Իշխանությունը սկսել է ինտենսիովերն մերժել ընդդիմության` Հայ ազգային կոնգրեսի հետ երկխոսության օրակարգում արտահերթ ընտրության հարցը դնելու առաջարկը, որը ներկայացրել էր Կոնգրեսը: Այնպիսի տպավորություն է, որ իշխանությունը վախենում է անգամ քննարկել այդ հարցը, համարելով, որ քննարկումն ինքնին կարող է անխուսափելիորեն հանգեցնել արտահերթ ընտրության, եթե նույնիսկ իրենք այդ քննարկմանը մասնակցեն ժխտողական դիրքերից:
Երևի թե իշխանությունն ինքը մտածում է, որ եթե հարցը դրվի քննարկման, ապա բացի անառարկելի «ոչ», «նախադրյալ չկա», «արտահերթը կապակայունացնի երկիր» և այդ կարգի այլ շաբլոն ձևակերպումներից, իրենք որևէ այլ հակափաստարկ, որևէ ռացիոնալ հակադարձում չեն կարող ներկայացնել ի պատշպանություն արտահերթ չանելու իրենց այդ շաբլոնոլոգիայի: Այդ դիրքորոշումն իրականում վկայում է, թե որքան է վախենում իշխանությունն արտահերթից: Այլապես, իշխանության համար կարծես թե պատեհ առիթ պետք է լիներ ընդդիմության հետ բանակցել մի խնդրի շուրջ, որի նախադրյալը, որի հիմքը, իրենց կարծիքով, երկրում գոյություն չունի:
Յուրաքանչյուր իշխանություն երանի կտար որևէ ընդդիմության հետ երկխոսեր մի հարցի շուրջ, որի նախադրյալ երկրում գոյություն չունի: Այդ ընդդիմությունը պետք է մտահոգվի, թե ինչպես է ապացուցելու իր իրավացիությունը, ինչպես է համոզելու դիմացինին, և ամենակարևորը` հասարակությանը, որ արտահերթ ընտրությունն անհրաժեշտություն է և կան դրա նախադրյալները: Սակայն այն, որ իշխանությունը սկսել է ինտենսիվորեն, աներկբա մերժել արտահերթի հարցը քննարկելու առաջարկը, վկայում է, որ իրականում իշխանությունը համոզված է հենց իր անելանելիության հարցում: Այլ կերպ ասած, դեռ բանակցությունը կարգին չսկսած էլ, արդեն իսկ ի ցույց է դնում իշխանության պարտությունը, թուլությունը, խոցվածությունը:
Բայց, կա թերևս նաև մեկ այլ հանգամանք: Իշխանությունը գուցե ընդհանրապես խուսափում է որևէ կոնկրետ խնդիր քննարկելուց: Այդ պատճռով է, որ մերժելով կոնգրեսի օրակարգը, իշխանությունը նույնիսկ մոտավոր կոնկրետությամբ անգամ չի առաջարկում սեփականը: Ընդհանուր կոչ է հնչում քննարկել երկրում առկա խնդիրները, բայց չկա խնդիրների կոնկրետ նկարագրություն և դասակարգում, ոլորտային հստակեցում, աստիճանային մասնավորեցում:
Ի՞նչ է ուզում քննարկել իշխանությունը, թող նշվի հստակ ու կոնկրետ, թող փորձ արվի հասարակությանը ներկայացնել, որ այ, քաղաքացիներ, տեսեք, թե մեր օրակարգը ինչքան ավելի կարևոր է, քան արտահերթ ընտրությունը: Իշխանությունը չի անում դա, հասկանալով, որ իրականում բոլոր կարևոր խնդիրների լուծումը Հայաստանում արտահերթ ընտրություն է պահանջում, կամ էլ բոլոր այդ կարևոր խնդիրների լուծումը անխուսափելիորեն հանգեցնելու է ի վերջո արտահերթի:
