«Առաջին լրատվական»-ը շարունակում է հրապարակել Հոկտեմբերի 27-ի քրեական գործով քաղաքական գործիչների հարցաքննությունները:
Ստորև ներկայացնում ենք 1999-2003թ. ԱԺ պատգամավոր Էդուարդ Մադաթյանի ցուցմունքը, որը վարել է քննիչ Հ.Այվազյանը:
հ. 10
գ.թ. 172-174 Մադաթյան Էդուարդ Ավետիքի
28.01.2000թ. ՀՀ ԱԺ պատգամավոր
1805-1900 քննիչ Հ.Այվազյան
գ.թ. 172
1999թ. մայիսի 30-ին ընտրվել եմ որպես ԱԺ պատգամավոր: 1999թ-ի հոկտեմբերի 27-ին առավոտյան գնացել եմ Աժ որից հետո կեսօրին դուրս եմ եկել: Ժամը 16.45-ի
գ.թ. 172 հ. երես
սահմաններում կրկին վերադարձել եմ ՀՀ ԱԺ, քանի որ այդ օրը կառավարության հետ հարց ու պատասխանի օր էր եկել եմ որ մասնակցեմ նիստին: ԱԺ նիստերի դահլիճ մտել եմ կանաչ ֆոյեյով, վերջին 4-րդ դռնից և նստել եմ նիստերի դիմացից աջ հինգերորդ շարքում, իմ կողքին նստած էր պատգամավոր Բորիս Մուրադյանը, նույն շարքի վերջիյն նստարանին նստած էր պատգամավոր Վրեժ Շախդելյանը: Հարց տվեց պատգամավոր Ֆ.Խաչատրյանը, որին պատասխանում էր ամբիոնի մոտից ֆինանսների նախարար Լ.Բարխուդարյանը: Պետք է նաև հարց տար պատգամավոր Բորիս (Հարություն) Մուրադյանը և ես պատրաստվում էի նրան ճանապարհ տալ որ մոտենա խոսափողին երբ այդ պահին բացվեց դուռը՝ նիստերի դիմացի առաջին ձախ դուռը և ներս մտավ երկար պլաշով մի տղա որը սկսեց հայհոյել և միաժամանակ սկսեց կրակել Վարչապետ Վ.Սարգսյանի ուղղությամբ: Մենք անմիջապես պարկեցինք գետնին քանի որ գնդակները մեր մոտով անցավ և կպավ դիմացի պատին: Ես մենակ այդ մեկ ահաբեկիչի ներս մտնելն եմ տեսել, դրանից հետո անցան երկար կրակոցներ սակայն ես չեմ տեսել, սակայն անընդհատ լսվում էր կրակոցների ձայներ, երբ մեզ պատգամավորներիս թույլատրեցին նստնք, արդեն լրագրողներին ներս էին թողել: Արդեն երբ նստեցի տեսա, որ վարչապետ Վ.Սարգսյանը սպանված է, երևում էր Աժ նախագահ Կարեն Դեմիրճյանի ոտքերը բեմից, երբ դեռ չէինք նստել, տեսա
գ.թ. 173
պատգամավոր Անդրանիկ Մանուկյանին, որի դեմքը ամբողջովին արյունոտված էր և նա ուղղակի գնում էր իներցիայով: Երբ վեր կացանք տեսանք որ ահաբեկիչները հինգ հոգի են և նրանք վերցրել էին պատգամավորների բջջային հեռախոսները, վերցրել էին նաև իմ բջջային ՙՍոնի՚ հեռախոսը, որի համարն է 406000; Ահաբեկիչներից ոչ մեկին ես չեմ ճանաչել: Դրանից հետո ահաբեկիչները փակեցին դռները և պատգամավորներից մի քանիսին կանգնեցրին դռների մոտ, իրենց նավտանգության համարև նրանցից Նաիրի Հունանյանը սկսեց տարբեր տեղեր զանգահարել: Հետո կանչեց և իր դիմացը քարտուղարության մոտ կանգնեցրեց Անդրանիկ Մարգարյանին, որ իրեն չխփեն: Նաիրին եթեր էր ուզում և պահանջում էր որ Տիկոն ուղիղ եթեր տա: Այժմ պարզ չեմ հիշում թե ում է զանգահարել նա, ինչպես նշեցի նրանք հավաքել էին պատգամավորների բջջային հեռախոսները այդ թվում նաև իմը և օգտվում էին դրանցից: Իմ հեռախոոսը հետո ինչպես իմացա ահաբեկիչներից Դերոյի մոտ էր հիմնականում և բացի այդ թե իմ հեռախոսը թե մյուս հեռախոսները քարտուղարության սեղանի մոտ էին դրած: Մենք բոլոր պատգամավորներս հերթով դռան մոտ կանգնում էինք: Ն.Հունանյանը
գ.թ. 173 հ. երես
սկզբում էր պահանջում էր նախագահին, հետո սկսեց պահանջել որ (մեկ բառ) Ալիկ Հարությունյանի հետ և այդ կապակցությամբ թե նիստերի դահլիճից էին զնագահարում թե դրսից: Գիշերը ժամը 04-ի կողմերը կայացավ Ն.Հունանյանի և Ա.Հարությունյանի հանդիպումը:, նրանք առանձին հանդիպել էին միջանցքում, որից հետո Ն.Հունանյանը հանդիպեց ՀՀ նախագահի հետ և հաջորդ օրը ժամը 10-ի սահմաններում նրանք հանձնեցին զենքերը և հանձնվեցին:
Ձեր հարցին պատասխանում եմ, որ լսեցի հիշում եմ, որ դա իմ բջջային հեռախոսի զանգն է կամ նման զանգ է, բայց թե ում է պատկանում չեմ կարողանում ձայնից ճանաչել, ինչպես նկատեցի բջջային հեռախոսս ահաբեկիչների մոտ էր և այն ես տեսել եմ Դերոյի ձեռքին, չնայած հեռախոսս նրանց մոտ գտնված ժամանակ եղել են դեպքեր երբ ինձ զանգահարել են, տվել են ինձ ես պատասխանել եմ: Առավոտվա կողմ արդեն հեռախոսս ինձ վերադարձրին:
Ձեր մյուս հարցին պատասխանում եմ, որ պատգամավոր Մուշեղ Մովսիսյանին ճանաչում եմ, սակայն չեմ կարող ասել թե երբ տեռորիստները ներս մտան նա դահլիճում էր թե ոչ:
Ձեր հաջորդ հարցին պատասխանում եմ, որ Հարություն Հարությունյանին չեմ ճանաչում և բնական է նա ինձ չէր կարող զնագահարել:
Չեմ հիշում նաև Նաիրի Բադալյանին, ուղղակի
գ.թ. 174
երբ ձերբակալվեց, իմացել եմ նման մարդ կա:
Ցուցմունքը գրված է իմ պատմածով՝ ճիշտ է:
Էդ. Մադաթյան
