2016 թվականը թեժ տարի էր ամբողջ աշխարհում մի քանի ճակատներում՝ միգրացիոն ճգնաժամի, աճող ազգայնականության, ահաբեկչության և, ըստ ամենայնի, նախ և առաջ՝ ԱՄՆ նախագահի պաշտոնում Դոնալդ Թրամփի ընտրության պատճառով՝ գրում է Պիտեր Ֆորդը The Christian Science Monitor-ում։ Սակայն գալիք տարին կարող է լինել ոչ պակաս մրրկային այն բանից հետո, երբ Վաշինգտոնում իշխանությունը ստանձնի Թրամփը։
Մինչ պաշտոնը ստանձնելը՝ Թրամփն իր թվիթներով և այլ հրապարակավ հայտարարություններով հասկացնել է տվել, որ պատրաստ է ծայրահեղ կերպով վերանայել Չինաստանի քաղաքականությունը Վաշինգտոնի հանդեպ՝ ասվում է հոդվածում։
Թրամփը գանգատվում է, որ Չինաստանը «բռնաբարում է» Միացյալ Նահանգներին իր անարդար առևտրային պրակտիկայով, և խոստանում է վերականգնել տիեզերական կապերի հավասարությունը։ Նա նաև ակնարկել է, որ կարող է թարմ հայացքով նայել «միասնական Չինաստան» քաղաքականությանը, որի համաձայն՝ Պեկինը ստանում է Թայվանը, սակայն անորոշ է թողնում կղզու կարգավիճակը։
Լարվածություն կարող է առաջանալ նաև Հարավչինական ծովի պատճառով, որին հավակնում է Չինաստանը։
Աշխարհը չի կարող անտեսել Վլադիմիր Պուտինի Ռուսաստանը՝ գրում է հոդվածագիրը։
Խորհրդային Միության ստորացուցիչ փլուզումից 25 տարի անց նախագահ Պուտինը Ռուսաստանը ցանկանում է դարձնել «ամեն տեղ հասնող իր երազանքների երկիր և անփոխարինելի գործընկեր»՝ պնդում է Էնդրյու Մոնագանը, որը Լոնդոնի Chatham House վերլուծական կենտրոնի փորձագետներից է։ Նրա խոսքով՝ պետք է ակնկալել, որ Ռուսաստանը շատ ակտիվ կլինի դիվանագիտական, ռազմական և թվայնացման ճակատներում։
Սուրբ ծննդից մեկ շաբաթ առաջ Պուտինը Մոսկվայում թուրք և իրանցի բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ անցկացրել է քաղաքական բանակցություններ այն մասին, թե ինչպես վերջ դնել Սիրիայում ընթացող քաղաքացիական պատերազմին։ Պետքարտուղար Ջոն Քերին չի նկատվում։ Չի ակնկալվում, որ նրան կհրավիրեն Ռուսաստանի կողմից նախաձեռնված՝ Ղազախստանում նախատեսված բանակցություններին՝ սիրիական կառավարության և ընդդիմության միջև։ Կրեմլը չի թաքցնում ցանկացած հարմար առիթի դեպքում Միացյալ Նահանգների և Արևմուտքի ծրագրերը խափանելու մտադրությունը։
Ինչքան էլ լավ հարաբերություններ ունենան Թրամփը և Պուտինը, Ռուսաստանը և Արևմուտքը տարակարծիք են մի շարք հիմնարար հարցերում, վերջին տեղում չէ նաև միջազգային ՀՀՊ համակարգ ստեղծելու Վաշինգտոնի ծրագիրը։ Մոսկվան կարծում է, որ տվյալ համակարգը սպառնալիք է իր ազգային անվտանգությանը։
Ինչ վերաբերում է միջազգային առևտրի հեռանկարներին, դրանք մռայլ են 2017թ. համար։ Այս տարի «մեծ քսանյակի» անդամների միջև առևտուրը գործնականում ճահճում է։ Իսկ այժմ Միացյալ Նահանգներում և Եվրոպայում բարձրանում է պրոտեկցիոնիստական, հակաառևտրային զգացումների ալիք։
