Շաբաթներ առաջ տեղեկացրել էինք, որ Հովիկ Աբրահամյանի փեսաներից մեկը՝ Վովա Թամրազյանը, նշանակվել է «Զվարթնոց» մաքսատան պետ: Աբրահամյանի վարչապետ դառնալուց հետո Թամրազյանը նրա երկրորդ փեսան է, որ նշանակվում է բարձր պաշտոնի. վարչապետ դառնալուց մի քանի օր հետո Հովիկ Աբրահամյանի մեկ այլ փեսա՝ Վահան Մամիկոնյանը, Շենգավիթի ոստիկանապետի պաշտոնից նշանակվեց Շենգավիթի հարկային ծառայության պետի պաշտոնում:
Իհարկե, այս ընթացքում «սկսելով իրենից»՝ Հովիկ Աբրահամյանն իր մի շարք այլ հարազատ-բարեկամների էլ աշխատանքի է տեղավորել կարևոր պաշտոններում, սակայն այս դեպքում ամենաուշագրավն այն է, որ Աբրահամյանի երկու փեսաները, այսինքն՝ վստահելի մարդիկ, նշանակվում են հարկային և մաքսային համակարգի կարևոր պաշտոններում: Այս համակարգը Հովիկ Աբրահամյանի համար շատ կարևոր է դառնում, քանի որ այստեղից է ուղղակի կախված նրա վարչապետական ապագան: Եթե հարկային ու մաքսային համակարգում չհավաքվեց այն գումարը, որ Հովիկ Աբրահամյանը կներկայացնի որպես ստվերի դեմ պայքարի արդյունք, ապա նրա վարչապետությունը, ըստ էության, կարելի է համարել տապալված, իսկ դրա հետ մեկտեղ նաև վարչապետական հեռանկարները: Իսկ խնդիրն այն է, որ այս համակարգում էլ Սերժ Սարգսյանը նշանակել է բավական ազդեցիկ և հզոր լծակների տիրապետող Գագիկ Խաչատրյանին՝ նրան դարձնելով, ըստ էության, գերնախարար, վարչապետից երևի թե հինգ րոպե պակաս: Այսինքն՝ նման նախարարին վերահսկողության կամ ազդեցության տակ պահելը Հովիկ Աբրահամյանի համար շատ դժվար կլինի, և այս նկատառումից ելնելով՝ նրա համար ռազմավարական կարևոր խնդիր է՝ ինչքան հնարավոր է վստահելի մարդիկ տեղավորել համակարգում, որոնք նրա համար կապահովեն և՛ տեղեկատվություն համակարգից, և՛ իհարկե՝ որոշակի վերահսկելիության հնարավորություն: Իհարկե, այս ամենին զուգահեռ՝ նաև այն գումարները, որոնք հարկային կամ մաքսային համակարգը գայթակղիչ են դարձնում աշխատելու համար:
Այս դիմակայությունը խոստանում է լինել Հայաստանի իշխանական համակարգում առկա դիմակայություններից առանցքայինը: Դեռևս կառավարության ձևավորումից ի վեր հասկանալի էր, որ Գագիկ Խաչատրյանին գերնախարարի պաշտոնը հենց այնպես չի տրվում, և սա լինելու է, այսպես ասած, Հովիկ Աբրահամյանի աթոռի տակ դրված ականը: Այլ կերպ ասած՝ Սերժ Սարգսյանը նրան ի սկզբանե զրկել է, այսպես ասած, հանրապետության փողերը տնօրինելու հնարավորությունից, և Գագիկ Խաչատրյանը լինելու է այդ գործընթացի միջնորդը:
Սա, բնականաբար, Հովիկ Աբրահամյանին զրկում է որոշակի ազատությունից: Այս իրավիճակում է, որ նրա համար էական է դառնում հարկային ու մաքսային համակարգի մի քանի առանցքային կետերում ունենալ սեփական, վստահելի մարդիկ: Նրա համար, իհարկե, ամենակարևորն այստեղ որոշումների կայացման վրա ազդեցություն ունենալը չէ, այլ ընդամենը հավաստի ինֆորմացիայի աղբյուր, ներիշխանական հարթությունում առկա հարաբերություններում, այսպես ասած, անիրազեկ չլինելու համար, քանի որ ինֆորմացիան ուժ է ոչ միայն ազատ քաղաքացիական հասարակություններում, այլ նաև հայաստանյան քրեաօլիգարխիկ համակարգում: Այդ համակարգում ծագող դիմակայություններում հաղթող է ճանաչվում նա, կամ, այսպես ասած, լեգիտիմ է դառնում նա, ով կարողանում է առավել շատ փաստերով և հավաստի ինֆորմացիայով ցույց տալ, որ «հանցավորը» հակառակ կողմն է:
Խնդիրն այստեղ այն է, որ առաջիկայում հավանաբար շատ լուրջ խնդիրներ կարող են ծագել բյուջեի հավաքագրման հետ կապված, և Հովիկ Աբրահամյանին ու Գագիկ Խաչատրյանին, ամենայն հավանականությամբ, կարիք կլինի պատասխանատվությունը միմյանց վրա գցել:
Լուսանկարը՝ Armenpress-ի
