Stratfor հայտնի վերլուծական կենտրոնն իր տեսակետներն է ներկայացրել, թե ինչու իրականում սկսվեց պատերազմը Լիբիայում և որն է Եվրոպայի դերը դրանում:
Եվրոպացիների հիմնական խնդիրը, նախևառաջ, այն է, որ նրանք Լիբիայի դեմ պատերազմ սկսեցին տարբեր պատճառներով: Միակ հանգամանքը, որ նրանց միավորում է, «արաբական հեղափոխություններին» եվրոպական երկրների արձագանքը շատ պասիվ էր, և այդ պատճառով ռազմական ներխուժումը Լիբիա յուրօրինակ փոխհատուցման փորձ է այդպիսի պահվածքի համար:
Ֆրանսիայում կա նաև այլ գործոն: Նիկոլա Սարկոզիի վարկանիշը 2012թ. նախագահական ընտրությունների նախօրեին կայուն անկում է ապրում: իսկ միջազգային ասպարեզում նրա ակտիվ գործողությունները միշտ ցանկալի արդյունք են տվել Ֆրանսիայի նախագահին: Դա եղել է 2008թ.-ին, երբ Սարկոզին ակտիվ միջնորդական առաքելություն իրականացրեց «օգոստոսյան պատերազմից» հետո Ռուսաստանի և Վրաստանի միջև բանակցություններում և կարգավորման գործըթնացում:
Լիբիայում տեղի ունեցող իրադարձություններին Բրիտանական կառավարության անփույթ արձագանքը, ինչպես նաև բրիտանացիների տարհանման հետ կապված խնդիրները մասամբ պատճառ հանդիսացան, որպեսզի Գորդոն Բարունը բավականին ագրեսիվ գործողություններով հանդես գա լիբիական ճակատում: բացի այդ թե Ֆրանսիան և թե Բրիտանիան իրենց նկատառումներն են ունեցել պատերազմ սկսելուց առաջ:
Մեծ Բրիտանիայի համար դա կապված է էներգետիկայի հետ, և մասնավորապես այն փաստի, որ Մեքսիկական ծոցում british Petroleum-ի ձախողումից հետո այդ երկրին նոր հանքավայրեր են պետք:
Ինչ վերաբերում է Ֆրանասիային, ապա այդ երկրի գործողությունները պայմանավորված են նաև ներեվրոպական քաղաքականությամբ. Ֆրանսիան ձգտում է ապացուցել Գերմանիային և մյուս երկրներին, որ Ֆրանսիան շարունակում է կարևոր դեր խաղալ և որ այն մնում է առանցքային երկիր է եվրոպայում, երբ հարցը վերաբերում է ռազմական և արտաքին քաղաքական խնդիրներին:
Հիմա այս երկու երկրները ցանկանում են ավելի ագրեսիվ քաղքականությաժուն վարել և ռմբակոծել նաև ցամաքային բոլոր ուժերը, ինչն առաջացնում է եվրոպական մյուս դաշնակից երկրների դժգոհությունը: Մասնավորապես դրա դեմ են հանդես գալիս Իտալիան, Նիդերլանդներն ու Նորվեգիան, որոնք ցանկանում են, որպեսզի միջազգային գործողությունները սահմանափակվեն միայն անվտանգ օդային տարածք ապահովելով:
Սա առանցքային հակասություններ են, և անհասկանալի է, թե ինչպես կարող են Միացյալ նահանգները այս գործողությունների վերահսկողությունը հանձնել եվրոպացիներին, այն դեպքում, երբ նրանք լուրջ հակասություններ ունեն, թե ինչպես վարվել Լիբիայի հետ:
