Թուրքական Zaman թերթի փոխանցմամբ` Հունաստանը խստորեն անհանգստացած է Էրդողանի առաջ քաշած «Ստամբուլյան ջրանցքի» նախագծից: Այս մասին նշված է Աթենքում հրապարակվող և մեծ տպաքանակ ունեցող Ethnos թերթում:
Դրանում նշված է. «Վարչապետ Էրդողանն առաջ քաշելով Սև և Մարմարա ծովերը միմյանց միացնող «Ստամբուլյան ջրանցքի» նախագիծը` լուծում է միանգամից 3 խնդիր.
1. Դրանով Թուրքիան ցանկանում է ձերբազատվել 1936 թվականին կնքված և Սևծովյան նեղուցներով նավարկությունը կանոնակարգող Մոնտրեի կոնվենցիայով ստանձնած պարտավորություններից:
2. Էրդողանը ցանկանում է միայնակ վերահսկել ռուսական ու միջինասիական նավթի փոխադրումը դեպի Էգեյան ծով: Բնականաբար, նավթ փոխադրող հեղուկանավերը և մյուս խոշոր առևտրական նավերը կսկսեն Սև ծովից Էգեյան ծովում հայտնվել այդ «երեք ծովերի ջրանցքով», ինչը նշանակում է, որ կավելանա նավթի փոխադրումը և կխախտվի տարիներ ի վեր ձևավորված հավասարակշռությունը` խիստ բացասական անդրադառնալով Հունաստանի տնտեսական ու բնապահպանական իրավիճակի վրա:
3. «Ստամբուլյան ջրանցքի» նախագիծն անիմաստ է դարձնում «Բուրգաս-Ալեքսանդրուպոլիս (Դեդեաղաչ)» նավթամուղի կառուցումը: Մեծապես ավելանում է Թուրքիայի ռազամավարական դերը միջինասիական էներգակիրների տարանցման գործում, իսկ մի շարք երկրներ (Հունաստան, Բուլղարիա, և Ռումինիա) հայտնվում են խաղից դուրս վիճակում («Նովոռոսիյսկ-Բուրգաս-Ալեքսանդրուպոլիս» նավթամուղը ռուսական ու միջինասիական նավթը պետք է փոխադրեր դրանցից առաջին երկուսի տարածքով):
Այժմ սպառնալիքի տակ են հայտնվել Հունաստանի աշխարհաքաղաքական դիրքն ու բնապահպանական միջավայրը»:
Հիշեցնենք, որ «Ստամբուլյան ջրանցքն» ունենալու է 40 կիլոմետր երկարություն, 150 մետր լայնություն և 25 մետր խորություն: Այն նախատեսված է լինելու ժամանակակից նավերի (300 մետր երկարությամբ) անցման համար: Օրական դրանով անցնելու է 150-160 նավ: Ի տարբերություն սևծովյան նեղուցների, որոնք համարվում են միջազգային ջրեր, «Ստամբուլյան ջրանցքը» կգտնվի բացառապես Թուրքիայի իրավասության ներքո: Քանի որ նեղուցներն ունեն միջազգային ջրերի կարգավիճակ, Թուրքիան նեղուցներով անցնող նավերի անվտանգության հարցում չի կարողանում կոշտ ստանդարտներ կիրառել:
Ի դեպ, մինչև 1998 թվականը թուրքական իշխանությունները պաշտոնապես նեղուցներն անվանում էին «սևծովյան»: Բոլոր փաստաթղթերում օգտագործվում էին «Բոսֆոր» և «Դարդանել» աշխարհագրական անվանումները, ինչը յուրօրինակ կերպով հաստատում էր նեղուցների կարգավիճակի «ոչ ազգային» լինելը: Սակայն 1998 թվականին նավարկության կարգում նեղուցներն անվանվեցին «թուրքական» և համարվեցին Ստամբուլ և Չանաքքալե (Դարդանել) քաղաքների նավահանգստային ջրեր:
Չպետք է մոռանալ, որ նեղուցները Սև ծովից դեպի Համաշխարհային օվկիանոս միակ դարպասներն են համարվում Ուկրաինայի, Բուլղարիայի, Ռումինիայի ու Վրաստանի համար, ինչպես նաև կարևորագույն տրանսպորտային երթուղի Ռուսաստանի ու Թուրքիայի համար:
