Ընդամենը մի քանի օր առաջ Սերժ Սարգսյանի հրամանով ոստիկանության քննչական գլխավոր վարչության պետ Գագիկ Համբարձումյանը նշանակվեց ոստիկանության պետի տեղակալ, որն իրականացնելու է Անձնագրային և վիզաների վարչության կուրացիան: Ոչ վաղ անցյալում այդ պաշտոնը վստահված էր Արթուր Օսիկյանին, որը նշանակվեց ՔԿ վարչության պետ: Ինչ վերաբերում է Գագիկ Համբարձումյանին, ապա տևական ժամանակ քննարկվում էր նրան քննչական կոմիտե տանել-չտանելու հարցը: Համբարձումյանն իր գործում գիտակ է համարվում, սակայն այս նոր պաշտոնում պետք է իրականացնի բոլորովին այլ գործառույթներ, քանի որ վճռական հարցում Վովա Գասպարյանն ու Աղվան Հովսեփյանն այդպես էլ համաձայնության չեկան: Աղվան Հովսեփյանն այդպիսով հնարավորություն չտվեց Գասպարյանին քննչական կոմիտեում ունենալ «իր մարդը»:
Այս և մի քանի այլ հարցերի շուրջ զրուցեցինք արդեն ոստիկանության պետի տեղակալ Գագիկ Համբարձումյանի հետ:
– Պարոն Համբարձումյան, անձնագրային և վիզաների վարչության կուրացիան էականորեն տարբերվում է Ձեր նախկին գործառույթից: Ինչպե՞ս եք գլուխ հանելու այս ոլորտից, Ձեզ համար դժվար չէ՞:
– Այո՛, իմ նոր գործառույթների մեջ մտնում են վիզաների վարչությունը և ոստիկանության ակադեմիան: Իհարկե, քանի որ ես համակարգում նոր չեմ և բոլոր ծառայությունների հետ ոչ միայն առնչություն եմ ունեցել, այլև շատ սերտ աշխատել եմ, ապա հիմա ինձ համար ավելի հեշտ է: Ինչ խոսք, հիմա առավել խորությամբ ծանոթանում եմ ոլորտներին՝ փորձելով ոչ միայն եղած վիճակը պահպանել, այլև մյուսների հետ միասին գտնել կատարելագործման, զարգացման, բարելավման ուղիներ:
– Ուզում եք ասել, որ ոլորտին ծանոթ եք, և Ձեզ համար դժվար չէ՞ ՕՎԻՐ-ի կուրացիան: Այս աշխատանքը բոլորովին այլ հմտություններ է պահանջում:
– Չէ՛, չեմ ասում՝ նախկինում այս ոլորտներում եմ եղել, բայց դրանք ոստիկանության համակարգի ստորաբաժանումներ են, և հնարավոր չէ երկարատև աշխատել համակարգում, քննչական ապարատում, ես նաև եղել եմ տարածքային ոստիկանապետ, որի կառուցվածքում եղել է անձնագրային բաժին: Այսինքն՝ ես, երկու անգամ լինելով ոստիկանության տարածքային բաժնի պետ, իմ ենթակայության տակ ունեցել եմ անձնագրային ապարատ և ղեկավարել եմ այն: Ինչ մնում է ակադեմիային, ապա այս 10-12 տարիների ընթացքում ես բազմիցս եղել եմ ընդունող հանձնաժողովի նախագահ, ավարտական քննությունների հանձնաժողովի նախագահ, դասավանդել եմ ակադեմիայում: Այնպես որ, այս պայմաններում ասել, որ ես եկել եմ անծանոթ ոլորտ՝ ճիշտ չի լինի:
– Այդ երկու ոլորտներն էլ՝ և՛ Ոստիկանության ակադեմիան, և՛ Անձնագրային և վիզաների վարչությունը, բավական խնդրահարույց ոլորտներ են կոռուպցիոն ռիսկերի առումով: Բացի այդ, նաև թերություններ շատ կան: Այդ ոլորտներում հատկապես կոռուպցիայի վերացման կամ գոնե նվազեցման համար ի՞նչ եք պատրաստվում անել:
