Ֆրանսիայում նախօրեին տեղի ունեցած ահաբեկչությանը այսօր հաջորդել է Փարիզի հարավում տեղի ունեցած միջադեպը հրազենի գործադրմամբ, որի ընթացքում ծանր վիրավորվել է մի իրավապահ: Դեռևս որևէ տեղեկություններ չկան, թե ինչքանով կապ ունի այդ միջադեպը նախօրեին տեղի ունեցած ահաբեկչության հետ, որը խլել էր 12 մարդու կյանք: Սակայն հրազենային միջադեպի հաջորդումը ըստ էության բավական խոսուն է, ելնելով այն իրողությունից, որ Ֆրանսիայում հայտարարված է հակաահաբեկչական բարձրագույն պատրաստվածություն, ինչը նշանակում է իրավապահ ռեժիմի խստացման բարձրագույն մակարդակ: Եվ ահա այս պայմաններում տեղի է ունենում նոր միջադեպ: Ընդհանրապես, Ֆրանսիայում վերջին շրջանում տեղի ունեցան մի քանի տագնապալի իրողություններ: Մասնավորաբար, Ֆրանսիայի քաղաքներից մեկում շաբաթներ առաջ մի մահմեդական վարորդ մեքենան ուղղել էր կանգառում կանգնած մարդկանց դեմ: Հետո ևս մեկ նման միջադեպ տեղի ունեցավ. այս անգամ, իհարկե, միջադեպը, այսպես ասած, ծայրահեղականության դրսևորում չորակվեց, այլ դեպրեսիայի դրսևորում: Սակայն ակնհայտ է, որ հասունանում էր շատ ավելի մեծ մի ողբերգություն, որն էլ տեղի ունեցավ հունվարի 7-ի կեսօրին:
Եվ ահա, առկա է շարունակություն՝ անկախ այն բանից, թե ինչքանով է ուղիղ կապը երկու միջադեպերի՝ ահաբեկչության և Փարիզի հարավում տեղի ունեցած կրակոցների միջև: Ակնհայտորեն, Ֆրանսիան հայտնվել է ինչ-որ շրջապտույտում: Իսկ Ֆրանսիան ամենևին երկրորդական երկիր չէ և պարզապես եվրոպական երկիր չէ: Ֆրանսիան Եվրամիության առաջատար երկրներից է, երկու հիմնադիրներից մեկը: Ֆրանսիան զգալի ազդեցություն ունի Եվրամիության քաղաքականության վրա, անգամ ներկայիս ոչ այնքան բարվոք սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի պայմաններում: Սրանով իսկ Ֆրանսիան նաև միջազգային քաղաքականության գործընթացներում կարևոր դերակատարում ունեցող պետություն է: Եվ այս ամենը առանձնահատուկ նշանակություն են հաղորդում այն իրավիճակին, որ այսօր առկա է Ֆրանսիայի մայրաքաղաքում:
Այս ամենով հանդերձ՝ Ֆրանսիան առանձնահատուկ երկիր է նաև Հայաստանի համար: Ֆրանսիան Հայաստանում դեռ Ղարաբաղյան շարժումից ի վեր առանձնահատուկ հարաբերություններ է ունեցել Հայաստանի հետ, հայաստանյան հասարակության հետ, հետո՝ նորանկախ Հայաստանի իշխանությունների հետ: Ֆրանսիայում մեծաքանակ հայկական համայնք կա, որն իր քաղաքական նշանակությամբ և ազդեցիկությամբ երևի թե երկրորդն է ԱՄՆ հայկական համայնքից հետո: Ֆրանսիան մի պետություն է, որտեղ հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացը ունեցել է առավել արդյունավետ զարգացումներ, Ֆրանսիայում մեկ քայլ էր մնում, որպեսզի ընդունվեր Ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրենք, և միայն Սահմանադրական դատարանում է օրենքը կասեցվել:
Այս ամենը վկայում են, որ Ֆրանսիայում և դրա շուրջ տեղի ունեցող զարգացումները էապես վերաբերում են նաև այդ երկրի հետ և քաղաքական, և տնտեսական, և մշակութային առումով առավել քան բարեկամական հարաբերություններ ունեցող Հայաստանին և մենք առնվազն հասարակական-քաղաքական արձագանքի առումով չենք կարող անտարբեր մնալ այն ամենին, ինչ կատարվում է Ֆրանսիայում: Ու նաև, Հայաստանը պետական մակարդակով պարտավոր է ձեռքը պահել այս իրադարձությունների զարկերակի վրա, քանի որ գրեթե կասկած չկա, որ, անկախ պատճառներից և կապակցվածությունից, այն, ինչ երեկ և այսօր տեղի է ունենում Ֆրանսիայում, վաղը համաշխարհային մակարդակով ամենայն հավանականությամբ հանգեցնելու է իրադարձությունների նոր զարգացումների, և Հայաստանը պարտավոր է ունենալ դրանց մի շարք սցենարային պատկերացումներ: Եթե իհարկե Հայաստանի պետական համակարգում կա նման պատկերացումների պոտենցիալ:
