Առաջիկայում ինստիտուցիոնալ փոփոխություններ են առաջարկվում ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 21-րդ` «Սեփականության դեմ ուղղված հանցագործությունները» վերտառությամբ գլխում:
Նախ, առաջարկվում է վերանայել 175-րդ հոդվածի 4-րդ մասով նախատեսված մանր և զգալի չափերը: Բանն այն է, որ վերոհիշյալ հոդվածով մանր չափ է համարվում հանցագործության պահին uահմանված նվազագույն աշխատավարձի հնգապատիկը չգերազանցող գումարը (արժեքը), իսկ զգալի չափ է համարվում հանցագործության պահին uահմանված նվազագույն աշխատավարձի հնգապատիկից հինգհարյուրապատիկը չգերազանցող գումարը (արժեքը):
Մինչդեռ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալե ՀՀ օրենսգրքի 53-րդ հոդվածի ծանոթագրությունում գույքի մանր հափշտակություն է համարվում իրավախախտումը կատարելու պահին uահմանված նվազագույն աշխատավարձի երեսնապատիկը չգերազանցող գումարը: Այստեղից հետևում է, որ վերոհիշյալ հոդվածների միջև առկա է հակասություն, որի արդյունքում դժվար է տարանջատել վարչական զանցանքը քրեական հանցագործությունից: Վերոհիշյալ հակասությունը վերացնելու նպատակով առաջարկվում է ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 175-րդ հոդվածի 4-րդ մասում մանր չափ համարել հանցագործության պահին uահմանված նվազագույն աշխատավարձի երեսնապատիկը չգերազանցող գումարը, իսկ զգալի չափ՝ երեսնապատիկից հինգհարյուրապատիկը չգերազանցող գումարը (արժեքը):
Նախագծում առաջարկվում է վերանայել ՀՀ Քր. օր-ի 176-րդ հոդվածի 2-րդ մասի, 177-րդ հոդվածի 2-րդ մասի, 178-րդ հոդվածի 2-րդ մասի, 181-րդ հոդվածի 2-րդ մասի և 215-րդ հոդվածի 1-ին մասի սանկցիաները, մասնավորապես` որպես հիմնական պատժի տեսակ նախատեսել նաև տուգանք՝ նվազագույն աշխատավարձի հինգհարյուրապատիկից երեքհազարապատիկի չափով, իսկ ազատազրկման ձևով նախատեսված պատժի առավելագույն չափ սահմանել 5 տարին:
Հարկ է նկատել, որ Հայաստանում փաստաբանները դժգոհում են տուգանքի, գրավի ինստիտուտի չգործելուց, հետևաբար պետք է հուսալ, որ տուգանքներիբարձրացումից հետո դատավորները ազատազրկումը վերջապես կփոխարինեն տուգանքով:
