Սերժ Սարգսյանն այսօր մասնակցել է «Հայաստան» կինոթատրոնի բացմանը: Մասնակցությունը երևի թե հասարակական ուշադրության չէր արժանանա, եթե Սարգսյանին այդ բացմանը անմիջապես չընկերակցեր նա, ում Սերժ Սարգսյանը փետրվարյան հայտնի ելույթի ժամանակ, մեղմ ասած, գամել էր անարգանքի սյունին: Խոսքը Գագիկ Ծառուկյանի մասին է, որի վերաբերյալ Սերժ Սարգսյանի կոշտ ելույթը դեռևս շարունակում է հասարակական հիշողության մեջ մնալ:
Սերժ Սարգսյանը խոսելով Ծառուկյանին քաղաքականությունից հեռացնելու մասին՝ հայտարարում էր, որ ինքն էր արգելել նրա մականունը հիշեցնել: Նաև հայտարարում էր, որ նա պետք է հեռանա քաղաքականությունից, քանի որ մենք «կրկեսի վերածելու հայրենիք չունենք»:
Այսօր Ծառուկյանն ու Սարգսյանը միասին կինոթատրոնի բացմանն են մասնակցում, զվարճանում միասին: Միայն թե հարց է՝ Սերժ Սարգսյա՞նն է վերանայել հայրենիքի և կրկեսի հաշվով իր մոտեցումները, թե՞ Գագիկ Ծառուկյանն է իր մոտեցումները վերանայել Սերժ Սարգսյանի և ՀՀԿ-ի մասով: Սակայն դա կարևոր էլ չէ: Կարևորն այն մեսիջներն են, որ այսօր ստանում է հասարակությունն այս երկու գործիչների գործողությունների, համատեղ զվարճանքների արդյունքում: Այդ մեսիջները ուսանելի մեսիջներ են և հասարակության համար հերթական անգամ ակնառու են դարձնում այն, թե ինչ ասել է ժամանակակից հայկական տնտեսական և քաղաքական «էլիտա»:
Ըստ որում, շատ խորհրդանշական է այն, որ Սարգսյանն ու Ծառուկյանը կանգնած են սևով և սպիտակով, որովհետև շախմատային լեզվով ասած՝ հայաստանյան այդ «էլիտան» ունակ է միայն փոխատեղումների, առավելագույնը, որից հասարակության և պետության վիճակը որևէ փոփոխության ենթարկվել անզոր է:
Եվ Հայաստանում արդեն երկու տասնամյակ հենց միայն փոխատեղումներ են եղել՝ իշխանությունից ոչ իշխանություն սկզբունքով, որովհետև հայաստանյան քաղաքական դաշտի և իշխանական համակարգի համար սկզբունքները և գաղափարները, արժեքներն ու արժանապատվությունն ավելորդ բեռ են: Այս պարբերական սևի ու սպիտակի հմուտ խաղով կառավարվել է և կառավարվում է Հայաստանի հասարակությունը, ու գրեթե ոչնչացման եզրին է հասնում Հայաստանի անկախ պետականությունը:
Շատ դժվար է ասել, թե ով է ում ներել՝ Սարգսյա՞նը Ծառուկյանին, որի վրա փետրվարին բաց էր թողել ագրեսիվ ՀՀԿ-ականներին, թե՞ Ծառուկյանը Սարգսյանին, որի վրա փետրվարին բաց էր թողել իր ագրեսիվ քարոզչամեքենան:
Մյուս կողմից, իհարկե, ամեն ինչ չափից դուրս ազնիվ է և անկեղծ: Վերջիվերջո Սերժ Սարգսյանը փետրվարին հայտարարում էր, որ Ծառուկյանի հետ որևէ խնդիր չունի՝ խնդիրը նրա քաղաքականության մեջ լինելն է: Եվ ահա Ծառուկյանը դուրս է քաղաքականությունից և հետևաբար իր կայուն տեղն ունի Սերժ Սարգսյանի կողքին: Այնպես որ՝ ոչ մի զարմանալի բան չկա: Եթե զարմանալու բան կար, ապա այն էր, ինչ տեղի էր ունենում մինչև փետրվարը: Թեև այն, ինչ տեղի է ունենում փետրվարից հետո, առավել ևս վերացնում է նախափետրվարյան բոլոր զարմանքները:
Այնուամենայնիվ, պետք է նկատի առնել, որ ի տարբերություն «կարկառուն քաղաքական գործիչների», ինչի մասին արդեն մի քանի անգամ խոսել է Գագիկ Ծառուկյանը հեգնանքով, Սերժ Սարգսյանն ու Գագիկ Ծառուկյանն իսկապես ինչ-որ բանից գոնե փրկեցին Հայաստանի հասարակությանը կամ գոնե մի մասին՝ փրկեցին պատրանքներից:
