Մինչ ՀՀԿ-ականները, կրկին իրար հերթ չտալով, փորձում են անլուրջ որակել Րաֆֆի Հովհաննիսյանի առաջարկները իրենց կուսակցապետ Սերժ Սարգսյանին, Սերժ Սարգսյանն արդեն ավանդույթի ուժով հանդես է գալիս հակառակ հայտարարությամբ և նշում, որ թեև Րաֆֆի Հովհաննիսյանի առաջարկները հում են, այնուհանդերձ՝ երկխոսության համար կարող են հիմք ծառայել և առաջընթացի հեռանկար խոստանալ:
Այսինքն՝ նախ արձանագրենք, որ Սերժ Սարգսյանը, կամա, թե ակամա, հերթական անգամ ՀՀԿ-ական իր կուսակիցներին դրեց հիմար վիճակի մեջ, թեև դժվար է, իհարկե, այդ կուսակցական կոնգլոմերատին այլ վիճակի մեջ դնել՝ նախ և առաջ այն պարզ պատճառով, որ մինչև ուղնուծուծը ծառայամիտ մարդիկ միշտ էլ պարբերաբար հայտնվում են այդպիսի վիճակներում, և ավելին՝ իրենք են իրենց մշտապես դնում նման իրավիճակներում:
Րաֆֆի Հովհաննիսյանին տված պատասխանով Սերժ Սարգսյանը, ըստ էության, շարունակում է իրենց առաջին հանդիպումը, որովհետև եթե դատենք մինչ այդ եղած, այսպես ասած, այդ հանդիպման բացահայտումներով, խոսակցությունն ըստ էության ընթանում է նույն բովանդակության շուրջ: Պարզապես Րաֆֆի Հովհաննիսյանի առաջարկները, որ նա հրապարակեց մարտի 22-ին, առավել կոնկրետացնում են խոսակցությունը: Սերժ Սարգսյանը ընդունում է այդ կոնկրետությունը և առաջարկում արձանագրումներ անել «թուղթ ու գրիչով»:
Հետաքրքրական իրավիճակ է ստեղծվում հատկապես այն ուժերի համար, որոնք պատրաստվում էին ակտիվ և հաղթական մասնակցություն ունենալ Երևանի ավագանու ընտրություններին և նույնիսկ հետընտրական հնարավոր միասնական զարգացումների մասին էին հայտարարում: Փաստորեն, Սերժ Սարգսյանն այս հեռանկարներին պատասխանում է Րաֆֆի Հովհաննիսյանին «դաշնակցային» առաջարկ անելով: Սերժ Սարգսյանը ըստ էության շեղում է գործընթացը Երևանի ավագանու ընտրություններից, քանի որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի առաջարկների մեջ ավագանու և քաղաքապետի մասին ոչինչ չկար:
Ավելին՝ խոսելով «ուժեղ ընդդիմությանը» հարիր պահվածքի մասին՝ Սերժ Սարգսյանը փաստորեն Րաֆֆի Հովհաննիսյանին առաջարկում է աջակցություն՝ ընդդիմության դաշտում գլխավոր ուժ դառնալու առումով:
Րաֆֆի Հովհաննիսյանի համար այս առաջարկներն ընդունելու առումով, իհարկե, բավական մեծ ռիսկեր կան: Առաջին հերթին՝ շատ հավանական է, որ Սերժ Սարգսյանն ընդամենը օգտագործում է պահը՝ նախ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հացադուլի ծանրությունից ազատվելու համար, հետո Երևանի ավագանու ընտրություններում ԲՀԿ և ընկերներ հնարավոր կոալիցիային չեզոքացնելու համար, որից հետո արդեն կչեզոքացնի նաև Րաֆֆի Հովհաննիսյանին, երբ վերը նշված բոլոր հարցերը լուծած և զգալիորեն ամրացած կլինի: Արդյունքում՝ հասարակությունն ու պետությունը չեն ստանա ոչինչ: Այսինքն՝ սա ռիսկ է ոչ միայն Հովհաննիսյանի, այլ նաև առաջին հերթին հանրության ու պետության համար:
Միաժամանակ ռիսկը ունի նաև հակառակ երես՝ հնարավորություն: Կոնկրետ առաջարկների շուրջ հստակ բանակցությունը կարող է լավ հիմք լինել՝ առաջ մղելու բարեփոխումների գործընթացը, երբ Սերժ Սարգսյանը Րաֆֆի Հովհաննիսյանի գործոնի միջոցով կարող է նաև այլ հարցեր լուծել իշխանական համակարգում, որում իր որոշակի անզորության մասին ակնարկում էր իր հայտնի հարցազրույցում՝ նշելով օլիգարխներին խնդրելու մասին: Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հետ կոնկրետ բանակցության դեպքում նա կարող է օլիգարխների հետ ավելի վստահ խոսել:
Սակայն այստեղ կարևոր նախապայման է, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը պահի հրապարակի ուժը, այլապես առաջին հերթին հենց ինքն է մարգինալանալու: Սերժ Սարգսյանի համար խնդիր չկա. նա կարող է հետո օլիգարխների հետ նորից հանգիստ պայմանավորվել, իսկ Հովհաննիսյանի հանդեպ «թուլությունն» էլ բացատրել պահի թելադրանքով: Սակայն, մյուս կողմից էլ, հաշվի առնելով արտաքին մարտահրավերները՝ Եվրամիության հետ Ասոցացման համաձայնագիր, Մաքսային միության և Եվրասիական միության պահանջ Ռուսաստանից, Սերժ Սարգսյանին անհրաժեշտ է դինամիկա հաղորդել ներքին ռեֆորմներին՝ զուտ քաղաքական անհրաժեշտությունից ելնելով:
Եվ այս հարցում նա Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հետ համագործակցության կարիք շատ ունի, քանի որ հակառակ պարագայում իրեն ոչ հարմար օրակարգով ԲՀԿ-ն ու ընկերներն են, Մոսկվայի ընկերների հրամանատարությամբ, որոնց ծրագրերում Սերժ Սարգսյանի նախագահությունը կամ անցյալ է, կամ անգլիական թագուհու կարգավիճակ: Եվ ուրեմն, Սերժ Սարգսյանն էլ, այսուհանդերձ, ունի ոչ միայն կարճաժամկետ, այլ նաև որոշակիորեն հեռահար շահեր Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հետ այս գործընթացում:
Խնդիրն այն է, թե հնարավոր բանակցությունների պարագայում ով ավելի ամուր կլինի: Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ամրությունը, իհարկե, հրապարակն է, իսկ հրապարակը ամուր պահելու առաջին և կարևոր գրավականը՝ թափանցիկությունը և հաշվետվողականությունը հասարակության առաջ: Եթե, իհարկե, Հովհաննիսյանը ընդունի Սերժ Սարգսյանի առաջարկները այն տեսքով և ընթացակարգով, որը նրան է առաջարկվում:
