Ադրբեջանական Salam News գործակալությանը տված հարցազրույցի ժամանակ վրաց փորձագետ Մամուկա Արեշիձեն անդրադարձել է Վրաստանի ներքաղաքական զարգացումներին.
«Արյունն արդեն թափվել է, և ամեն ինչ կարող է պատահել վաղը-վաղը չէ մյուս օրը։ Ցույցերի ցրման հետ կապված՝ վրացական հասարակության մեջ շատ ծանր հուշեր են մնացել խորհրդային ժամանակներից։
Ես նկատի ունեմ 1989 թվականի ապրիլի 9-ը։ Սկզբունքորեն, մայիսի 26-ի իրադարձությունները կրկնվեցին հենց նույն վայրում և նույն ձևաչափով։ Տարբերությունը միայն այն էր, որ այժմ զոհվածների թվաքանակը մի փոքր սակավ է այն ժամանակվա համեմատ։ Բացի այդ, այն ժամանակ պատժիչների դերում հանդես էին գալիս խորհրդային զորքերը, իսկ այժմ՝ մերը։
2007 թվականի նոյեմբերի 7-ին տեղի ունեցած իրադարձություններն անհամեմատելի են մայիսի 26-ի հետ։ Ճիշտ է՝ այն ժամանակ առավել կոշտ եղանակով է իրականացվել ցույցի ցրումը, սակայն այս դեպքում մարդկանց շուրջկալել են և իրականացրել ռազմական օպերացիա։ Ընդգծում եմ, որ դա ոչ թե ոստիկանական, այլ իսկական ռազմական օպերացիա էր։
Ընդդիմության ցույցի ցրումից հետո իշխանություններն ամեն գնով դրական քայլեր են կատարելու՝ մոռացնել տալու մայիսի 26-ի իրենց գործողությունները։ Բանն այն է, որ ներկայումս նրանք կարողանում են միջազգային հանրությանը համոզել, որ Վրաստանում իբր թե տիրում է ժողովրդավարություն և կայունություն»։
Հիշեցնենք, որ առավել վաղ Մամուկա Արեշիձեն վրացական ընդդիմության ձախողումը պայմանավորել էր հետևյալով. «Ընդդիմությունը չունի իրական խարիզմատիկ առաջնորդ: Ժամանակին կար այդպիսի 3 առաջնորդ` Զվիադ Գամսախուրդիան, Գիա Չանտուրիան և Միխեիլ Սաակաշվիլին: Այսօր վրացական ընդդիմությունը չունի այդպիսի առաջնորդներ: Հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ ժողովուրդը դուրս չի գալիս փողոց. որովհետև չի տեսնում այն մարդուն, որը կարող է առաջնորդել իրեն»։