– Դե գիտեք, թերությունների մեծ մասն աշխատանքային է, կարգապահական, թղթաբանական, որոնք կոռուպցիոն ռիսկերի հետ կապված չեն: Հիմա ես երկրորդ օրը եկել եմ աշխատանքի, ու եթե ձեզ հիմա ասեմ, որ բոլոր այդ խնդիրները կարգավորելու պատրաստի ծրագիրն ունեմ՝ կհավատա՞ք ինձ: Իհարկե, աստիճանաբար գործողությունների ծրագիր կկազմվի և պլանավորված դրանք կիրագործվեն: Դրա համար անհրաժեշտ է ավելի լիարժեք խորանալ, աշխատողների հետ ծանոթանալ, և ամեն ինչ աստիճանաբար հունի մեջ կընկնի:
– Ձեր նախորդը՝ Օսիկյանը, անձնագրային և վիզաների ոլորտում բարեփոխիչ էր համարվում: Հսկայական միջոցներ և ռեսուրսներ ծախսվեցին ոլորտի բարեփոխումների վրա, բայց վերջերս վարչությունն ապակենտրոնացվեց: Դուք ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս փոփոխությանը, և արդյո՞ք այս մեխանիզմն ավելի արդյունավետ է:
– Այո՛, բարեփոխումները եղել են մեծ բովանդակությամբ և մեծ խորությամբ, որում Օսիկյանի դերը շատ մեծ է: Բայց չի կարելի համարել, որ այդ բարեփոխումները տապալվեցին: Դուք փորձեք դրանց նայել որպես հաջորդական քայլերից մեկը, աշխատանքի կարգավորման ավելի օպտիմալ եղանակ: Ես էլ արդեն իսկ կփորձեմ հասկանալ առավել օգտակարությունը: Եթե այլ կարծիք լինի, դա էլ կքննարկվի: Իմ մոտեցումն այնպիսին է, որ քանի դեռ որոշումն ընդունված չէ, կարելի է քննարկել ցանկացած տարբերակ: Բայց ընդունված որոշումից հետո բոլորի սուրբ պարտականությունն է ավելի արդյունավետ իրականացնել ընդունված որոշումը, ծրագիրը: Սրանից առաջ էլ անձնագրային բաժինները ենթարկվում էին ոստիկանության տարածքային մարմիններին: Էնպես չի, որ բաժինները հանձնվեցին տարածքային ոստիկանություններին, իսկ բաժինը ձեռքերը լվաց ու կողմ քաշվեց: Հազար ու մի գործառույթ ու քայլեր կան:
– Պարոն Համբարձումյան, ասում են, որ Ձեզ Քննչական կոմիտե չտեղափոխելու որոշումը պայմանավորված էր նրանով, որ Դուք համարվում եք Վլադիմիր Գասպարյանի «մարդը», իսկ Աղվան Հովսեփյանը ցանկություն չուներ կոմիտեում ոստիկանության ներկայացուցիչ ունենալ: Ձեզ հետ քննարկվե՞լ է հարցը, և արդյոք սա Ձե՞ր ընտրությունն էր՝ մնալ ոստիկանությունում, անել բոլորովին այլ գործ, քան գնալ Քննչական կոմիտե:
– Այդ տեղեկությունները ես չեմ լսել, դրանք ենթադրություններ են: Ես չեմ ցանկացել գնալ Քննչական կոմիտե: Ինձ տանել-չտանելու հարց չի եղել, և ոչ էլ ոստիկանության ազդեցության կամ հակազդեցության խնդիր է եղել, քանի որ կոմիտեի աշխատակիցների 70 տոկոսից ավելին ոստիկանության քննչական ապարատի քննիչներն են: Պարզապես ես չեմ ցանկացել տեղափոխվել Քննչական կոմիտե, ես ինքս եմ նման խնդրանքով դիմել, և իմ խնդրանքը բավարարվել է: Ես ուրախ եմ, որ շարունակում եմ աշխատել ոստիկանության համակարգում:
