«Առաջին լրատվական» -ի զրուցակիցն է ՀՀ ԵՊՀ եվրոպական ուսումնասիրությունների կենտրոնի ղեկավար Արթուր Ղազինյանը:
– Պարոն Ղազինյան, նախօրեին նախաստորագրվեց Հայաստան-Եվրամիություն նոր համաձայնագրի փաթեթը: Մենք շատ լայն արձագանք չտեսանք քաղաքական ուժերի, քաղաքական սուբյեկտների կողմից: Ուզում եմ, որ գնահատեք փաստը և այն նոր միջավայրը, նոր իրողությունները, որոնք ԵՄ հետ են կապված, որքանո՞վ են դրանք նպաստելու Հայաստանի զարգացմանը, առաջընթացին՝ այս նոր համաձայնագրի շրջանակներում:
-Նախ ասեմ, որ սա լուրջ ձեռքբերում էր ինքնիշխանության և արտաքին քաղաքականության գերակայությունների դիվերսիֆիկացիայի առումով, քանի որ միակենտրոն, միակողմ վարվող արտաքին քաղաքականությունը պետությանը տանում է գաղութացման, իշխանության անհարկի սահմանափակման, իսկ դա փոքր երկրների համար բերում է որոշակի դիմադրողականության ձևավորմանը, այսինքն՝ բացի համադրելուց՝ պետք է գործի նաև հակադրելու մեխանիզմը: Իսկ այս նախաստորագրման փաստը այնքան էլ մեծ արձագանք չգտավ քաղաքական օրակարգում, քանի որ բոլոր ուժերը զբաղված են բոլորովին այլ օրակարգով՝ անտեսելով, թերևս, իրենց համար իսկ կենսական նշանակություն ունեցող այս իրողությունը՝ այս միջոցառումը, որ երեկ տեղի ունեցավ: Երկար սպասված նախաստորագրություն էր, իհարկե լավ կլիներ, որ 2013-ին ստորագրվեր Ասոցացման պայմանագիրը:
-Բայց մենք բոլորովին այլ իրականություն ունենք, 2013-ին և՛ ԵՄ-ն էր այլ, և՛ աշխարհաքաղաքական դասավորությունը:
-Մենք տեսնում ենք, որ Ռուսաստանը բավականին ագրեսիվ է տրամադրված եվրոպական ասոցացման և ԵՄ հետ ասոցացման որևէ փորձի հանդեպ: Իմ տպավորությամբ՝ ավելի լոյալ են վերաբերվում ԱՄՆ-ի հետ հարաբերություններին՝ հատկապես Թրամփից հետո:
-Այդ դեպքում ի՞նչ երաշխիք կա, որ կստորագրվի այս համաձայնագիրը:
-Կարծում եմ, որ կստորագրվի, չեմ կարծում որ հիմնական կետերը և դրույթները առանց Ռուսաստանի, առանց ԵՏՄ-ի հետ համաձայնեցնելու Հայաստանը կնախաստորագրեր:
