Ազատության հրապարակն արդեն իսկ ազատված է

«Առաջին լրատվականի» զրուցակիցն է ԱԺ ՀՅԴ խմբակցության ղեկավար, ՀՅԴ բյուրոյի անդամ Վահան Հովհաննիսյանը:

– ՀՅԴ խմբակցությունը բոյկոտեց «Հավաքների ազատության մասին» օրինագիծը և չքվեարկեց: Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք այդ փաստը:

– Դա բոյկոտ չէր: Չքվեարկելը տակտիկական նշանակություն ուներ: Մենք տեսանք, որ ներկաներն այդքան շատ չէին, ու եթե մենք չքվեարկեինք, հույս ունեինք` քվորում չհավաքվեր: Բայց այդ տակտիկան չանցավ: Իհարկե, մենք դեմ էինք այդ նախագծին, ինչի մասին է խոսքը:

– Իշխանություններն այս նախագիծը փորձում են ներկայացնել որպես մեկ քայլ առաջընթաց, որ բացվել են ընդդիմության առաջ հանրահավաքների ազատության դռները:

– Երբ խոսվում է մեկ քայլ առաջընթացի մասին, պետք է հստակ չափել, թե քանի սանտիմետր է այդ քայլը: Մենք բավարարված չենք այդ փոփոխություններով, նույնիսկ հասկանալով, որ որոշակի զիջումներ են տեղի ունեցել` օրենքը ներկայացնողների կողմից, միևնույն է, մենք բավարարված չենք:

– Կոնգրեսի վերջին հանրահավաքի ժամանակ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարեց, թե մինչև ապրիլի 28-ը եթե իշխանությունները չկատարեն Կոնգրեսի երեք պահանջները, ապա սպառված համարելով երկխոսության հնարավորությունը, հարկադրված է լինելու կտրուկ փոխել իր մարտավարությունն ու գործողությունների բնույթը, և ապրիլի 28-ը պետք է դառնա կա՛մ երկխոսության սկզբնավորման, կա՛մ էլ՝ իշխանության ու հասարակության վերջնական ջրբաժանի օր:

– Երկխոսություն, կարծում եմ, արդեն վաղուց տեղի է ունենում` միգուցե ոչ շատ հրապարակային: Ինչ վերաբերում է ջրբաժանին, եթե նախապես հայտարարել ես, որ հեղափոխական միջոցներ չես կիրառում, քանի որ կա Ադրբեջանի վտանգ, այսինքն` կրկնում ես այն, ինչ ՀՅԴ-ն շատ հաճախ ասել է` իր խոհեմ, հավասարակշռված դիրքորոշումը բացատրելով, ապա ջրբաժանը ո՞նց է տեղի ունենալու ամսի 28-ին: Եթե հայտարարել ես, որ հեղափոխական մեթոդները չես ընդունում, ապա ի՞նչ ջրբաժանի մասին է խոսքը, ջրբաժանն ուրիշ ինչպե՞ս է տեղի ունենալու: Ընդ որում` ՀՅԴ-ն միշտ էլ ներքին հարցերը կապել է արտաքին հարցերի հետ, այսինքն` արտաքին սպառնալիքները փաստարկելով, ու դրա համար էլ ՀՅԴ-ն Կոնգրեսի ու կոնգրեսանման ուժերի կողմից միշտ պիտակվել է որպես կեղծ ընդդիմություն:

– Հայ ազգային կոնգրեսը սպառնում է փոխել մարտավարությունը: Ձեր կարծիքով, ի՞նչ է դա նշանակում:

– Իրենք վաղուց են փոխել մարտավարությունը. այլևս արտահերթ ընտրությունների չեն պատրաստվում, այլ` պատրաստվում են հերթական ընտրությունների:

– Բայց արտահերթ ընտրությունների պահանջը հանված չէ օրակարգից:

– Բայց մենք տեսնում ենք, չէ՞, թե ռեալ ինչ է կատարվում:

– Ձեր կարծիքով, իշխանությունները կգնա՞ն արդյոք Կոնգրեսի երեք պահանջների կատարմանը:

– Բոլոր նրանց երեք պահանջներն այնպես են ձևակերպված, որ առավելագույնս թեթևացնեն իշխանության խնդիրը` իրենց հետ բանակցելիս: Նախ` Ազատության հրապարակն արդեն իսկ ազատված է. երկու անգամ իրենք այնտեղ արդեն միտինգ են արել, և ազատողը եղել են ոչ թե իրենք, այլ` Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու ոստիկանները: Այնպես որ, այստեղ հատուկ խնդիրներ հետապնդել պետք չի: Երկրորդ` նրանք պահանջում են ազատ արձակել այն մարդկանց, ում իրենք քաղբանտարկյալ են համարում: Ասեմ, որ այդ մարդկանց ազատ արձակման պրոցեսը սկսվել է արդեն: Ես կարծում եմ, որ մարդկանց ավելորդ տեղը ավելորդ ժամանակ բանտերում պահել պետք չի. կարծում եմ` դա հասկացել է նաև իշխանությունը, և այդ պրոցեսը դժվար չի իրականացնել: Եվ երրորդ պահանջը` Մարտի 1-ի դեպքերի քննությունն է: Բայց սա մեր Սահմանադրության պահանջն է: Եթե Մարտի 1-ի դեպքերի վերաբերյալ լինեն լրացուցիչ տեղեկություններ, բնականաբար, քննությունը կվերսկսվի: Եթե Կոնգրեսն ունի այդ լրացուցիչ տվյալները, ինչու չի ներկայացնում իրավապահներին:

– Կոնգրեսի 15 պահանջներն ուժի մեջ են, ուղղակի` այս ժամկետների համար առանձնացվել են երեքը: Ավելին` ՀՅԴ-ի ու Կոնգրեսի սոցիալական պահանջները բավական նման են իրար` գոնե ընդհանուր գծերով:

– Այդ պահանջները նրանք հանել են, իսկ ահա մենք մեր ոչ մի պահանջ չենք պակասեցրել, այլ ընդհակառակը` ավելացրել ենք: Իսկ նրանք հանել են պահանջները, որովհետև դրանց իրականացման խնդիր չունեն: Հիմա է երևում` ում պայքարն է իրական, ումը` իմիտացիա:

– ՀՅԴ-ն, բացի քառօրյաներից, ինչո՞ւ ակտիվորեն չի պայքարում խորհրդարանի պատերից դուրս, որ ցույց տա իր իրական պայքարը:

– Սրանից ավելի ինչ ակտիվանանք… ասենք` ում գնդակահարենք: Իսկ խորհրդարանից դուրս… հարցը մեր մարմիններին պիտի ուղղեք, մենք ֆրակցիայի անդամներ ենք: