Ինչպես և սպասվում էր, Ռոբերտ Քոչարյանը անպատասխան չթողեց ներքաղաքական վերջին զարգացումները, որոնցում ակնհայտորեն շոշափվում էին նրա շահերը: Մարտի 1-ի մասին հայտնի հայտարարությունները, ինչպես նաև ընդդիմության հետ Սերժ Սարգսյանի սկսած երկխոսությունն ակնհայտորեն նախանշում էին քաղաքական դաշտում Ռոբերտ Քոչարյանի «դարաշրջանի» մայրամուտ, «արևածագի» հեռանկարի արգելափակմամբ: Այդ ամենն իհարկե հեռու է անդառնալի, անշրջելի լինելուց, բայց ակնհայտ է, որ միտումներ կան: Ռոբերտ Քոչարյանի պատասխանն այդ ամենին, կարծես թե ուշագրավ է նվազ ագրեսիվության առումով: Պատասխանում կոշտ գնահատականներ, կոշտ ձևակերպումներ, անգամ անվայելուչ արտահայտություններ, որոնք հատուկ են Քոչարյանին, կարծես թե չկան: Դա ևս վկայում է այն մասին, որ իրադարձությունների զարգացումը մտահոգել է Քոչարյանին լրջորեն և ստիպել է մտածել կոմպրոմիսների մասին: Եվ կարծես թե նա առաջարկում է կոմպրոմիսային տարբերակ, մասնավորապես Մարտի 1-ի մասով:
Քոչարյանը հայտարարում է, որ իրավիճակը տեղում վերահսկում է ոչ թե նախագահը, այլ գործադիր կառույցները: Նա նշում է, թե գուցե այն, որ կոնկրետ սպանությունների մասով չկան բացահայտման արդյունքներ, շահարկումների տեղիք է տալիս: Այսինքն, Քոչարյանը փաստացի առաջարկում է համապատասխան գործադիր կառույցներից, որոնք եղել են տեղում, «բացահայտել» սպանության կոնկրետ մեղավորներին և փակել Մարտի 1-ի թեման՝ չհասնելով բարձրագույն իշխանության: Ի դեպ, նա նաև ակնարկում է, որ հասնելու դեպքում Սերժ Սարգսյանն էլ կարող է խնդիրներ ունենալ: Մասնավորապես, Քոչարյանը հայտարարում է, որ ինքը Մարտի 1-ին գործել է ԱԺ նախագահի և վարչապետի հետ խորհրդակցելով: Այսինքն, նա ակնարկում է, որ ամեն ինչ արել է Սերժ Սարգսյանի հետ խորհրդակցելով, ով այդ ժամանակ ԱԺ մեծամասնության ղեկավարն էր ու վարչապետը:
Սերժ Սարգսյանին մնում է կամ հայտարարել, որ Քոչարյանն իր հետ ոչինչ չի խորհրդակցել, կամ պարզապես գնալ Քոչարյանի առաջարկած կոմպրոմիսային տարբերակին և, բացահատելով կոնկրետ մարդասպանների, առժամանակ նորից փակել Մարտի 1-ի թեման: Ընդ որում, այդպիսի զարգացումը կարող է համապատասխանել նաև ընդդիմության շահին, քանի որ գոնե սպանությունների անմիջական հեղինակների բացահայտումը կլինի ապահովված, այսինքն կլինի Մարտի 1-ի մեղավորներին պատասխանատվության ենթարկելու ուղղությամբ կատարված կոնկրետ քայլ, որն ընդդիմությունը կարող է ներկայացնել որպես իր պայքարի հերթական ձեռքբերում: Ընդ որում, Քոչարյանն առաջարկելով այդօրինակ զարգացման տարբերակ, կարծես թե կողմերին երաշխավորում է, որ ինքը կգոհանա դրանով և չի միջամտի ներքաղաքական գործընթացին, ընդդիմություն-իշխանություն երկխոսությանը: Դրա մասին է վկայում Ռոբերտ Քոչարյանի այն արտահայտությունը, թե փառք Աստծո, որ ինքը մասնակից չէ երկխոսությանը:
Այսինքն, Քոչարյանի կոմպրոմիսային առաջարկը կարծես հետևյալն է` դուք ինձ մի հասեք Մարտի 1-ի մասով, ես ձեզ չեմ խանգարի ներքաղաքական այս գործընթացում: Սակայն, այստեղ իհարկե հավանական է, որ Քոչարյանը ոչ թե հրաժարվում է իր քաղաքական հավակնություններից, այլ պարզապես դադար է վերցնում, թերևս հուսալով, որ ընդդիմությունն ու իշխանությունը երկխոսությամբ չեն հանգելու ընդհանուր հայտարարի հիմնական հարցերում և առճակատումն ու ճգնաժամային վիճակը լինելու է անխուսափելի, ինչն էլ կարող է վեր հանել իր գործոնը Հայաստանի միջազգային գործընկեր մայրաքաղաքներում: Եթե ընդդիմությունն ու իշխանությունը իրենց երկխոսությամբ երկրում չկարողանան առաջիկա ժամանակաշրջանում հասնել որակական համակարգային վերափոխումների և իրավիճակի կառավարելիության նոր մակարդակի, ապա Քոչարյանի ակնկալիքների արդարացման հեռանկարը կարող է դառնալ բավական իրական, նկատի ունենալով դաշտի մնացյալ մասի կամ մասերի ամայությունը:
