«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է քաղաքագետ, միջազգայնագետ Ռուբեն Մեհրաբյանը:
-Շաբաթվա սկզբին ՌԴ նախագահը ստորագրեց Հայ-ռուսական միացյալ զորախումբ ստեղծելու մասին հրամանագիրը: Միաժամանակ հայտնի էր, որ 15 տարի այս գաղափարը կար: Ինչո՞ւ հենց հիմա:
-Նախ պետք է նշեմ, որ այդ ստորագրման օրը համընկավ Հայաստանում ՆԱՏՕ-ի շաբաթի մեկնարկի հետ, նույնիսկ գրեթե նույն ժամին այդ հաղորդագրությունը հրապարակվեց, և ՆԱՏՕ-ի շաբաթ միջոցառման ընթացքում, ցավոք սրտի, ամենահնչեղ իրադարձությունը հենց դա եղավ:
Ռուսաստանի «հաղթարշավը» շարունակվում է, Ռուսաստանը շարունակում է սահմանափակել Հայաստանի ինքնիշխանությունը, շարունակում է կազմալուծել հայկական պետականությունը, Ռուսաստանը ներխուժել է սուվերեն քաղաքական որոշումների ընդունման դաշտ և մեծացնում է այնտեղ իր մասնաբաժինը: Եվ այդ համատեղ խմբավորում կոչվածը ոչ այլ ինչ է, քան ռուսական հրամանատարության ներքո գրավել մի շատ կարևոր զորամիավորում՝ հայկական Զինված ուժերից: Հրապարակված է՝ գրված է, որ այն ուղղված չէ երրորդ պետությունների դեմ, սակայն պետք է լուծի երկու երկրների անվտանգության ապահովմանն ուղղված ինչ-ինչ խնդիրներ:
Մինչ օրս հերքված չէ ռուս պաշտոնյաների հայտարարությունները, մասնավորապես առաջին հայտարարությունն այն մասին, որ ռուսական զորքերը Հայաստանում նրա համար չեն, որ մասնակցեն Ղարաբաղյան կոնֆլիկտին, եթե լայնամասշտաբ պատերազմ սկսվի, և երկրորդ՝ նրա համար չեն, որ Հայաստանը պաշտպանեն Թուրքիայից. դա պարոն Բորդյուժան էր ասում:
Ռուսաստանը այս քայլով ցույց է տալիս, որ մենք գործ ունենք Վարշավյան քվազիպայմանագրի հետ, որի անդամ է դառնում Հայաստանը և այդ ճահճի մեջ գնալով էլ ավելի խորն է մտցնում իր գլուխը: Իսկ հասարակությունն այսօր ավելի շատ մտահոգված է 1000 դրամների նախագծով, քան այս փաստով: Մենք փաստորեն որևէ հնչեղ արձագանք չենք տեսնում:
–Հայկական կողմի դիրքորոշումը, թերևս, պարզ է. Հայաստանի իշխանությունները աշխատում են կոնֆլիկտ չստեղծել և հարմարվում են նրանց:
-Սա Մոսկվայի հերթական անպարկեշտ առաջարկն է, որից հրաժարվելն «անհնարին» է պաշտոնական Երևանի համար:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
