Ադրբեջանական Vesti.az կայքին տված հարցազրույցի ժամանակ քաղաքական գիտությունների թեկնածու, անվտանգության գծով ռուս փորձագետ Անդրեյ Կազանցևն անդրադարձ է կատարել ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմանն ու Ռուսաստանի դերակատարությանը.
«Ինչպես ցույց է տալիս համաշխարհային փորձը, այդպիսի հակամարտությունների կարգավորումը կարող է ձգձգվել տասնամյակներ շարունակ: Դրա վառ օրինակը կիպրական խնդիրն է (37 տարի): Այսօրվա դրությամբ ես խնդրի լուծման համար ոչ մի հնարավորություն չեմ տեսնում, կարծում եմ իրավիճակը կմնա այնպիսին, ինչպիսին որ ներկայումս է:
Դա նաև վերաբերում է խնդրի լուծման ռազմական տարբերակին, քանի որ այն շատ ծանր գին կունենա: Այժմ ուժերի հարաբերակցությունը որոշակիորեն փոխվել է, սակայն Ադրբեջանում այսօր գիտակցում են, որ դա կլինի իրական ծանր պատերազմ:
Ռուսաստանը պարզապես չի հավատում պատերազմի վերսկսման հնարավորությանը: Ժամանակին Մոսկվան առավել ջերմ հարաբերությունների մեջ էր Հայաստանի հետ, մինչդեռ ներկայումս նա հավասարակշիռ քաղաքականություն է վարում Հայաստանի ու Ադրբեջանի նկատմամբ:
Բայց եթե այնուամենայնիվ պատերազմը վերսկսվի, ապա Մոսկվան չի վարվի այնպես, ինչպես 1990-ական թվականների սկզբին: Միևնույն ժամանակ նա չի աջակցի Ադրբեջանին` պատերազմ սկսելու համար: Ամենայն հավանականությամբ, Մոսկվան կհայտարարի իր չեզոքության մասին:
Իմ կարծիքով, աշխարհի և ոչ մի երկիր շահագրգռված չէ Ղարաբաղում պատերազմի վերսկսումով: Դա առաջին հերթին վերաբերում է Ռուսաստանին, ԱՄՆ-ին ու Թուրքիային: Դրա համար էլ ես կարծում եմ, որ պատերազմի վերսկսման դեպքում հակամարտող կողմերը կհայտնվեն մեծ ճնշման տակ: Առաջիկա 10 տարում ես խնդրի կարգավորման հեռանկարներ չեմ տեսնում»:
Հիշեցնենք, որ այս տարվա հունվարի կեսերին ռուս փորձագետ, Կովկասի խնդիրների կենտրոնի գիտաշխատող Նիկոլայ Սիլաևն ադրբեջանական լրատվամիջոցներին տված հարցազրույցում նշել էր, որ պատերազմի վերսկսման դեպքում, եթե այն ընդգրկի նաև Հայաստանի տարածքը, Ռուսաստանը կհայտնվի շատ անհարմար իրավիճակում, դրա համար էլ Մոսկվան ամեն գնով պետք է խուսափի պատերազմի վերսկսումից.
«Եթե զինված բախումները սահմանափակվեն միայն Ղարաբաղի տարածքով, ապա Ռուսաստանը չի միջամտի, իսկ ահա եթե Ադրբեջանը ռազմական հարված հասցնի ՀԱՊԿ գծով Ռուսաստանի դաշնակից Հայաստանին, ապա դա արդեն լրիվ այլ բան է»:
