Հոկտեմբերի 24-ի հանրահավաքից հետո ոչիշխանական բևեռում «գովազդային դադար» է և, ըստ էության, հրապարակային գործողություններից միայն քարոզչությունն է, որի բովանդակությունը լեցուն է հոկտեմբերի 24-ի աներևակայելի արդյունքների մասին տարբեր պնդումներով: Այլ գործողություններ չկան, համենայն դեպս՝ հրապարակային հարթություններում, ոչինչ հայտնի չէ հաջորդ հանրահավաքի օրվա մասին, չեն լինում ոչիշխանական ուժերի խորհրդակցություններ: Նույնիսկ տեղեկություններ չկան հայտարարված շտաբների ձևավորման մասին, ինչի վերաբերյալ հայտարարություն է հնչել հոկտեմբերի 24-ին:
Այս ամենը, ըստ երևույթին, պայմանավորված է նրանով, որ ոչիշխանական բևեռը առաջին փուլի իր խնդիրը համարել է լուծված: Ակնհայտ էր, որ այդ խնդիրը բազմամարդությունն էր: Այսինքն՝ ցույց տալ իշխանություններին, որ կարող են մարդ հավաքել և լցնել հրապարակը: Եվ այդ պատճառով էլ առաջին երկու հանրահավաքները ժամանակային առումով շատ արագ տեղի ունեցան՝ ընդամենը երկշաբաթյա ընդմիջումով:
Բնականաբար, այդ երկու ցուցադրությունից հետո ժամանակ է պետք արձագանքները դիտարկելու, դասակարգելու, ամփոփելու համար: Ըստ որում՝ ոչիշխանական ուժերն այս մասով ունեն երկու խնդիր: Մեկը առաջարկների կամ արձագանքների զուտ քանակական դիտարկումն է՝ իշխանություններից առաջարկներ, Արևմուտքից հնարավոր առաջարկներ և արձագանքներ, ու բնականաբար ամենակարևորը՝ Ռուսաստանից արձագանքներ կամ առաջարկներ, և մյուսը արդեն այս առաջարկների կամ արձագանքների ներքին «եփը», ներքին կաթսայի մեջ, որտեղ ամեն ինչ չէ, որ միանշանակ է:
Խնդիրն այն է, որ որևէ կողմից ստացվող առաջարկները կամ արձագանքները եռյակի ներսում չեն կարող միատեսակ ընկալման կամ ընդունման արժանանալ, որովհետև եռյակի ներսում գտնվող ուժերը չունեն ոչ միայն տակտիկական, այլ նաև ստրատեգիական հեռահար համաձայնություններ: Հոկտեմբերի 24-ի հանրահավաքը ակնհայտորեն ի ցույց դրեց դա: Իսկ ներկայիս իրավիճակի համար, հատկապես ներկայիս աշխարհաքաղաքական պայմաններում, ունիվերսալ առաջարկները կամ արձագանքները ըստ էության անհնարին են: Հետևաբար կա՛մ դրանք կլինեն կոնկրետ, իսկ դա նշանակում է, որ եռյակի ամեն ուժ առանձին իր մասով պետք է դիտարկի, և եռյակի ներսում բնականաբար լուրջ քննարկումներ կլինեն, այսպես ասած, վերմակը քաշելու մասով, կա՛մ արձագանքները կամ առաջարկները պարզապես կբացակայեն: Ընդ որում՝ այս դեպքն էլ առաջացնում է մեկ այլ խնդիր՝ հետագա գործողությունների խնդիրը: Այսինքն՝ ինչ անել, եթե բազմամարդությունը չի արժանանում ո՛չ իշխանությունների, ո՛չ Արևմուտքի և ոչ էլ Ռուսաստանի կոնկրետ առաջարկների, արձագանքի կամ անգամ հանձնարարականների, որոնց վրա էլ կկառուցվեին հետագա գործողությունները: Ասել է թե՝ ոչիշխանական եռյակը կանգնում է խնդրի առաջ՝ ինչ ի ցույց դնել հաջորդիվ, այսինքն՝ ինչ գործողություններ կատարել, որոնք կբերեն պատասխան արձագանք, առաջարկ որևէ մի կողմից: Մինչդեռ հոկտեմբերի 24-ի հանրահավաքը, ըստ էության, ավելի շատ հարցեր է առաջ բերել բոլոր կողմերի մոտ: Հարցեր այն կապակցությամբ, թե ինչքանով է կառավարելի իրավիճակը եռյակի ներսում իսկ:
Մինչև եռյակի ներքին իրավիճակը հասկանալի չդառնա որևէ կողմի համար, բնականաբար, ոչ մի կողմից չի կարող լինել առաջարկ կամ կոնկրետ արձագանք: Ըստ որում՝ եռյակում էլ ակնհայտորեն գիտակցում են այդ խնդիրը, ինչի վկայությունն այն էր, որ հանրահավաքում հնչած իրականում միակ գործնական դրույթը շտաբների ձևավորումն է, որը ոչ այլ ինչ է, քան գործնական պատրվակ կուլիսային քննարկումների, առաջացող հարցերին պատասխանելու ժամանակ շահելու համար:
Լուսանկարը՝ armlur.am-ի
