրենց կարծիքը։
Քանդակագործ Վաչե Պետրոսյանն այսպես է մեկնաբանել խնդիրը.
«Երկխոսությունը շատ նորմալ երևույթ է քաղաքականության մեջ։ Ընդամենը ՀԱԿ-ի կողմից կա երկխոսության առաջարկ, և կա իշխանության լուռ համաձայնությունը, որն արտահայտվեց քաղբանտարկյալների ազատ արձակմամբ, «Մարտի 1-ի» վերաքննությամբ և Ազատության հրապարակի զիջմամբ: Բայց ամենևին էլ երկխոսություն չկա այսօր, իշխանական թևն առ այսօր որևէ կերպ չի արձագանքել ՀԱԿ-ի առաջարկին, պարզապես մի քանի պատգամավորներ տարբեր մակարդակի ելույթ են ունեցել հեռուստատեսությամբ, մամուլով՝ նշելով, որ ՀՀԿ-ի դիրքորոշումն է: Իսկ ես տոտալիտար երկրում հասկանում եմ միապետի որոշումը, նրա խոսքը պետք է հնչի, ինքը պետք է ասի: Իշխանություն ասելով՝ մենք հասկանում ենք կոալիցիոն ուժեր, բայց հիմնականում ՀՀԿ-ից են հանդես եկել, ինչ է, մյուս ուժերը դո՞ւրս են մնում: Իշխանության հայտարարություն ասելով՝ մեր երկրում ես հասկանում եմ նախագահի, վարչապետի, Աժ նախագահի մակարդակով, այդ դեպքում կհասկանամ՝ կամ երկխոսություն, կամ մերժում: Բայց քանի որ այդ մակարդակով որևէ հայտարարություն չի եղել, ուրեմն երկխոսություն գոյություն չունի: Իսկ ընդդիմության առաջարկն ամենաբնականն ու ամենաբանականն եմ համարում, և միակ ճանապարհն արտահերթ ընտրություններն են: Ինձ թվում է, որ Սերժ Սարգսյանը դեռևս ստուգում է ՀԱԿ-ի ներվերը, դիրքորոշումը, պնդությունը, քանի որ իր տղաները հանդես են գալիս իր գիտությամբ, բայց ոչ իր անունից։ Ի վերջո այդ տդերքը, որ իշխանություն են ներկայացնում և օլիգարխիկ թևից են, 500 հաստավիզ պահելու փոխարեն, կարող էին 20 նկարիչ, 20 գրող պահել, ովքեր այս երկրի մշակույթ կրողներն են, հեղինակությունն են: Գորբաչովը, երբ իշխանության եկավ, հայտարարեց, թե այն մարդը, ով հանցագործություն չի արել, բայց ժողովուրդը խոսում է, որ հանցագործ է, իրավունք չունի ղեկավար աշխատելու: Իսկ քո երկրի Ազգային ժողովի մասին խոսում են, որ օլիգարխիկ հանցագործ կլան է»:
Նկարիչ Խաչիկ Հարությունյանն իր խոսքում նշել է. – «Ոչ պետություն եմ տեսնում, ոչ ղեկավար, ո՞ւմ նման են դրանք, ոչ իշխանավորի նման են, ոչ ծառայի, ոչ էլ ստրուկի, անհասկանալի է, թե ում են ծառայում՝ երևի սատանայի՞ն: Բայց էնքան ահավոր են, որ սատանան էլ դրանցից հեռու կքաշվի: Այդքանից հետո երկխոսություն ո՞ւմ հետ՝ սրա՞նց, սրա՞նք են իշխանությունը: Իշխանավորը պետք է իշխանություն ունենա իր երկրում, բայց սրանք ի՞նչ իշխանավոր, ի՞նչ կապ ունեն Հայաստան երկրի հետ՝ ոչ մի կապ: Սրանք գիտե՞ն, թե ինչ բան է հայկական պետությունը, Նաիրյան երկիրը, Նարեկացին, արվեստը, մշակույթը…ու՞մ հետ խոսես, ինչի՞ մասին խոսես։ Սա, որ արյան ու դավաճանության վրա է կանգնած, երկիր չէ։ Ես իմ երկրում ինձ պետության քաղաքացի չեմ զգում: Թող բարի լինեն հրապարակել ղեկավար անձանց կենսագրությունները, թե ովքեր են սրանք, ինչ են արել Հայաստանի համար, որպեսզի ժողովուրդն իմանա, թե ում հետ գործ ունի:
Արձակագիր Սուսաննա Հարությունյանը թերթի հետ զրույցում իշխանության՝ երկխոսության չգնալը համարել է իշխանության կողմից չեզոք ելքի համար ժամանակ շահելու փորձ. «Երկխոսությանն ընդառաջ չգնալը նշանակում է իշխանությունը փորձում է ժամանակ շահել ինչ-որ չեզոք ելքի համար, քանի որ չի ուզում զիջել և չի ուզում առճակատման գնալ, այդ դեպքում պետք է լինի երրորդ տարբերակը, որը դեռ չի գտել։ Երկխոսության դեպքում իշխանությունը պետք է զիջումներ անի ընդդիմությանը, ինչը ձեռնտու չէ, առձճակատման գնալը նույնպես ձեռնտու չէ»,- ասել է արձակագիրը։
