Ինչպես իր գրքում հայտնում է «Նոր Ամերիկա» հիմնադրամի (New America foundation) աշխատակից Եվգենի Մորոզովը (լույս է տեսնելու հունվարին), ավտորիտար ռեժիմները համացանցում ամբողջ ճակատով անցել են հարձակման: Այս մասին հաղորդում է Wall Street Journal պարբերականը:
Այսպես, այդ վարչակարգերն ավելի շատ սկսել են ոչ թե արգելել այս կամ այն կայքը կամ ձերբակալել բլոգերներին, այլ` ավելի հաճախ օգտագործել համացանցը` սեփական քարոզչությունը տարածելու համար: Դա նրանց թույլ է տալիս ոչ միայն թուլացնել քննարկվող թեմաների սրությունը, այլ նաեւ կառավարել հասարակական կարծիքը: Օրինակ, Չինաստանի իշխանությունները դասընթացներ են անցկացնում բլոգերների համար, ուղարկում են կարճ հաղորդագրություններ` կոմունիստական գաղափարախոսության «լավագույն» մեջբերումներով, ինչպես նաեւ` հայրենասիրական ռինգթոներ: Հեղինակի տեղեկությամբ` 2009թ. Անկախության օրը Չայնա Մոբիլ ընկերության միլիոնավոր բաժանորդներ հայտնաբերել են, որ իրենց ռինգթոները փոխարինել են Ջեկի Չանի կատարմամբ հայրենասիրական մի երգով: Նույն Չինաստանում ստեղծվել է, այսպես ասած, 50 ցենտանոցների բանակ: Այս մարդիկ մտնում են այն բլոգները կամ ֆորումները, որտեղ քննարկվում են Չինաստանի համար կարեւորագույն խնդիրներ, եւ որտեղ սուր քննադատություն է հնչում կառավարության դեմ, եւ թողնում են իշխանության գործողությունները պաշտպանող մեկնաբանություններ, ինչի համար ստանում են 50 ցենտ պարգեւատրություն: Ինչպես հայտնում է հեղինակը, նմանատիպ քաղաքականություն է վարվում նաեւ Ադրբեջանում եւ Նիգերիայում: Իսկ ահա Իրանում 2006թ. սկսած անցկացվում են հատուկ դասընթացներ կանանց համար, ովքեր պետք է մասնակցեն այն համացանցային քննարկումներին, որտեղ արծարծվում է կնոջ դերը մուսուլմանական հասարակություններում:
Կրեմլում էլ չինացի իրենց գործընկերներից հետ չեն մնում` ստեղծելով եւ ֆինանսավորելով մի շարք հայտնի բլոգերների` իրենց գաղափարախոսությունը տարածելու համար, ինչը հնարավորություն է ստեղծում հասանելի դարձնել այդ գաղափարները այն հանդիսատեսի համար, որը խուսափում է հեռուստատեսություն դիտել: Թվիթերում իր ակտիվ մասնակցությամբ աչքի է ընկնում նաեւ նախագահ Մեդվեդեւը, Chavezcandanga անվան տակ է հանդես գալիս Վենեսուելայի նախագահ Հուգո Չավեսը: Հեղինակի կարծիքով` այսօր շատ ավելի հեշտ է կաշառել 100 բլոգերի, քան փակել մեկ թերթ կամ պայմանավորվել նրա խմբագրության հետ:
Իսրայելում էլ ստեղծվել է մի ընկերություն, որը համացանցում փնտրում է Իսրայելի վերաբերյալ հարցումներ, հրավիրում է իսրայելցիներին քվեարկելու իրենց երկրի օգտին, տարածում է տարբեր կայքերում տեղ գտած հոդվածներ Իսրայելի վերաբերյալ:
Հեղինակը Արեւմտյան երկրներին խորհուրդ չի տալիս քայլեր ձեռնարկել` այդօրինակ ավտորիտար բլոգերներին հայտնաբերելու համար, քանի որ խնդիրներ կառաջանան նաեւ այլախոհ բլոգերների համար: Առավելագույնը, ինչ պետք է անեն արեւմտյան կառավարությունները` ուսուցանել քաղաքական կայքերի պատասխանատուներին հայտնաբերել քարոզչություն տարածողներին: