«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանը:
-Արդեն ավելի քան 10 օր է՝ ունենք նորանշանակ վարչապետ, նշանակվել են որոշ նոր նախարարներ, ոմանք էլ հայտարարել են իրենց վերանշանակման մասին: Նոր կառավարության «անատոմիան», ճարտարապետությունն արդեն Ձեզ հուշո՞ւմ է, թե վարչապետն ինչ փիլիսոփայություն է որդեգրել նոր կառավարության ձևավորման գործում:
-«Անատոմիայի» առումով, կարծում եմ, դեռևս միայն քիչ ուրվագծեր կան, այսինքն՝ առայժմ հայտնի են կարճաժամկետ հեռանկարները կամ թիրախները, իհարկե գործընթացն ընդհանուր ներիշխանական տրամադրությունների մեջ է, բայց այն, ինչ տեղի է ունենում հիմա, ընդամեը փուլերից մեկն է, որի առայժմ առաջին մի քանի ամիսներն են ուրվագծվում: Առավելապես մինչև խորհրդարանական ընտրություններն են ուրվագծվում, թե մոտավորապես ինչ փոփոխություններ կարող են լինել:
–Վարչապետն իր ընկերներին է նախարար նշանակում, իրեն պատկանող (Հայատանի մասնաբաժինները) «Ռոստելեկոմի» և այլ ոլորտների պատասխանատուներ են նշանակվում, խոսվում է Առողջապահության նախարարի փոփոխության մասին, և այն մասին, որ իր մանկության ընկերն է նշանակվելու այդ պաշտոնում: Սա կարո՞ղ ենք տեխնոկրատների կառավարություն համարել, թե՞ այլ անունով պետք է կոչենք: Ինչքանո՞վ պետք է այս փոփոխությունները դիտարկել քաղաքական կամ ներքաղաքական փոփոխությունների համատեքստում:
-Որոշակիորեն կարող է լինել տեխնոկրատների կառավարություն, բայց ավելի շատ տնտեսական բլոկի մասով, որովհետև դեռևս պարզ չէ, թե, օրինակ, Արտաքին գործերի և Պաշտպանության նախարարության մասով ինչ որոշումներ են լինելու, բազմաթիվ հակասական տեղեկություններ են շրջանառվում: Կարեն Կարապետյանը ձևավորում է իր թիմը, դրանում ընդգծվում է նաև, որ խիստ սահմանափակ պատասխանատվություն է վերցրել իր վրա կառավարության մասով, այսինքն՝ քաղաքական պատասխանատվությունից առայժմ զերծ է, նաև ինչ-որ իմաստով օբյեկտիվ պատճառով, որովհետև նա քաղաքական գործիչ չէ, Հայաստանում քաղաքական թիմ չունի, իսկ առանց դրա վարչապետը բնականաբար չի կարող ստանձնել քաղաքական պատասխանատվություն:
-Դեժավյուի զգացողություն ունե՞ք Արմեն Դարբինյանի կառավարության հետ. այդ կառավարությունը ևս հռչակվեց որպես տեխնոկրատ կառավարություն և դիմացավ մինչև «Միասնություն» դաշինքի հաղթանակը, ընդամենը մեկ տարի:
-Կարծում եմ՝ նմանությունը դրանով էլ սահմանափակվում է, ամբողջական գնահատականի առումով շատ կարևոր է, թե ինչ իրավիճակում, ինչ ժամանակահատվածում է տեղի ունենում գործընթացը և ինչ ազդեցությունների պարագայում է տեղի ունենում: Հիմա բոլորովին այլ է աշխարհաքաղաքական միջավայրը:
-Նաև Հայաստանում քրեաօլիգարխիան բավականին զարգացումների է ենթարկվել:
-Արմեն Դարբինյանի կառավարությունն էլ անցումային փուլում էր, երբ, պայմանականորեն ասած, Հայաստանը ռազմաֆեոդալական իշխանությունից անցում էր կատարում նոր իշանության, որը դեռևս հայտնի չէր, թե ինչպիսի բնյութ էր ունենալու և պարզ չէ, թե արդյոք եթե հոկտեմբերի 27-ը չլիներ, ինչ էր լինելու, մենք կունանայի՞նք այս համակարգը, թե՞ որոշակիորեն այլ համակարգ կլիներ: Նմանությունն այն է, որ անցումայնին փուլ է:
-Տեխնոկրատները կարո՞ղ են քրեաօլիգարխիայի դեմ պայքարել, թե՞ ոչ:
-Իհարկե չեն կարող: Ես կարծում եմ, որ տեխնոկրատների խնդիրը քրեաօլիգարխիկ այս համակարգին զուգահեռ այլ համակարգ ձևավորելն է:
-Եվ գուցե այդ համակարգն արդեն կմրցակցի քրեաօլիգարխիկ համակարգի դեմ և փաստորեն համակարգերը կպայքարեն միմյանց դեմ:
-Կարծում եմ, ընդհանուր առմամբ, տեխնոկրատների խնդիրը դա է լինելու, այսինքն՝ ստեղծել այլ համակարգ, այլ արդյունք, և տեսնել, թե այդ համկարգով հնարավոր կլինի՞ պայքարել առկա համակարգի դեմ: Կարեն Կարապետյանի փաստացի առաջին հայտարարություններից մեկը հավելյալ արժեք ստեղծելու վերաբերյալ էր, կարծում եմ, դա վկայում է հենց այն մասին, որ պետք է ստեղծել ինչ-որ նոր համակարգ՝ եղած համակարգի տեսակարար կշիռը գոնե նվազեցնելու կամ որոշակիորեն եղած համակարգը հետ մղելու համար: Դա, իհարկե, կբերի նաև քաղաքական բալանսի փոփոխության, իսկ թե դա ինչին կծառայի, ցույց կտա ժամանակը:
-…Կարծում եք, որ նրանք ովքեր մշտապես ասոցացվել են քրեաօլիգարխիայի հետ և նրանք, ովքեր դուրս են կառավարությունից, բայց մշտապես վայելել են և՛ կառավարության ղեկավարի, և՛ նախարարների հովանավորությունը, հանգիստ սպասո՞ւմ են, թե ինչ է անում Կարեն Կարապետյանը, ինչ համակարգ է ստեղծում, որը կարող է ինչ-որ իմաստով սասանել իրենց ունեցվածքը, ինչ-որ նկրտումներ ունենալ այդ ունեցվածքի նկատմամբ կամ ստվերը կրճատել և հնարավորինս թափանցիկ դարձնել մուտքերը: Չե՞ք կարծում, որ այս կարճ ժամանակատվածում՝ մինչև ընտրությունները, կարող են այնպիսի խմորումներ, գործընթացներ մեկնարկել, որոնք էապես կհարվածեն Կարեն Կարապետյանին:
-Իհարկե այդպես եմ կարծում, և զարմանալի կլիներ, եթե համակարգը հենց այնպես հանձնվեր այս ներքին վերադասավորումներին: Այսինքն՝ այստեղ անձանց խնդիրը չէ՝ Հովիկ Աբրահամյան, Գագիկ Բեգլարյան… այդ անձինք խորհրդանշում են ամբողջ համակարգը, նրանք չլինեին, այլք կլինեին, և հետևանքը՝ համակարգի արձագանքը նույնը կլիներ. համակարգը պետք է դիմադրի ներքին տրանսֆորմացիաներին, ներիշխանական թևերի պայքարին, և դիմադրություն անկասկած կլինի, պարզապես դիմադրության փորձերը չեն կրի հրապարակային բնույթ: Ստեղծվել է մի վիճակ, որ իշխանության մի թևը հեռացվում է հրապարակային լծակներից, մյուս թևը ձեռք է բերում հրապարակային լծակներ և անահավասարություն է ստացվում. այստեղ իհարկե Կարեն Կարեպետյանի կառավարությունը հայտնվելու է մեծ ռիսկերի տակ, և արդեն իսկ նկատելի է, որ այդ կառավարության հետ նույնիսկ հենց ՀՀԿ-ն բավական վախերով և թաքնված ակնարկներով է հարաբերություններ հաստատում: Կարեն Կարապետյանի պաշտպանությունը, կարծում եմ, իրականացվելու է իրավապահ համակարգի միջոցով:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
