Ադրբեջանական News.az կայքի փոխանցմամբ, ադրբեջանական լրատվամիջոցներին տված հարցազրույցում հայտնի փորձագետ, «Ռուսաստանը գլոբալ քաղաքականությունում» հանդեսի գլխավոր խմբագիր Ֆեոդոր Լուկյանովն անդրադարձ է կատարել ռուս-ադրբեջանական հարաբերություններին ու Հարավային Կովկասի հակամարտություններին.
«Ներկա փուլում ռուս-ադրբեջանական հարաբերությունները շատ խոստումնալից են: Ընդհանուր առմամբ, ռուս քաղաքական դասը սկսել է ավելի լուրջ ընդունել Ադրբեջանին: Պաշտոնական Բաքուն բավական ինքնուրույն քաղաքականություն է վարում, ինչի հետ պետք է հաշվի նստել: Ադրբեջանն աշխարհաքաղաքական կարևոր տարր է ոչ միայն Կովկասում, այլև Առաջավոր Ասիայից մինչև Միջին Արևելք ընկած տարածաշրջանում:
Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը այնպիսի երկրներ են, որոնցում գերիշխում է էներգաքաղաքականությունը, ինչը հետագայում էլ այդպես կլինի: Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միմյանց հետ մրցակցել էներգետիկ ոլորտում, և դա նորմալ է:
Ռուսաստանը Կովկասյան տարածաշրջանի հետ կապված պլաններ ունի, և նրան չի բավարարում ներկայիս ստատուս քվոն: 2008 թվականի ռուս-վրացական պատերազմից հետո շատ բան է փոխվել տարածաշրջանում: Այն ցույց տվեց, որ որքան էլ մեծ լինի ԱՄՆ հետաքրքրությունը տարածաշրջանի նկատմամբ, գոյություն ունի ռիսկի սահման, որն ԱՄՆ-ը չի ցանկանում անցնել:
Այսինքն` այդ պատերազմը դարձավ խորհրդանշական սահման, որով ավարտվեց 1991-2008 թվականների հետխորհրդային ժամանակաշրջանը: Հոգեբանական առումով ակնհայտ դարձավ, որ ԽՍՀՄ-ին վերադարձ կատարելը մնացել է անցյալում, և որ Ռուսաստանը պետք է նոր քաղաքականություն վարի` հենվելով անցյալի վրա:
Վերջին շրջանում ակտիվացել են Թուրքիան ու Իրանը, որոնք, օգտվելով գերտերությունների դիրքերի թուլացումից, փորձում են լրացնել առաջացած վակուումը: Դրա վառ օրինակը հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման փորձն էր, ինչը ցույց տվեց, որ տարածաշրջանային երկրներն ու Հարավային Կովկասի երկրները կարող են հակազդեցություն ցուցաբերել, և ոչինչ չես կարող անել դրա հետ:
Հարավային Կովկասում ներկայիս ստատուս քվոն Ռուսաստանին ձեռնտու չէ այն պատճառով, որ ինչպես ցույց տվեց 2008 թվականը, կարող է անսպասելի քաղաքական հետևանքներ ունենալ: Դրա համար էլ Ռուսաստանն իսկապես ցանկանում է լուծել ղարաբաղյան հիմնախնդիրը:
Բոլորը հասկանում են, որ ստատուս քվոն չի կարող հավերժ տևել` ելնելով վերջին տարիների փորձից: Ես կարծում եմ, որ առաջիկա 10 տարիների ընթացքում մեծ փոփոխություններ կգրանցվեն այդ հարցում: Շատ բան կարող է կախված լինել նաև իրանա-ամերիկյան հարաբերություններից: Քիչ բան կախված չի լինի նաև Մերձավոր Արևելքում և այլ տարածաշրջաններում սեփական ազդեցությունը մեծացնելու՝ Իրանի քաղաքականության հանդեպ տարածաշրջանային առաջնորդների` Թուրքիայի ու Սաուդյան Արաբիայի արձագանքից»: