Ժառանգություն կուսակցության վարչության փոխնախագահ Ռուբեն Հակոբյանը այսօր մամուլի ասուլիս է հրավիրել և արել մի շարք ուշագրավ հայտարարություններ:
Նախկին դաշնակցական, նախկին դիվանագետ, իսկ ներկայումս-քաղաքագետ-կուսակցական Ռուբեն Հակոբյանը հայտարարել է, որ իշխանության և Կոնգրեսի միջև կա պայմանավորվածություն արտահերթ ընտրությունների վերաբերյալ, և որ երկուսին էլ ձեռնտու է արտահերթ ընտրությունների անցկացումը: Ռուբեն Հակոբյանը ըստ երևույթին մոռանում է, որ արտահերթ ընտրությունների կոչ էր անում նաև այն կուսակցության նախագահը, որի անդամն է ինքը: Խոսքը Րաֆֆի Հովհաննիսյանի մասին է, որը թե իր հացադուլից առաջ, թե հացադուլի ընթացքում հայտարարում էր, որ Հայաստանին անհրաժեշտ են արտահերթ զարգացումներ: Եվ այժմ առնվազն տարօրինակ զարգացում է, որ «Ժառանգության» փոխնախագահը հայտարարում է, թե արտահերթ ընտրությունները կարող են լինել Կոնգրեսի և իշխանության պայմանավորվածության արդյունք: Եթե նույնիսկ այդ արդյունքը լինի, ապա տրամաբանությունը հուշում է, որ «Ժառանգությունը» պետք է որ ողջուներ այդ արդյունքը և միանար այդ պայմանավորվածությանը, թեկուզ որպես վերահսկող, որ Կոնգրեսն ու իշխանությունը այդ պայմանավորվածությունը թափանցիկ իրականացնեն:
Սակայն «Ժառանգության» փոխնախագահը դրանում դավադրություն է տեսնում, ոչ թե ներքաղաքական ճգնաժամից օպտիմալ ելք, ինչպիսին կարող են լինել արտահերթ ընտրությունները` նախագահական, թե խորհրդարանական: Իրականում դա կարող է լինել ոչ այլ ինչ, քան հենց դավադրություն սեփական կուսակցության դեմ, երբ այլոց դավադրություն ես որակում այն, ինչի համար համենայն դեպս հրապարակային մակարդակում պայքարում է քո իսկ կուսակցությունը: Թեև իհարկե դժվար է ասել, թե արդյոք Ռուբեն Հակոբյանի կուսակցությունն է «Ժառանգությունը»:
Չէ՞ որ հայտնի ներքաղաքական ասույթ կա, որ նախկին դաշնակցական չի լինում: Իսկ Ռուբեն Հակոբյանը մինչև վերջերս Դաշնակցության անդամ էր: Զարմանալի է նաև, երբ քաղաքական գործիչը հայտարարում է, թե քաղաքական ընդդիմության պահանջը իշխանությունը կատարում է, ուրեմն պայմանավորվածություն կա նրանց միջև: Այդ տրամաբանությամբ ստացվում է, որ քաղաքական ընդդիմության պահանջները երբեք ի զորու չեն կատարման և դա բացառվում է: Այդ դեպքում հարց է առաջանում, թե ինչո՞ւ է Ռուբեն Հակոբյանը զբաղվում քաղաքականությամբ և առավել ևս ընդդիմադիր քաղաքականությամբ, եթե իհարկե զբաղվում է, կամ եթե իհարկե ընդդիմադիր:
