Եվրատեսիլյան քննարկումները հասկանալիորեն ստվերել են ներքաղաքական վերջին շրջանի բուռն գործընթացները: Դրանք կարծես թե մղվել են երկրորդ պլան, առավել ևս, որ ներկայումս կարծես սպասողական դիրքում են բոլորը: Իսկ սպավողը մի բան է` ազատելո՞ւ է արդյոք Սերժ Սարգսյանը բոլոր քաղբանտարկյալներին, թե՞ ոչ: Այդ հարցը շատերն են տալիս: Ու թվում է, որ հարցի պատասխանը շատ պարզ է` կամ ազատելու է, կամ ոչ:
Մինչդեռ բուն իրավիճակը թերևս այդքան էլ պարզ ու կամ-կամի տիրույթում չէ:
Մի կողմից, ընդդիմության առաջնորդ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ապրիլի 28-ին բավականին պատասխանատու հայտարարություն արեց առ այն, որ մայիսի 31-ի հանրահավաքում քաղբանտարկյալները ողջունելու են մասնակիցներին, այդ թվում Նիկոլ Փաշինյանն ու Սասուն Միքայելյանը: Այդ հայտարարությունը Տեր-Պետրոսյանին կարծես թե նահանջի տեղ չի թողնում:
Մյուս կողմից, այդ համատեքստում շատ հետաքրքրական էր նրա այցը կալանավայրերում գտնվող Սասուն Միքայելյանին և Նիկոլ Փաշինյանին, ինչը առնվազն վկայում էր, որ իրավիճակն ամենևին էլ միարժեք չէ: Այդ իրողության մասին է նաև վկայում այն, որ մայիսի 9-ի առիթով Սասուն Միքայելյանի ազատ արձակումը, որի սպասումն ակնհայտորեն կար և այն ձևավորվել էր Սերժ Սարգսյանի վերջին ճեպազրույցի ընթացքում արտահայտված մտքերի արդյունքում, առայժմ ձգձգվում է:
Նիկոլ Փաշինյանի հնարավոր ազատ ազատման մասին, մինչև մայիսի 31-ը, որևէ այլ ակնարկ, բացի Սերժ Սարգսյանի այդ հարցազրույցն ու դրանից հետո էլ Տեր-Պետրոսյանի ապրիլի 28-ի հայտարարությունը, կարծես թե չի եղել: Այդ ամենը թողնում է հեղհեղուկ իրավիճակի տպավորություն: Ի՞նչ են պատրաստվում անել կողմերը` իշխանությունն ու ընդդիմությունը:
Սակայն, թերևս, այդ հարցից ավելի կարևոր է, թե ինչ են կողմերը պատրաստվում անել քաղբանտարկյալների ազատ արձակումից հետո: Երևի թե հենց այդ հարցի հնարավոր պատասխանների մեջ է այն, թե ինչ կանի իշխանությունը մինչև մայիսի 31-ը, քանի որ ամեն ինչ թերևս կախված է նրանից, թե ինչ կանի ընդդիմությունը դրանից հետո:
Մինչ այժմ Հայ ազգային կոնգրեսն այդ մասին կարծես թե չի խոսել ուղղակի կամ ակնարկների ձևով: Մինչդեռ քաղբանտարկյալների ազատ արձակումը նշանակելու է առաջին փուլի ավարտ, որում առաջ էին քաշվել երեք կետեր` տասնհինգ կետանոց ցանկից, և դրանք բավարարվել են: Որո՞նք են լինելու հաջորդ պահանջները, որ 15-ի ցանկից առաջ կքաշի ընդդիմությունը երկրորդ փուլի համար: Չի բացառվում, որ հենց դա է այժմ հաշվում իշխանությունն ու դրա շուրջ հաշվարկներից հետո միայն կփորձի վերջնական որոշում կայացնել քաղբանտարկյալներին ազատ արձակելու վերաբերյալ:
Չի բացառվում, որ նույն հաշվարկի մեջ է նաև ընդդիմությունը: Այսինքն, թեև դե յուրե՝ ոչ, բայց դե ֆակտո՝ առաջին փուլը նրանք արդեն իսկ համարում են ավարտված և արդեն իսկ սկսել են գործընթացի երկրորդ փուլը, այսինքն աշխատում են դրա ձևակերպումների վրա, որոնք հստակեցնելուց հետո էլ կհայտարարվի առաջին փուլի ավարտի մասին:
