«Պարող» բառը թուրքերեն լեզվում ներառվել է Արևմուտքից: Այնտեղ այդ բառն ամրապնդվել է Թալաբանիի և Բարզանիի անվան շուրջ, որոնց անվանում են «Մերձավոր Արևելքի պարողներ», ովքեր պարում են մերթ մի դուդուկի տակ, մերթ ուրիշ: Այս մասին գրում է թուրքական Akşam պարբերականը:
Թուրքիայի Հանրապետության ղեկավարությունը նախկինում էլ այս մարդկանց համարում էր «սպառնալիք երկրի համար»: Մասուդ Բարզանիիի հայրը՝ մուլլա Մուստաֆա Բարզանին, 1950-ական թթ. կառավարության գաղտնի զեկույցներում հիշատակվել է որպես «ռուսների կողմից օգտագործվող հաղթաթուղթ»:
Ո՞վ է Մուստաֆա Բարզանին…
Ծնվել է 1903 թ. Բարզան բնակավայրում: Խորհրդային Միության աջակցությամբ և ղեկավարությամբ մասնակցել է Իրանում քրդական Մեհաբադի Հանրապետության ստեղծմանը: 1946 թ. հունվարի 22-ին ստեղծված կազմավորումն ընդամենը 11 ամիս գոյատևեց: Իսկ երբ այն Իրանը ոչնչացրեց, Բարզանիի հայրն իր կողմնակիցների հետ փախավ և թաքնվեց Խորհրդային Միությունում, ասվում է հոդվածում:
1961 թ. նա նորից ապստամբություն բարձրացրեց, բայց հաջողության չհասավ: ԽՍՀՄ-ի հետ պարից հետո նա փորձեց հարմարվել Ամերիկայի դուդուկի տակ և 1975 թ. ԱՄՆ փախավ: 1979 թ. նա մահացավ Վաշինգտոնում:
Սկզբում Մուստաֆա Բարզանին իր ճանապարհը կապեց ռուսների և Ստալինի հետ՝ պաշտպանելով կոմունիստական գաղափարները: Երբ ԽՍՀՄ-ի աջակցությունը դադարեց, նա հայտնվեց դրա մահացու թշնամու՝ ԱՄՆ-ի գրկում: Բարզանին իր կոմունիստական արկածի ավարտից հետո կյանքից հեռացավ կապիտալիստական Ամերիկայում:
Մուստաֆա Բարզանիի որդին՝ Մասուդ Բարզանին, նման կուրսով գնաց: Ում հետ իրեն պետք էր, նրա հետ էլ պարում էր: Եվ ճկուն կերպով մանևրում էր Ամերիկայի և Ռուսաստանի միջև: Մի ժամանակ նա նույնիսկ Թուրքիայի դուռն էր թակում, երբ Սադամ Հուսեյնից էր փախչում իր կյանքը փրկել փորձելով:
Իսկ այսօր նա Իսրայելի գրկում է:
Իսրայելը՝ մեր տարածաշրջանում մեծ տառապանքների ճարտարապետը, բացահայտորեն աջակցում է նրան: Ելնելով իր նախորդ հարաբերություններից և փորձից՝ Իսրայելը կարծում է, որ քրդական պետությունը, որը ծրագրվում է ստեղծել հյուսիսային Իրաքում սեպտեմբերի 25-ի հանրաքվեի արդյունքներով, իր համար հրաշալի դաշնակից կլինի:
Տարածաշրջանային պետությունները, որոնցից են՝ Թուրքիան, Իրանը, Իրաքը և Սիրիան, դեմ են հանրաքվեին, որը նախատեսվում է անցկացնել: ՄԱԿ-ը նախազգուշացնում է. «Մի անցկացրեք»: Իսկ Իսրայելն աջակցում է Բարզանիին:
Նույնիսկ միայն այդ դիրքորոշումը բացահայտորեն ցույց է տալիս՝ ինչպիսի միավորում են ուզում ստեղծել Թուրքիային շատ մոտ:
Ամեն ինչ Ամերիկան է ծրագրել: Պայմաններ ստեղծեց, երբ զորքերն Իրաք մտցրեց: Իսրայելն աջակցում է այդ պայմաններին: Գլոբալ ուժերը, ինչպեսև նախկինում, շարունակում են քրդական տարրերն օգտագործել տարածաշրջանում:
Հյուսիսային Իրաքում կատարված փաստի իրավիճակը փաթաթելու փորձ է ձեռնարկվում, միաժամանակ տեղի են ունենում մարդու իրավունքների խախտումներ, ինչպիսիք են՝ քաղաքացիական բնակչության բռնի տեղափոխությունը, էթնիկ մաքրում է իրականացվում: Այդ խաղն ավարտին հասցնել ուզում են նախագծում Քիրքուքին ներառելով, որը Լոզանում և 1926 թ. Անկարայում ստորագրված պայմանագրում թուրքմենական շրջան է ճանաչվել, նաև դրան կից շրջանների:
Բացի դրանից՝ թուրքմեններից և արաբներից բացի՝ այդ շրջանում ապրող քրդերի մի մասը նույնպես դեմ է հանրաքվեին: Այդ քայլը, որը Բարզանին պատրաստվում է անել, իրավական ենթակառուցվածք չունի: Մի ոսքով՝ առկա են իրավունքի լուրջ խախտումներ:
Թուրքիան վճռականորեն է տրամադրված չճանաչելու այդ կատարված փաստը:
Երկու օր առաջ այդ վճռականությունը բարձր մակարդակով հերթական անգամ ցույց տվեց Թուրքիայի փոխվարչապետ Բեքիր Բոզդագը: Մշակույթի, զբոսաշրջության և ժողովրդավարության հարցերով միջազգային կոնգրեսում Բոզդագը հայտարարեց՝ որքան լուրջ է տրամադրված Թուրքիան:
Բոզդագն ասաց. «Բարզանին կրակի հետ է խաղում: Այդ կրակը կայրի և՛ քրդերին, և՛ հենց նրան: Նա պետք է հրաժարվի այդ որոշումից: Ուրիշ ճանապարհ չկա»:
