Մարտի 1-ի գործը քննող Հատուկ քննչական ծառայության պետ Անդրանիկ Միրզոյանը մի քանի օր առաջ հայտարարել էր, որ հավանական է՝ գործով հարցաքննվեն առաջին և երկրորդ նախագահներ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանը: Դա, իհարկե, միանգամայն տրամաբանական է, և նույնիսկ զարմանալի է, թե ինչու մինչ այս այդպիսի հարցաքննություն չի եղել, և Քոչարյանն ու Տեր-Պետրոսյանը չեն հարցաքննվել, նրանցից չեն փորձել ցուցմունք վերցնել: Առնվազն տարօրինակ է, որ ՀՔԾ-ն փորձել է Մարտի 1 բացահայտել կամ ավելի ճիշտ՝ իբր թե փորձել է Մարտի 1 բացահայտել, բայց որևէ անգամ հարցաքննություն չի կատարել, չի փորձել ցուցմունք ստանալ Լևոն Տեր-Պետրոսյանից և Ռոբերտ Քոչարյանից: Այստեղ, ի դեպ, հարց է առաջանում գործը քննողների մասնագիտական պիտանելիության մասին: Տալո՞ւ է արդյոք որևէ մեկը պատասխան այդ ակնհայտ թերացման համար:
Բայց տարօրինակությունը միայն այդ չէ: Տարօրինակ է նաև այն, որ ՀՔԾ ղեկավարը չի տալիս Սերժ Սարգսյանի անունը՝ որպես պոտենցիալ հարցաքննվողի: Ավելին, Ռոբերտ Քոչարյանի վերջին հարցազրույցից հետո Անդրանիկ Միրզոյանը պարտավոր է, թերևս, հարցաքննել ու ցուցմունք վերցնել նաև Տիգրան Թորոսյանից և Սերժ Սարգսյանից, որոնց հետ Քոչարյանը, ինչպես նշել էր հարցազրույցում, խորհրդակցել է արտակարգ դրություն մտցնելու կապակցությամբ: Այդ հիշատակումից հետո ուղղակի անտրամաբանական կլինի, եթե ի թիվս առաջին և երկրորդ նախագահների, երրորդ նախագահը նույնպես չկանչվի հարցաքննության կամ ցուցմունք տալու: Ի վերջո, Մարտի 1-ին նա եղել է երկրի վարչապետ և խորհրդարանական մեծամասնության ղեկավար կուսակցապետ: Իսկ երկրի Սահմանադրությունն այդ կարգավիճակների կրող մարդուն տալիս է լայն լիազորություններ, որոնք նա կարող է իրացնել կառավարման համակարգում: Հետևաբար, դա ևս հուշում է, որ չի կարող չհարցաքննվել պետական կառավարման համակարգում այդ ժամանակ կարևորագույն դերակատարում և կարգավիճակ ունեցած անձը, որը, ի թիվս այդ ամենի, նաև եղել է պաշտոնական արդյունքով Հայաստանի նոր ընտրված նախագահը, որի ընտրությունից էլ հենց առաջացել է այն իրավիճակը, որը ավարտվեց Մարտի 1-ի ողբերգությամբ:
Հետևաբար, Սերժ Սարգսյանը ևս պետք է կանչվի ցուցմունք տալու կամ հարցաքննության: Դա ոչ միայն գործի քննության շահից է բխում, այլ նաև բխում է թե տարրական մասնագիտական, թե պարզապես հասարակ մարդկային տրամաբանությունից: Բայց բանն այստեղ միայն սկզբունքը կամ տրամաբանությունը չեն, և ոչ էլ միայն գործի բացահայտման շահը: Խնդիրն այն է, որ, այդ շահից բացի, կա նաև կարևոր մեկ այլ բան` Մարտի 1-ի գործի քաղաքականացվածության չեզոքացումը, ինչն ուղղակի անհնար է լինելու, եթե հարցաքննվեն Ռոբերտ Քոչարյանն ու Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, բայց չհարցաքննվի Սերժ Սարգսյանը: Այդ դեպքում ակնհայտ է լինելու, որ, Մարտի 1-ի քննությունից նոր թափ ակնկալելով, Սերժ Սարգսյանը բացառապես քաղաքական խնդիրներ է լուծում, իսկ իրական բացահայտում նրան ամենևին պետք չէ: Հետևաբար կստացվի, որ նա ուղղակի կեղծում էր, երբ ասում էր, թե Մարտի 1-ի հարցը լուծելը իրեն է պետք, պետությանն է պետք: Այդպիսի խոսքերի անկեղծության դեպքում Սերժ Սարգսյանը, թերևս, ինքը պետք է առաջինը կամովին ներկայանար ՀՔԾ և ցուցմունք տար այդ օրվա անցուդարձի մասին այնքան, որքան ինքն է տեղյակ: Իսկ ինքը հաստատ շատ բանից է տեղյակ:
