«Եթե իշխանությունները կատարեն Լևոն Տեր-Պետրոսյանի առաջադրած պահանջները, ապա դա ցույց կտա, որ նրանք թույլ և արտաքին ճնշումներին ենթակա իշխանություն են: Իսկ եթե հակադիր դիրք գրավեն և ոչ մի պահանջ չընդունեն, կնշանակի, որ չեն արտահայտում ազգի կարծիքը, որովհետև այն, փաստորեն, պառակտված է երեք մասի` դիտորդների, իշխանամետների և ընդդիմադիր-բողոքավորների միջև»,- կարծիք հայտնեց սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանը, անդրադառնալով Հայ ազգային կոնգրեսի ապրիլի 8-ի հանրահավաքի ընթացքում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի առաջ քաշած երեք պայմաններին:
Ադիբեկյանի գնահատմամբ, իշխանությունները իրենց իրականացրած կադրային փոփոխությունները, տնտեսության զարգացումը խթանելը կներկայացնեն որպես իրենց պարտավորությունների կատարում: Իսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի առաջադրած պահանջներից առաջինը` քաղբանտարկյալների ազատ արձակումը, Մարիտի 1-ի դեպքերի բացահայտման պաշտոնական խոստումը կվերագրեն դատական համակարգին և կպատճառաբանեն, որ այն անկախ է, և ոչ ոք իրավունք չունի խառնվելու: Ազատության հրապարակի հարցն էլ կմատնանշեն, որ դա քաղաքապետարանի խնդիրն է, և նրա հետ պետք է լեզու գտնել, քանզի վերջինս ևս ինքնուրույն է որոշումներ ընդունում:
Ադիբեկյանի կարծիքով, ընդդիմության առաջադրած պահանջները, որոնց կատարման վերջնաժամկետը ապրիլի 28-ն է, նման է շանտաժի. «Ի՞նչ կարող են անել, լավագույն դեպքում էլի մի քանի հազար մարդ կգա, պիկետներ կանեն, վրաններ կխփեն` այն, ինչ որ մենք արդեն բազմիցս տեսել ենք: Դրա նպատակը ոչ թե իշխանություններին ստիպելն է, որպեսզի գործեն, այլ նախապատրաստվում են խորհրդարանական ընտրություններին: Այս ընտրաշրջանում դա բավականին արդարացված մարտավարություն է»:
Անդրադառնալով «Ժառանգություն» կուսակցության այն հայտարարությանը, թե Լևոն Տեր-Պետրոսյանը համագործակցում է իշխանությունների հետ, Ադիբեկյանը ասաց. «Իշխանությունների հետ համագործակցելը Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ցանկությունից չի կախված, այլ իշխանությունների, իսկ նրանց կողմից նման համաձայնության մասին մենք չենք լսել»:
Սոցիոլոգի գնահատմամբ, ՀԱԿ-ի ներկայիս գործելակերպը բոլոր ընդդիմադիր ուժերին խաղից դուրս է հանել, իսկ «Ժառանգության» հաջողությունն էլ խարսխված է Րաֆֆի Հովհաննիսյանի անձնական վարկանիշի վրա, և եթե նրանք չկարողացան պահպանել այդ վարկանիշը, ապա խորհրդարանից դուրս կհայտնվեն և կդառնան սովորական քաղաքական միավորում, որը միանգամից կտրոհվի, քանզի նրանց պահպանող առանցքն այն է, որ նրանք խորհրդարանի կազմում են. «Խորհրդարանից դուրս էնտեղ ոչ մի բան չի մնա»: