Այն ոռոգման համակարգը, որն այսօր շահագործում ենք, ժառանգել ենք դեռևս սովետական տարիներից։ Համակարգն ունի 87 ջրամբար, որոնք սպասարկում են 130 հեկտար ոռոգելի տարածք: Սակայն 23 տարվա վաղեմության այս ժառանգությունը պահպանելու համար հսկայական ծախսեր են պահանջվում և հսկայական էլեկտրաէներգիա:
Այս մասին այսօր հրավիրված ասուլիսի ընթացքում ահազանգեց ՀՀ տարածքային կառավարման նախարարության Ջրային տնտեսության պետական կոմիտեի ԾԻԳ-ի տնօրեն Ադիբեկ Ղազարյանը:
Համակարգում առկա խնդիրները նա բաժանեց երկու խմբի՝ ոռոգման համակարգի տեխնիկական խնդիրները, և թե ինչ պետք է արվի, որ թեթևացվի գյուղացու հոգսը ինքնարժեքի միջոցով: Իսկ ինքնարժեքի ավելացումը, ըստ նրա, պայմանավորված է էլեկտրաէներգիայի թանկացմամբ, քանի որ ջրի ինքնարժեքի 50 տոկոսը էլեկտրաէներգիայի վրա արվող ծախսն է:
Ի դեպ, Ադիբեկ Ղազարյանը տեղեկացրեց, որ ոռոգման ջրի սակագինը 11 դրամ է, որից 5 դրամը տրվում է ջրի ծախսերի համար, 2 դրամը՝ համակարգի վերանորոգման համար, մնացածը ծախսվում է տրանսպորտի, սոցվճարների ու մյուս հարկերի վրա:
Ադիբեկ Ղազարյանի խոսքերով, իրականում ջրի ինքնարժեքը 18 դրամ է: Ամեն տարի պետությունը սուբսիդավորում է իրականացնում, որ գյուղացու վրա որքան հնարավոր է՝ քիչ նստի ինքնարժեքը: Գյուղացուց յուրաքանչյուր տարի հավաքվում է 3.5 միլիարդ դրամ, իսկ 4.5 միլիարդը սուբսիդավորում է պետությունը: Այնինչ, գյուղացուն ջուրը վաճառվում է 11 դրամով:
