Սերժ Սարգսյանը երեկ մասնակցել է «Գրանդ սպորտ» առողջարարական մարզահամալիրի բացմանը: Վանաձորում, օրերս, երկաթբետոնե պատն ընկել է 27-ամյա մի երիտասարդ տղամարդու վրա և սպանել նրան: Այդ տղամարդը պանելներից երկաթե արմատուրաներն էր առանձնացնում, որ դրանք հանձներ և հացի մի երկու կոպեկ փող կարողանար հայթհայթել: Նա չի գնացել գողության, կողոպուտի, մուրացկանության: Նա փորձել է ինչ որ կերպ իր քրտինքով հայթհայթել իր հացի փողը, ու դարձել է գոյության այդ կռվի զոհը: Շրջեք Հայաստանի մարզերով, ու կտեսնեք, որ այդպիսի մարդիկ շատ են, չափից շատ, նույնիսկ ազգային անվտանգությանը վաղուց արդեն սպառնացող չափերով շատ:
Հիմա փորձեք համադրել առողջարարական, առողջ ապրելակերպի նոր «օջախի» ճոխ բացումը Երևանում` նախագահի մասնակցությամբ, ու մարդկային ողբերգությունները մարզերում: Երկրի, ազգի, քաղաքացիների առողջությունը վաղուց քայքայվել է, արդեն բառիս բուն և պատկերավոր իմաստով հայտնվել է պանելների տակ, իսկ «էլիտան» «առողջ ապրելակերպի» կենտրոններ է բացում Երևանում: Ինչ որակում տալ այդ կոնտրաստին: Ինչպես բացատրել այդ «էլիտային», որ եթե Երևանում մի ժամանցի ու զվարճության մի կենտրոն պակաս լինի, ապա իրենց և իրենց միջավայրին պատկանող բուրժուա-քաղքենիական հանրույթի կյանքը հազիվ թե դառնա անիմաստ (որովհետև այդպիսի կենտրոնները հիմնականում սպասարկում են հենց այդ միջավայրից հաճախորդների, որովհետև հիմնականում հենց այդ միջավայրն է այդպիսի կենտրոնների պարբերական հաճախության համար վճարունակ), բայց եթե թեկուզ մի քանի աշխատատեղ բացվի մարզերում, եթե կապիտալ մի քանի հազար դրամի ավելի ներդրում արվի մարզերում, ապա բառի բուն իմաստով իմաստ կստանա մի քանի բնակչի կյանք, մի քանի բնակչի կյանք կփրկվի գոյության այն կռվում, որ նրանք տալիս են իրենց հայրենիքը չլքելու համար:
Թեև շատերը երևի թե լքեին վաղուց, եթե անգամ այդ հեռանալու հնարավորությունն ու ուժը ունենային: Ի՞նչ բնորոշում տալ այդ կոնտրաստին, որում երկրում առկա իրավիճակի համեմատ գտնվում է «էլիտա» կոչվող այն խումբը, որ տնօրինում է երկրի տնտեսական ու քաղաքական ռեսուրսների հսկայական մասը, գրեթե ամբողջը, ու որը փորձում է զուտ անձնական պատկերացումների և շահի նկատառումներով արված գործերը մատուցել որպես պետությանն ու հասարակությանը մատուցված մեծ ու անձնվեր ծառայություն: Վերջապես ե՞րբ պետք է այդ մարդիկ համարժեք դառնան իրավիճակին, ու եթե համարժեք լուծումներ չեն կարողանում գտնել երկիրը և մարդկանց ահավոր ծանր վիճակից դուրս բերելու համար, գոնե համարժեք որոշում կայացնեն ու հեռանան: Հեռանան, որովհետև այն կերպը, որով նրանք մնում են, այլակերպել է արդեն ամեն ինչ, այդ թվում մարդկանց ներկան ու ապագան:
