Ռուսաստանը և Իրանը նավթի արտահանմանը, միջուկային ծրագրին և Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադին աջակցությանը վերաբերող ընդհանուր շահեր ունեն, սակայն այդ հարցերից յուրաքանչյուրում երկրները հանդես են գալիս ավելի շուտ որպես մրցակիցներ, ոչ թե որպես դաշնակիցներ: Այս մասին գրում է USA Today թերթը:
Երկուշաբթի Իրան իր այցի ժամանակ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը նշել է, որ երկու պետությունները միավորված են շատ ընդհանուր նպատակներով ու շահերով, սակայն առայժմ պարզ չէ՝ ինչով կավարտվի այդ միությունը, կարծում է հոդվածի հեղինակը:
«Երբ հարցը վերաբերում է նավթին, նրանք մրցակից են: Եվ այն, որ նրանք երկուսն էլ փորձում են պաշտպանել Ասադին, բոլորովին չի նշանակում, որ նրանք նույն շահերն են հետապնդում»,- նշում է Բրուքինսգի ինստիտուտի վերլուծաբան Սյուզաննա Մելոնին:
Պարբերականը գրում է, որ Ռուսաստանը ձգտում է Իրանին միջուկային վառելիք և միջուկային տեխնոլոգիաներ վաճառել, բայց ռուսական արտադրողականության հետ կապված խնդիրները իրանցի գործընկերներին դրդում են Եվրոպայում լրացուցիչ օգնություն փնտրել այդ հարցում: Իրանը նաև ծրագրում է զարգացնել իր նավթային և գազային հանքավայրերն ու արդյունահանումն ավելացնել օրական 1 մլն բարելով: Դա կարող է հանգեցնել նավթի էժանացման, ինչը ձեռնտու չէ Ռուսաստանին:
Սիրիայում ևս երկրները բոլորովին տարբեր նպատակներ են հետապնդում, կարծում է հոդվածագիրը:
«Ռուսաստանը և Իրանը ձգտում են ԲաշարԱսադին թողնել իշխանության գլուխ, բայց նրանք դրա համար տարբեր պատճառներ ունեն: Իրանը կարծում է, որ Ասադն իրենց կօգնի «Հզբոլլահ» կազմակերպության գրոհայիններին աջակցության հարցում»,- նշում է ԱՄՆ Ատլանտյան խորհրդի ներկայացուցիչ Ֆրեդ Հոֆը:
Նշվում է, որ Իրանի համար «Հզբոլլահն» Իսրայելի վրա ազդեցության կարևոր լծակ է: Ռուսաստանն իր հերթին բոլորովին հետաքրքրված չէ այդ կազմակերպության հետ համագործակցությամբ, քանի որ, ըստ Հոֆի, ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի նպատակն է՝ հաղթել «ժողովրդավարացման ամերիկյան ռազմավարությանը» և խանգարել ԱՄՆ-ին:
Երկրները շարժվում են տարբեր ուղղություններով, և դա միայն ապացուցում է, որ ռուս-իրանական միությունն իր սահմաններն ունի, ասվում է հոդվածում:
