Thursday, 28 03 2024
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ
Ռուսաստանցիները կորցնում են հետաքրքրությունը Դուբայի նկատմամբ
Ադրբեջանը հրաժարվում է սահմանազատումից՝ Հայաստանին ներկայացնելով ահաբեկիչ և օկուպանտ
Հայկական լեռնաշխարհը պատմականորեն եղել է համաշխարհային քաղաքակրթությունների խաչմերուկ. ՀՀ նախագահ
ԿԳՄՍ նախարարն ու փոխնախարարն այցելել են «Թատրոն տանիքում» այլընտրանքային թատրոն
20:00
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
ԱԺ պատգամավորներն աշխատանքային այցով կգործուղվեն Բեռլին
ՀՀ կառավարության ուղարկած մարդասիրական օգնությունը հասել է Եգիպտոս. 1– 2 օրում կփոխանցվի Գազայի բնակիչներին
Հայաստանի տարածքում կան փակ և դժվարանցանելի ավտոճանապարհներ
Եվրոպական խորհրդի քաղաքական եւ անվտանգության հարցերով կոմիտեի անդամները կայցելեն Հայաստան
Սահմանամերձ գյուղերում բնակարան կառուցելու համար պետական աջակցության ծրագրով նախորդ տարի հաստատվել է 280 շահառուի հայտ
Լրատվական-վերլուծական երեկոյան թողարկում
Ուղիղ. այսօր Ավագ Հինգշաբթի է. ոտնլվայի արարողություն և խավարման կարգ Անթիլիայում
18:50
Ռուսաստանը պատրաստվում է նոր մեծ հակահարձակման
«Կովկասի գերուհու» տնօրենը 11մլն․ դրամ է հափշտակել
Համոզված եմ մենք կունենանք սերունդ, որը կապրի ԵՄ անդամ Հայաստանում. Էդգար Առաքելյան
Ավագ հինգշաբթին Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում
18:40
ԵՄ-ը մինչև ապրիլ կներկայացնի Ուկրաինային սպառազինությունների մատակարարման պլանը
Իսրայելը ՀԱՄԱՍ-ի 200 զինյալ է լիկվիդացրել Աշ-Շիֆա հիվանդանոցում
«Աշխարհին նոր բազմակողմանի առևտրային համակարգ է անհրաժեշտ». Տոկաև
Գազայում սովը կարող է դիտվել որպես պատերազմի հանցագործություն. ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների գերագույն հանձնակատար
18:10
«Գերմանիայի հատուկ ծառայությունները չեն իմացել Մերձմոսկվայում նախապատրաստվող ահաբեկչության մասին». Շոլց
18:09
ԱՄՆ-ն 228 մլն դոլար է հատկացրել Բալթյան երկրներին 2024 թ. պաշտպանության համար
Հայկ Մարությանն առաջիկայում կուսակցություն կհիմնի
Ղրղզստանի մայրաքաղաքում ավազամրրիկից շենքեր և ավտոմեքենաներ են վնասվել
18:06
Ֆրանսիայում դադարեցվել է գնացքների երթևեկությունը «Նելսոն» փոթորկի պատճառով
«Սիրիայում, Լիբիայում, Ղարաբաղում կամ այլ տեղ բախվում էինք գլոբալ դաշինքի հակազդեցությանը». Էրդողան
Լրատվական-վերլուծական երեկոյան թողարկում
Վանաձորում հղի կնոջ մահվան համար մեղադրանք է առաջադրվել 3 բժշկի
18:01
Նվիրված ու պրոֆեսիոնալ թիմ, ճկուն աշխատելաոճ և գործունեության թափանցիկություն. սա է Հայէկոնոմբանկի հաջողության բանաձևը. Արտակ Առաքելյան

Ինչո՞ւ սպասել, եթե դա միակ ելքն է

Թերևս անկասկած է, որ Հայաստանի ներքաղաքական սուբյեկտները, կամ այսպես ասած` ընդդիմություն-իշխանություն գործընթացի կողմերը` Հայ ազգային կոնգրեսն ու նախագահի նստավայրը, սպասողական վիճակում են:

Նրանք սպասում են հունիսի վերջին Կազանում կայանալիք Սարգսյան-Մեդվեդև-Ալիև հերթական հանդիպմանը, որի ընթացքում, ըստ տարբեր տեղեկությունների, հակամարտող կողմերին հորդորելու են ստորագրել հիմնական սկզբունքները: Համենայնդեպս, այդ հորդորը բացահայտորեն կար Դովիլի հայտարարության մեջ, որ ընդունեցին Օբաման, Սարկոզին և Մեդվեդևը` Մեծ ութնյակի վեհաժողովի շրջանակում: Թե՛ այն, որ Հայ ազգային կոնգրեսը չհայտարարեց իր հերթական հանրահավաքի օրը, այլ դա թողեց հետագա զարգացումների տրամաբանությանը, և թե՛ այն, որ Սերժ Սարգսյանն էլ առայժմ խուսափում է կոնկրետ իր գնահատականը տալ` իր անունից, իր դեմքով, ներքաղաքական վերջին զարգացումներին և պատվիրակություններով բանակցելու ընդդիմության առաջարկին, կարծես թե հուշում է, որ կողմերն իսկապես սպասում են: Թե հատկապես ինչի՞ն են սպասում` ասելը, թերևս, հեշտ չէ: Սպասումներն, անշուշտ, տարբեր են:

Չի բացառվում, որ իշխանությունն, օրինակ, մտահոգ է Ղարաբաղի հարցում հնարավոր ճնշումների առկայությունից, որոնք կարող են մեծացնել նաև իշխանության, այսպես ասած, ներքաղաքական կախվածությունը: Եթե հիմնական սկզբունքների ստորագրման ճնշումներ լինեն Հայաստանի վրա, ապա կասկած չկա, որ դա կարող է Հայաստանում շատ բարդացնել ներքաղաքական իրավիճակը: Բայց, մյուս կողմից, իշխանությունը թերևս պետք է գիտակցի, որ Հայաստանի ներքաղաքական իրավիճակն այդ ճնշումներից ձերբազատվելու, թերևս, միակ հուսալի միջոցն է: Միայն թե հարկավոր է այդ իրավիճակում առավել լայն գործակցության գնալ հասարակության հետ, ինչը իշխանությանը հնարավորություն կտա ավելի ամուր դիրքերից խոսել Ղարաբաղի հարցում, իսկ տվյալ պարագայում` խուսափել Կազանում որևէ փաստաթուղթ ստորագրելուց:

Ի վերջո, կարծես թե անվիճարկելի է այն աքսիոմատիկ կամ դրան մոտ ճշմարտությունը, որ եթե Հայաստանը ուզում է խուսափել Ղարաբաղի հարցում անցանկալի ճնշումներից, ապա ունի դա անելու մի երաշխավորված հնարավորություն` ներքին կյանքում իրականացնել լայն և արմատական բարեփոխումներ, ուժեղացնել պետական կառավարման քաղաքականության մեջ հանրային պահանջների և պահանջմունքների, հասարակական կարծիքի ազդեցությունը և հաղթահարել դրանով այն լեգիտիմության ճգնաժամը, որ կա Հայաստանում: Իսկ եթե այդ ամենը չի արվում ինչ-ինչ պատճառներով` կամ չկամության, կամ անկարողության` ասենք կլանաօլիգարխիկ ռեժիմի ներքին դիմադրության պատճառով, ապա մնում է պարզապես հրաժարականի միջոցով խուսափել ճնշումներից և արտահերթ ընտրության ճանապարհով կարողանալ մանևրել նաև Ղարաբաղի հարցում, իհարկե այդ ընտրությամբ հանգուցալուծելով, ոչ թե հերթական կեղծիքի գնով է՛լ ավելի սրելով լեգիտիմության ու ժողովրդավարության ճգնաժամը:

Այստեղ ահա գալիս է ընդդիմության դիրքորոշման հարցը: Ընդդիմությունն այստեղ պետք է հստակ հայտարարի ոչ թե իր գալու դեպքում Ղարաբաղի հարցը լուծելու, այլ իր գալու դեպքում ժողովրդավարության հարցը լուծելու մասին` Ղարաբաղի հարցը թողնելով հետոյի: Եթե Հայաստանում որևէ ընդդիմություն փորձում է իշխանության գալ` հայտարարելով, որ ինքը գալու է Ղարաբաղի հարցը լուծելու, ապա այդ ընդդիմությունը թերևս թե՛ իրեն, թե՛ երկիրը դատապարտելու է հերթական ճգնաժամի, որը գուցե ի բնե լինի մի փոքր այլ ճգնաժամ, բայց թերևս ոչ պակաս ծանր ու աղետալի երկրի համար, քան ներկայիս ճգնաժամը: Ավելին` այդ դեպքում երկիրը կարող է պարզապես հայտնվել ուղղակի ռազմավարական աղետի առաջ: Եթե իշխանությունը Ղարաբաղի հարցում Հայաստանի համար անցանկալի զարգացումներից խուսափելու համար կամ պետք է երկրի ներսում գնա հասարակությանն ընդառաջ և արմատական բարեփոխումներ իրականացնի շատ արագ, կամ շատ արագ հրաժարական տա, ապա ընդդիմությունն առավել ևս չի կարող, իրավունք չունի իր գործողություններում և երկրի զարգացման իր պատկերացումներում այլ հաջորդականություն ունենալ, քան նախևառաջ ժողովրդավարության հարցը լուծելն է: Ընդ որում` խոսքը այդ հարցի գլոբալ լուծման մասին է, երբ երկրում կձևավորվի միջավայր, որտեղ ամեն, այդ թվում` նաև Ղարաբաղի հարցի պես կարևոր ռազմավարական հարցերը կքննարկվեն արդեն միանգամայն ազատ և ժողովրդավար միջավայրում: Ու թող այդ միջավայրում կարծիքների բախումը ձևավորի Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման վերաբերյալ հանրային կոնսենսուս: Բայց առանց այդ կոնսենսուսի պարզապես անթույլատրելի է Ղարաբաղի հարցի լուծում:

Այսօր այդ կոնսենսուսը չկա և թերևս չի կարող լինել, քանի որ իրավիճակը շատ հակասական է, և չկա այն պարարտ միջավայրը, որտեղ կարող են առողջ և էմոցիաներից ու շահարկումներից հնարավորինս պաշտպանված քննարկումներ լինել: Ներկայումս Հայաստանի հասարակությունը առավելապես գտնվում է ինֆորմացիոն փոխադարձ մանիպուլյացիաների հոսանքների առաջ, և այդտեղ բնականաբար անհնար է խոսել կոնսենսուսային ելքի մասին: Այդ իրավիճակներում առավել հավանական է դառնում զոմբիացումը: Փոխարենը` երևի թե առավել կոնսենսուսին մոտ ենք հենց ժողովրդավարական, ազատ միջավայրի ձևավորման հարցում, որպես ոչ միայն Ղարաբաղի, այլ Հայաստանի և Ղարաբաղի համար կարևորագույն այլ խնդիրների լուծման հիմնարար բանալի:

Հետևաբար, ներքաղաքական կյանքի սուբյեկտների համար, թերևս, անիմաստ է սպասել Կազանին կամ որևէ այլ «կարգավորման» մայրաքաղաքի, քանի որ այսպես, թե այնպես, եթե որևէ մեկի գործողությունների կամ սպասումների հիմքում Հայաստանի շահն է, ապա ժողովրդավարությունն ու ազատ և իրավական միջավայրի ձևավորումը այլընտրանք չունեն որևէ դեպքում:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում