Շատերը, օբյեկտիվորեն կենտրոնանալով ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների լարվածության վրա, չնկատեցին, որ անցած կիրակի Վլադիմիր Պուտինն, ըստ էության, տվեց իր նախագահական չորրորդ կամպանիայի ոչ պաշտոնական մեկնարկը՝ առավոտյան իր «կայսերական» ուժը ցուցադրելով Սանկտ Պետերբուրգում տեղի ունեցած ռազմածովային նավատորմի տպավորիչ զորահանդեսում, իսկ երեկոյան՝ «Вести 24»-ի եթերում բացահայտելով իր նոր քարոզարշավի գաղափարախոսությունը՝ հակաամերիկանությունը: Պուտինը գուցե այլ հաշվարկներ ուներ նախագահական նոր ժամկետի հետ կապված, սակայն նրա վերջին տարիների հիմնական ծրագրի՝ «թրամփիզմի» տապալումը նրան կանգնեցրեց արագ որոշում կայացնելու հարկադրանքի առաջ:
«Թրամփիզմի» էությունն այն էր, որ մի կողմից՝ արժեզրկվեր ամերիկյան դեմոկրատիան, մյուս կողմից՝ «գործարքային դիվանագիտության» շնորհիվ հնարավոր դարձվեր հակառուսական պատժամիջոցների չեղարկումն ու Ռուսաստանի իրավունքների ընդունումը միջազգային հարցերում: Թրամփը գուցե նման գործարքի պատրաստ էր, սակայն անգամ մեծ ցանկության դեպքում չի կարող գոհացնել Պուտինի սպասելիքները՝ հատկապես Կոնգրեսի կողմից ընդունված պատժամիջոցների նոր փաթեթից հետո, երբ ԱՄՆ նախագահի գործողությունները կաշկանդվեցին օրենքի ուժով:
Թրամփի համար պայքարում Պուտինը դաժան պարտություն կրեց ամերիկյան էլիտայից: Ռուսական կայսրության միջազգային ճանաչման հույսերը հօդս ցնդեցին՝ անհնար դարձնելով անգամ Պուտինի խաղաղ հեռանալու հեռանկարը: Նա կամ պետք է զոհաբերվեր ռուսական էլիտայի կողմից՝ դառնալով Ռուսաստանի քաղաքակրթման գինը, կամ էլ պետք է զոհաբերեր Ռուսաստանի քաղաքակրթվելու շանսը՝ նոր զարկ տալով կայսերականությանը, հակաամերիկանությանը, հակաարևմտականությանը: Պուտինն ընտրեց երկրորդ տարբերակը՝ կիրակի օրն, ըստ էության, մեկնարկ տալով նախագահական իր նոր կամպանիային:
Պուտինի կայսրությունը նոր, խորքային դիմակայությանը դիմագրավելու ռեսուրսներ չունի և արնաքամ է լինելու նոր պատժամիջոցներից: Սակայն վիրավոր «ռուսական արջի» վերջին ջղաձգումները առավել անկանխատեսելի ու վտանգավոր կարող են լինել շրջապատի, նաև Հայաստանի համար: Մեր քաղաքական համակարգը պետք է հրաժեշտ տա ռուսահպատակության նվաստացուցիչ կարգավիճակին՝ հաշտվելով ռուսական կայսրության մոտալուտ մայրամուտի հեռանկարի հետ: Անհրաժեշտ է իրականացնել արտաքին և պաշտպանական քաղաքականության հետևողական դիվերսիֆիկացիա՝ կայսրության հոգեվարքի ցնցումներին դիմակայելու և մշակել երկրի զարգացման այլընտրանքային ծրագիր Հայաստանի ազատության արշալույսն արժանապատիվ դիմավորելու համար:
Կայսրության փլատակների տակ մնալու հեռանկարը Հայաստանի և Արցախի համար հղի է անկանխատեսելի կորուստների հեռանկարով: Հայաստանի էլիտայի անպատասխանատվությունը չի ներվելու պատմության և սերունդների կողմից:
