«Հազարամյակի մարտահրավեր» կորպորացիայի գործադիր տնօրեն Դանիել Յոհաննեսի և Սերժ Սարգսյանի հանդիպման մասին պաշտոնական հաղորդագրությունն այդ հանդիպումը ներկայացնում է լուսավոր գույներով: Այսինքն, փոխադարձ հաճոյախոսություններ, գոհունակություն ծրագրի ընթացքից և արդյունքներից, և ոչ մի խոսք այն մասին, թե ինչ հեռանկար կա Հայաստանի համար այդ ծրագրի շարունակության մասով:
Այսինքն, ԱՄՆ իշխանությունը բավական հստակ է ասել, որ հեռանկար չկա, որովհետև Հայաստանում ժողովրդավարություն չկա, այլ միայն նահանջ ժողովրդավարական գործընթացից: Հասկանալի է, որ իշխանության համար միանգամայն անցանկալի է պաշտոնական հաղորդագրություններում զետեղել բաներ, որոնք այնքան էլ հաճելի չեն: Պաշտոնական հաղորդագրությունները հենց դրա համար են, որ թաքցնեն իշխանության համար տհաճ զրույցները: Եվ ստացվում է տպավորություն, որ Սերժ Սարգսյանի ու Դանիել Յոհաննեսի հանդիպումն անցել է անամպ մթնոլորտում: Բայց, այդուհանդերձ, միջազգային կառույցների և տերությունների դիվանագետներն ունեն գործունեության և մտածողության բավական նուրբ հատկանիշներ, և ասում են բաներ, որոնք առաջին հայացքից ամբողջատիրական վարչախմբերի համար թվում են հաճելի, իսկ տողատակերում թերևս բավական լուրջ նախատինք են պարունակում:
Մասնավորապես, արժե ուշադրություն դարձնել հանդիպման մասին պատմող պաշտոնական հաղոդագրության այն հատվածին, որտեղ Դանիել Յոհաննեսը Սերժ Սարգսյանին է հայտնում հյուղացիական տնտեսությունների հետ իր հանդիպման մասին, որտեղ մարդիկ նրան գոհունակություն են հայտնել Հազարամյակի մարտահրավեր ծրագրի արդյունքների կապակցությամբ, ասելով, թե ծրագրի շնորհիվ որքանով է բարձրացրել իրենց գործի արդյունավետությունը:
Ինչ է ուզում ասել Յոհաննեսը այդ պատմությամբ: Նա ուզում է ասել, թե ինչքան մեծ օգուտ է եղել հասարակ հայաստանցու համար Հազարամյակի մարտահրավեր ամերիկյան կառավարական դրամաշնորհը: Հիմա եկեք համադրենք դա այն իրականության հետ, որ կա: Իսկ կա այն, որ Հայաստանի իշխանության ամբողջատիրական հակումների պատճառով ծրագիրը չի շարունակվելու: Այսինքն, հայաստանցի շարքային քաղաքացիները զրկվելու են այն զգալի օգուտներից, որ նրանց տալիս էր Հազարամյակի մարտահրավեր ծրագրով կատարվող աշխատանքը: Ստացվեց, որ ամերիկացի պաշտոնյան բավական հստակ կերպով ակնարկում է, որ Հայաստանի իշխանությունն իր գործողությունների հետևանքով խախտելով Հազարամյակի մարտահրավեր ծրագրի հետ աշխատանքի պայմանները, փաստացի վնաս է հասցնում իր շարքային քաղաքացու բարեկեցությանը և զրկում նրան իր կյանքը բարելավելու հնարավորությունից: Կարո՞ղ է արդյոք որևէ իշխանության համար լինել ավելի մեծ նախատինք, քան սեփական քաղաքացու բարեկեցությանը խոչընդոտելու պարզ ակնարկը: